برخی از ویژگی های اختلال شخصیت خودشیفته مشابه سایر اختلالات شخصیت است. همچنین، ممکن است به طور همزمان بیش از یک اختلال شخصیت تشخیص داده شود. این می تواند تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته را چالش برانگیزتر کند.

 

تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً بر اساس موارد زیر است:

 

 

علائم و نشانه ها

یک معاینه فیزیکی برای اطمینان از اینکه مشکل جسمی در ایجاد علائم خود ندارید.

یک ارزیابی روانشناختی کامل که ممکن است شامل پر کردن پرسشنامه باشد.

معیارها در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی.

 

 

رفتار

درمان اختلال شخصیت خودشیفته، گفتار درمانی (روان درمانی) است. در صورت داشتن سایر شرایط سلامت روان، ممکن است داروها در درمان گنجانده شوند.

 

 

روان درمانی

درمان اختلال شخصیت خودشیفته حول محور گفتار درمانی است که روان درمانی نیز نامیده می شود. روان درمانی می تواند کمک کند:

یاد بگیرید که با دیگران بهتر ارتباط برقرار کنید تا روابط شما صمیمی تر، لذت بخش تر و با ارزش تر شود.

دلایل احساسات خود و آنچه شما را به رقابت، بی اعتمادی به دیگران و شاید تحقیر خود و دیگران سوق می دهد را درک کنید.

 

حوزه‌های تغییر جهت کمک به پذیرش مسئولیت و یادگیری موارد زیر است:

روابط شخصی واقعی و همکاری با همکاران را بپذیرید و حفظ کنید.

شایستگی و پتانسیل واقعی خود را بشناسید و بپذیرید تا بتوانید انتقادات یا شکست ها را تحمل کنید

توانایی درک و تنظیم احساسات خود را افزایش دهید

تاثیر مسائل مربوط به عزت نفس خود را درک کرده و تحمل کنید

میل خود را برای اهداف دست نیافتنی و شرایط ایده آل رها کنید و آنچه را که دست یافتنی است و آنچه می توانید انجام دهید بپذیرید.

درمان می تواند کوتاه مدت باشد تا در مدیریت در مواقع استرس یا بحران کمک کند، یا می تواند به طور مداوم برای کمک به شما در دستیابی و حفظ اهدافتان ارائه شود. اغلب، شامل اعضای خانواده یا افراد مهم در درمان.

 

 

داروها

هیچ دارویی وجود ندارد که به طور خاص برای درمان اختلال شخصیت خودشیفته استفاده شود. با این حال، اگر علائم افسردگی، اضطراب یا سایر شرایط را دارید، داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب ممکن است مفید باشند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

ممکن است در مورد درمان احساس تدافعی کنید یا فکر کنید که این درمان غیر ضروری است. ماهیت اختلال شخصیت خودشیفته همچنین می تواند به شما این احساس را بدهد که درمان ارزش وقت و توجه شما را ندارد و ممکن است وسوسه شوید که آن را ترک کنید. اما مهم است که:

ذهن خود را باز نگه دارید. روی پاداش های درمان تمرکز کنید.

به برنامه درمانی خود پایبند باشید. در جلسات درمانی برنامه ریزی شده شرکت کنید و هر دارویی را طبق دستور مصرف کنید. به یاد داشته باشید، ممکن است کار سختی باشد و ممکن است گاهی اوقات با شکست مواجه شوید.

برای سوء مصرف الکل یا مواد مخدر یا سایر مشکلات سلامت روان درمان شوید. اعتیادها، افسردگی، اضطراب و استرس می توانند از یکدیگر تغذیه کنند و به چرخه ای از درد عاطفی و رفتار ناسالم منجر شوند.

روی هدف خود متمرکز بمانید. با در نظر گرفتن اهداف خود و یادآوری اینکه می توانید برای ترمیم روابط آسیب دیده تلاش کنید و از زندگی خود راضی تر شوید انگیزه خود را حفظ کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

ممکن است با مراجعه به پزشک شروع کنید، یا ممکن است پزشک شما را به یک ارائه دهنده سلامت روان، مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

هر گونه علائمی که تجربه می کنید و برای چه مدت، برای کمک به تعیین نوع رویدادهایی که احتمالاً شما را عصبانی یا ناراحت می کند.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله رویدادهای آسیب زا در گذشته و هر گونه استرس اصلی فعلی

اطلاعات پزشکی، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی که در آنها تشخیص داده شده اید

هر گونه دارو، ویتامین، گیاهان دارویی یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزها

سوالاتی که باید از ارائه دهنده سلامت روان خود بپرسید تا بتوانید بهترین استفاده را از قرار ملاقات خود ببرید.

برای کمک به یادآوری جزئیات، در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوستان مورد اعتماد خود را همراه داشته باشید. علاوه بر این، شخصی که شما را برای مدت طولانی می شناسد ممکن است بتواند سوالات مفیدی بپرسد یا اطلاعات مهمی را به اشتراک بگذارد.

 

 

برخی از سوالات اساسی که باید از ارائه دهنده سلامت روان خود بپرسید عبارتند از:

به نظر شما چه نوع اختلالی دارم؟

آیا می توانم شرایط سلامت روان دیگری داشته باشم؟

هدف از درمان چیست؟

چه درمان هایی بیشتر برای من موثر هستند؟

انتظار دارید کیفیت زندگی من با درمان چقدر بهبود یابد؟

هر چند وقت یک بار و برای چه مدت به جلسات درمانی نیاز خواهم داشت؟

آیا خانواده درمانی یا گروه درمانی در مورد من مفید خواهد بود؟

آیا داروهایی وجود دارد که می تواند به علائم من کمک کند؟

من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن هرگونه سوال دیگری دریغ نکنید.

 

 

از ارائه دهنده سلامت روان خود چه انتظاری دارید

برای درک بهتر علائم و چگونگی تأثیر آنها بر زندگی، ارائه دهنده سلامت روان ممکن است بپرسد:

علائم شما چیست؟

این علائم چه زمانی رخ می دهد و چه مدت طول می کشد؟

علائم چگونه بر زندگی شما، از جمله مدرسه، کار و روابط شخصی تأثیر می گذارد؟

وقتی به نظر می رسد دیگران از شما انتقاد می کنند یا شما را طرد می کنند، چه احساس و چه رفتاری دارید؟

آیا روابط شخصی نزدیکی دارید؟ اگر نه، به نظر شما چرا اینطور است؟

دستاوردهای مهمتان چیست؟

اهداف اصلی شما برای آینده چیست؟

وقتی کسی به کمک شما نیاز دارد چه احساسی دارید؟

وقتی کسی احساسات سختی مانند ترس یا غم را ابراز می کند، چه احساسی دارید؟

دوران کودکی خود، از جمله رابطه خود با والدینتان را چگونه توصیف می کنید؟

آیا یکی از بستگان نزدیک شما به اختلال سلامت روانی، مانند اختلال شخصیت، تشخیص داده شده است؟

آیا برای مشکلات روانی دیگری تحت درمان قرار گرفته اید؟ اگر بله، چه درمان هایی موثرتر بوده اند؟

آیا در حال حاضر برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟

• مطالب مرتبط