اگر پزشک به پلی هیدرآمنیوس مشکوک باشد، سونوگرافی جنین انجام می دهد. این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از کودک بر روی مانیتور استفاده می کند.

اگر سونوگرافی اولیه شواهدی از پلی هیدرآمنیوس را نشان دهد، پزشک ممکن است سونوگرافی دقیق تری انجام دهد. او حجم مایع آمنیوتیک (AFV) را با اندازه‌گیری بزرگ‌ترین و عمیق‌ترین محفظه مایع در اطراف کودک تخمین می‌زند. مقدار AFV 8 سانتی متر یا بیشتر نشان دهنده پلی هیدرآمنیوس است.

 

یک راه جایگزین برای اندازه‌گیری مایع آمنیوتیک، اندازه‌گیری بزرگترین پاکت در چهار قسمت خاص رحم است. مجموع این اندازه گیری ها شاخص مایع آمنیوتیک (AFI) است.  AFI 25 سانتی متر یا بیشتر نشان دهنده پلی هیدرآمنیوس است. پزشک همچنین از یک سونوگرافی دقیق برای تشخیص یا رد نقایص مادرزادی و سایر عوارض استفاده می کند.

 

در صورت تشخیص پلی هیدرآمنیوس، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را ارائه دهد. آزمایش بر اساس عوامل خطر، قرار گرفتن در معرض عفونت ها و ارزیابی های قبلی کودک انجام می شود.

 

 آزمایشات اضافی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایشات خون. ممکن است آزمایش خون برای بیماری های عفونی مرتبط با پلی هیدرآمنیوس ارائه شود.
• آمنیوسنتز. آمنیوسنتز روشی است که در آن نمونه ای از مایع آمنیوتیک - که حاوی سلول های جنینی و مواد شیمیایی مختلف تولید شده توسط نوزاد است - برای آزمایش از رحم خارج می شود. آزمایش ممکن است شامل تجزیه و تحلیل کاریوتایپ باشد که برای غربالگری کروموزوم ها از نظر ناهنجاری استفاده می شود.

اگر پلی هیدرآمنیوس تشخیص داده شود، پزشک  به دقت شما را زیر نظر خواهد گرفت. کنترل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تست بدون استرس. این آزمایش چگونگی واکنش ضربان قلب کودک را هنگام حرکت بررسی می‌کند. در طول آزمایش، دستگاه مخصوص را روی شکم قرار می دهد تا ضربان قلب نوزاد را اندازه گیری کند. ممکن است از شما خواسته شود چیزی بخورید یا بنوشید تا کودک فعال شود. همچنین ممکن است برای بیدار کردن نوزاد و حرکت از یک دستگاه زنگ مانند استفاده شود.
• مشخصات بیوفیزیکی. این آزمایش از سونوگرافی برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد استفاده، لحن و حرکت کودک و همچنین حجم مایع آمنیوتیک در رحم انجام می شود. ممکن است با یک تست بدون استرس ترکیب شود.

رفتار

موارد خفیف پلی هیدرآمنیوس به ندرت نیاز به درمان دارند و ممکن است خود به خود از بین بروند. حتی مواردی که باعث ناراحتی می شوند معمولاً بدون مداخله قابل مدیریت هستند.

 

در موارد دیگر، درمان یک بیماری زمینه ای - مانند دیابت - ممکن است به رفع پلی هیدرآمنیوس کمک کند.

 

اگر زایمان زودرس، تنگی نفس یا درد شکم را تجربه کردید، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید - احتمالاً در بیمارستان. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• سیستم مایع آمنیوتیک اضافی. پزشک ممکن است از آمنیوسنتز برای مایع آمنیوتیک علاوه بر رحم استفاده شود. این روش با خطر کمی از عوارض، از جمله زایمان زودرس، جدا شدن جفت و پارگی زودرس غشا همراه است.
• دارو. پزشک ممکن است داروی خوراکی ایندومتاسین (ایندوسین) را برای کمک به کاهش تولید ادرار جنین و حجم مایع آمنیوتیک تجویز کند. ایندومتاسین بیش از هفته 31 بارداری توصیه نمی‌شود. به دلیل خطر ابتلا به مشکلات قلبی جنین، ممکن است لازم باشد قلب کودک با اکوکاردیوگرام جنین و سونوگرافی داپلر کنترل شود. سایر عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع، استفراغ، رفلاکس اسید و التهاب پوشش معده (گاستریت) باشد.

پس از درمان، پزشک همچنان می خواهد سطح مایع آمنیوتیک را تقریباً هر یک تا سه هفته یکبار کنترل کند.

 

اگر پلی هیدرآمنیوس خفیف تا متوسط ​​دارید، احتمالاً می توانید نوزاد خود را تا پایان دوره حمل کنید و در هفته 39 یا 40 زایمان کنید. اگر پلی هیدرآمنیوس شدید دارید، پزشک در مورد زمان مناسب زایمان صحبت می کند تا از عوارض برای شما و نوزادتان جلوگیری کند.

 

پلی هیدرآمنیوس می تواند یک یافته نگران کننده در دوران بارداری باشد. با پزشک مراقبت بارداری خود کار کنید تا مطمئن شوید که شما و کودکتان بهترین مراقبت ممکن را دریافت می کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با صحبت با پزشک بارداری خود شروع کنید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات:

• علائمی را که تجربه می کنید، از جمله آن هایی که برای اولین بار شروع می شوند و اینکه چگونه در طول زمان تغییر کرده اند، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله سایر شرایط پزشکی که تحت درمان هستید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
• از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که در صورت امکان، شما را در قرار ملاقاتتان همراهی کند. داشتن شخص دیگری در آنجا ممکن است کمک کند چیزی را که فراموش کرده اید یا از دست داده اید به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

تهیه فهرستی از سوالات کمک می کند از زمان خود با پزشک خود نهایت استفاده را ببرید. در مورد پلی هیدرآمنیوس، چند سوال اساسی که باید بپرسید عبارتند از:

• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟ چقدر زود باید آزمایش بدهم؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه علائم و نشانه های اورژانسی را باید در خانه مراقب باشیم؟
• این وضعیت چگونه می تواند بر کودک من تأثیر بگذارد؟
• اگر دوباره باردار شوم این اتفاق دوباره می افتد؟
• آیا موارد چاپی دارید که با خودم ببرم؟ برای اطلاعات بیشتر چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً یک معاینه انجام می دهد و برخی آزمایش ها از جمله معاینه اولتراسوند را انجام می دهد.

 

او می تواند از شما سوالاتی بپرسد، مانند:

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• تنگی نفس دارید؟
• آیا سبکی سر یا سرگیجه احساس می کنید؟
• آیا متوجه افزایش تورم شده اید؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهتر می کند؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•