پزشک شما را معاینه و علائم آسیبی مانند زرد شدن پوست یا درد شکم را بررسی می کند. آزمایشاتی که می‌تواند به تشخیص هپاتیت B یا عوارض آن کمک کند عبارتند از:

• آزمایشات خون. آزمایش خون می تواند علائم بیماری را در بدن تشخیص دهد و به پزشک بگوید که آیا حاد یا مزمن است. یک آزمایش خون ساده همچنین می تواند مشخص کند که آیا نسبت به این بیماری مصون هستید یا خیر.
• سونوگرافی کبد. یک سونوگرافی ویژه به نام الاستوگرافی گذرا می تواند میزان آسیب دیدگی را نشان دهد.
• بیوپسی. پزشک ممکن است نمونه کوچکی از کبد (بیوپسی کبد) را برای بررسی آسیب کبدی بردارد. در طول این آزمایش، پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست  وارد کبد می کند و یک نمونه بافت را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی برمی دارد.

   

غربالگری افراد سالم از نظر هپاتیت B 

پزشکان گاهی اوقات افراد سالم خاصی را برای عفونت هپاتیت B آزمایش می کنند زیرا این ویروس می تواند قبل از ایجاد علائم و نشانه ها به کبد آسیب برساند. در مورد غربالگری عفونت هپاتیت B با پزشک خود مشورت کنید اگر:

حامله هستید

• با کسی که هپاتیت B دارد زندگی می کنید
• شرکای جنسی زیادی داشته اید
• با فردی که هپاتیت B  دارد رابطه جنسی داشته اید
• سابقه یک بیماری مقاربتی داشته باشید
• مبتلا به HIV یا هپاتیت C هستید
• آزمایش آنزیم با نتایج غیر طبیعی غیر قابل توضیح انجام داده اید
• دیالیز کلیه دریافت می کنید
• از داروهایی استفاده کنید که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، مانند داروهایی که برای جلوگیری از پس زدن پس از پیوند استفاده می شوند.
• از داروهای تزریقی غیرقانونی استفاده کنید
• در زندان هستید
• در کشوری به دنیا آمدند که هپاتیت B در آن شایع است، از جمله آسیا، جزایر اقیانوس آرام، آفریقا و اروپای شرقی.

رفتار

درمان برای جلوگیری از جلوگیری از هپاتیت B پس از قرار گرفتن در معرض

اگر می بینید که در معرض خطر هپاتیت B قرار گرفته اید و مطمئن نیستید که واکسینه شده اید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. تزریق ایمونوگلوبولین (آنتی بادی) که در عرض 12 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض ویروس داده می شود ممکن است در برابر هپاتیت محافظت کند. از آنجایی که این درمان فقط محافظت کوتاه‌مدت می‌کند، باید واکسن هپاتیت B را هم‌زمان دریافت کنید، اگر هرگز آن را دریافت نکرده اید.

 

 

درمان بیماری حاد هپاتیت B

اگر پزشک تشخیص دهد که هپاتیت B شما حاد است - یعنی کوتاه مدت است و خود را از بین می برد - ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. در عوض، ممکن است معالجه، تغذیه مناسب و مایعات زیاد را در حالی که بدن با مبارزه بیماری می کند، توصیه کند. در موارد شدید، داروهای ضد ویروسی یا بستری شدن در جلوگیری از عوارض مورد نیاز است.

 

 

درمان مزمن هپاتیت B

اکثر افرادی که مبتلا به بیماری مزمن هپاتیت B تشخیص داده شده اند، تا پایان عمر خود نیاز به درمان دارند. درمان به خطر ابتلا به بیماری کمک می کند و از انتقال به دیگران جلوگیری می کند. درمان هپاتیت B مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهای ضد ویروسی چندین داروی ضد ویروسی - از جمله entecavir (Baraclude)، تنوفوویر (Viread)، lamivudine (Epivir)، آدفوویر (Hepsera) و telbivudine (Tyzeka) - می‌توانند به مبارزه با ویروس و کاهش توانایی آن در آسیب رساندن به کبد کمک کنند. این داروها به صورت خوراکی مصرف می شوند. در مورد اینکه کدام دارو ممکن است برای شما مناسب باشد، با پزشک خود صحبت کنید.
• تزریق اینترفرون. اینترفرون آلفا-2b (اینترون A) یک نسخه مصنوعی از ماده ای است که بدن برای مبارزه با عفونت تولید می کند. این دارو عمدتاً برای افراد جوان مبتلا به هپاتیت B که مایل به اجتناب از درمان طولانی مدت هستند یا زنانی که ممکن است بخواهند در عرض چند سال، پس از تکمیل یک دوره درمان محدود، باردار شوند، استفاده می شود. اینترفرون در دوران بارداری نباید مصرف شود. عوارض جانبی ممکن است شامل تهوع، استفراغ، مشکل در تنفس و افسردگی باشد.
• پیوند کبد. اگر کبد به شدت آسیب دیده است، پیوند کبد ممکن است یک گزینه باشد. در طول پیوند کبد، جراح کبد آسیب دیده را برمی دارد و کبد سالم را جایگزین آن می کند. اکثر کبدهای پیوندی از اهداکنندگان فوت شده می‌آیند، همچنین تعداد کمی از اهداکنندگان زنده که بخشی از کبد خود را اهدا می‌کنند.

   

داروهای دیگری برای درمان هپاتیت B در حال توسعه هستند.         

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر به هپاتیت B مبتلا شده اید، اقدامات لازم را برای محافظت از دیگران در برابر ویروس انجام دهید.

 

رابطه جنسی را ایمن تر کنید. اگر از نظر جنسی فعال هستید، به همسرتان بگویید که HBV دارید و در مورد خطر انتقال آن به او صحبت کنید. هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم لاتکس جدید استفاده کنید، اما به یاد داشته باشید که کاندوم خطر را کاهش می دهد اما از بین نمی برد.

 

• به شریک جنسی خود بگویید آزمایش دهد. همسرتان باید از نظر ویروس آزمایش شود. 
• وسایل مراقبت شخصی را به اشتراک نگذارید اگر از داروهای IV استفاده می کنید، هرگز از سوزن و سرنگ مشترک استفاده نکنید. و از تیغ یا مسواک استفاده نکنید، زیرا ممکن است آثاری از خون آلوده را با خود حمل کنند.
•  

مقابله و حمایت

اگر هپاتیت B برای شما تشخیص داده شده است، توصیه های زیر ممکن است برای مقابله با این بیماری کمک کند:

• درباره هپاتیت B بیاموزید. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری مکان خوبی برای شروع است.
• با دوستان و خانواده در ارتباط باشید. نمی توانید هپاتیت B را از طریق تماس گاه به گاه منتقل کنید، بنابراین ارتباط خود را با افرادی که می توانند حمایت کنند، قطع نکنید.
• مراقب خودتان باشید. یک رژیم غذایی سالم سرشار از میوه ها و سبزیجات داشته باشید، به طور منظم ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید.
• مراقب خود باشید. الکل ننوشید و از داروهای بدون نسخه استفاده نکنید. برای هپاتیت A و C آزمایش دهید. اگر در معرض هپاتیت A قرار نگرفته اید، واکسینه شوید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. با این حال، در برخی موارد، ممکن است به یک متخصص ارجاع داده شود. پزشکانی که در درمان هپاتیت ب تخصص دارند عبارتند از:

• پزشکان معالج بیماری های گوارشی (متخصص گوارش)
• پزشکانی که بیماری های کبدی را درمان می کنند (متخصص کبد)
• پزشکانی که بیماری های عفونی را درمان می کنند
•  

آنچه می توانید انجام دهید

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

• از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اصلی یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

فهرست کردن سوالات برای پزشک می تواند شما کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای مقابله با هپاتیت B، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم یا وضعیت من شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، احتمال دیگری برای علائم یا وضعیت من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
• آیا آسیبی که می بینم یا باعث بروز عوارض دیگری می شود؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های مشخصی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا خانواده من باید برای هپاتیت B آزمایش شوند؟
• چگونه می توانم از اطرافیانم در برابر هپاتیت محافظت کنم؟
• آیا برای داروی عمومی که تجویز می کنید جایگزین وجود دارد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا تا به حال تزریق خون انجام داده اید؟
• آیا مواد دارویی تزریق می کنید؟
•