پیرچشمی با یک معاینه اساسی چشم، که شامل ارزیابی انکساری و معاینه سلامت چشم است، تشخیص داده می شود.

ارزیابی انکساری مشخص می کند که آیا نزدیک بینی یا دوربینی، آستیگماتیسم یا پیرچشمی دارید. پزشک ممکن است از ابزارهایی استفاده کند .

چشم پزشک احتمالاً برای معاینه سلامت چشم، قطره هایی را در چشم ها می ریزد تا مردمک چشم گشاد شود. این ممکن است چشم ها را تا چند ساعت پس از معاینه به نور حساس تر کند. تست به پزشک این امکان را می دهد تا به راحتی داخل چشم را مشاهده کنید.

انجمن چشم پزشکی توصیه می کند که بزرگسالان هر بار یک معاینه کامل داشته باشند:

• 5 تا 10 سال زیر 40 سال
• دو تا چهار سال بین سنین 40 تا 54
• یک تا سه سال بین سنین ۵۵ تا ۶۴
• یک تا دو سال از سن 65 سالگی شروع می شود

اگر عوامل خطر بیماری چشمی را به عینک یا لنز تماسی نیاز دارید، ممکن است به معاینات مکرر نیاز داشته باشید.

رفتار

هدف از درمان جبران ناتوانی چشم ها در تمرکز بر روی اجسام مجاور است. گزینه های درمانی شامل استفاده از عینک های اصلاحی (عدسی های عینک) یا لنزهای تماسی، انجام عمل جراحی انکساری یا کاشت لنز برای پیرچشمی است.

 

 

عینک

عینک یک راه ساده و ایمن برای اصلاح مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی است. اگر قبل از ابتلا به پیرچشمی بینایی خوب و اصلاح نشده داشتید، ممکن است بتوانید از عینک های مطالعه بدون نسخه  استفاده کنید. از چشم پزشک خود بپرسید که آیا عینک های بدون نسخه برای شما مناسب است یا خیر.

 

قدرت اکثر عینک های مطالعه بدون نسخه از +1.00 دیوپتر (D) تا +3.00 D است. هنگام انتخاب عینک مطالعه:

قدرت های مختلف را امتحان کنید تا زمانی که بزرگنمایی را پیدا کنید که به شما امکان می دهد راحت بخوانید، از قدرت های پایین شروع کنید.

هر جفت را روی مطالب خواندنی که در فاصله ای راحت نگه داشته شده اند آزمایش کنید.

 

اگر عینک های بدون نسخه کافی نیستند یا اگر قبلاً برای نزدیک بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم به لنزهای اصلاحی نسخه ای نیاز دارید، برای پیرچشمی به لنزهای نسخه ای نیاز خواهید داشت. انتخاب ها عبارتند از:

عینک مطالعه نسخه ای. اگر مشکل بینایی دیگری ندارید، می توانید از عینک با لنزهای طبی فقط برای مطالعه استفاده کنید. زمانی که مطالعه نمی کنید باید این موارد را حذف کنید.

دو کانونی. این لنزها دارای یک خط افقی قابل مشاهده هستند که نسخه فاصله را در بالای خط و نسخه خواندن را در زیر خط جدا می کند.

سه کانونی. این عینک دارای اصلاحاتی برای کارهای نزدیک، دید از راه دور - مانند صفحه نمایش کامپیوتر - و دید از راه دورتر است. تری فوکال ها دارای دو خط افقی قابل مشاهده در لنز هستند.

چند کانونی پیشرونده. این نوع لنز خطوط افقی قابل مشاهده ای ندارد، اما دارای قدرت های متعدد برای اصلاح فاصله، فاصله میانی و کلوزآپ است. نقاط مختلف لنز قدرت فوکوس متفاوتی دارند.

پیشروهای اداری. این لنزها دارای اصلاحاتی برای کار با کامپیوتر از راه دور و نزدیک هستند. شما معمولاً از آنها در رایانه یا برای مطالعه استفاده می کنید و آنها را برای رانندگی یا پیاده روی برمی دارید.

 

 

لنزهای تماسی

افرادی که نمی خواهند از عینک استفاده کنند، اغلب از لنزهای تماسی استفاده می کنند تا مشکلات بینایی ناشی از پیرچشمی را بهبود بخشند. اگر شرایط خاصی در ارتباط با پلک ها، مجاری اشک یا سطوح چشم مانند خشکی چشم دارید، ممکن است این گزینه برای شما کارساز نباشد.

 

چندین نوع لنز موجود است:

لنزهای تماسی دو کانونی. لنزهای تماسی دو کانونی در هر تماس، فاصله و تصحیح نمای نزدیک را فراهم می کنند. در یکی از انواع لنزهای دو کانونی، قسمت پایین لنز وزن دارد تا لنز به درستی روی چشم قرار گیرد. انواع جدیدتر لنزهای تماسی دو کانونی یک نوع اصلاح را از طریق لبه‌های (حاشیه) هر لنز و نوع دیگر اصلاح را از طریق مرکز لنز ارائه می‌دهند.

لنزهای تماسی مونوویژن با کنتاکت‌های مونویژن، یک لنز تماسی برای دید از راه دور در یک چشم (معمولاً چشم غالب ) و یک لنز تماسی برای دید نزدیک در چشم دیگر استفاده می‌کنید.

مونویژن اصلاح شده با استفاده از این گزینه، یک لنز تماسی دو کانونی یا چند کانونی در یک چشم و لنز تماسی برای فاصله در چشم دیگر (معمولاً چشم غالب) استفاده می کنید. از هر دو چشم برای فاصله و از یک چشم برای خواندن استفاده می کنید.

 

 

جراحی انکساری

جراحی انکساری شکل قرنیه را تغییر می دهد. برای پیرچشمی، این درمان می تواند برای بهبود دید نزدیک در چشم غیر غالب استفاده شود. مثل استفاده از لنزهای تماسی مونویژن است. حتی پس از جراحی، ممکن است نیاز به استفاده از عینک برای کارهای نزدیک داشته باشید.

 

با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید، زیرا این روش قابل برگشت نیست. ممکن است بخواهید لنزهای تماسی مونویژن را برای مدتی قبل از انجام عمل جراحی امتحان کنید.

 

روش های جراحی انکساری عبارتند از:

کراتوپلاستی رسانا. این روش از انرژی فرکانس رادیویی برای اعمال گرما به نقاط کوچک اطراف قرنیه استفاده می کند. گرما باعث می شود لبه قرنیه کمی کوچک شود و انحنای آن (شیب) و توانایی تمرکز افزایش یابد. نتایج کراتوپلاستی رسانا متغیر است و ممکن است طولانی مدت نباشد.

کراتومیلوسیس درجا با کمک لیزر (LASIK). با این روش، جراح چشم یک فلپ نازک و لولایی را در عمق قرنیه ایجاد می کند. سپس از لیزر برای برداشتن لایه‌های داخلی قرنیه استفاده می‌کند تا شکل گنبدی آن را تندتر کند.

 

بهبودی پس از عمل لیزیک معمولاً سریع‌تر و کمتر از سایر جراحی‌های قرنیه است.

 

کراتکتومی زیر اپیتلیال با کمک لیزر (LASEK). جراح یک فلپ فوق العاده نازک را فقط در پوشش محافظ خارجی قرنیه (اپیتلیوم) ایجاد می کند. سپس از لیزر برای تغییر شکل لایه های خارجی قرنیه استفاده می کند و منحنی آن را شیب می دهد و سپس اپیتلیوم را جایگزین می کند.

کراتکتومی فوتورفراکتیو (PRK). این روش شبیه لازک است، با این تفاوت که جراح به طور کامل اپیتلیوم را برمی دارد، سپس از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می کند. اپیتلیوم جایگزین نمی شود، اما به طور طبیعی رشد می کند و مطابق با شکل جدید قرنیه خواهد بود.

 

 

کاشت لنز

برخی از چشم پزشکان از روشی استفاده می کنند که در آن عدسی هر چشم را برمی دارند و آن را با یک لنز مصنوعی جایگزین می کنند. به این لنز داخل چشمی می گویند.

 

چندین نوع کاشت لنز برای اصلاح پیرچشمی موجود است. برخی به چشم اجازه می‌دهند تا اشیا را هم در نزدیکی و هم از راه دور ببیند. برخی در داخل چشم تغییر موقعیت یا شکل می دهند (عدسی سازگار). اما کاشت لنز می تواند باعث کاهش کیفیت دید نزدیک شود و ممکن است همچنان به عینک مطالعه نیاز داشته باشید.

 

عوارض جانبی احتمالی شامل خیرگی و تاری است. علاوه بر این، این جراحی با خود خطراتی مشابه با جراحی آب مروارید مانند التهاب، عفونت، خونریزی و گلوکوم دارد.

 

 

کاشت قرنیه

برخی از افراد با درمان پیرچشمی که شامل قرار دادن یک حلقه پلاستیکی کوچک با دهانه مرکزی در قرنیه یک چشم است، موفقیت آمیز بوده اند. دهانه مانند یک دوربین سوراخ سوزن عمل می کند و اجازه می دهد تا نور متمرکز را در اختیار داشته باشید تا بتوانید اجسام نزدیک را ببینید.

 

اگر نتایج عمل کاشت قرنیه را دوست ندارید، جراح چشم می‌تواند حلقه‌ها را بردارد و شما را آزاد بگذارد تا گزینه‌های درمانی دیگر را در نظر بگیرید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

نمی توانید از پیرچشمی پیشگیری کنید. با رعایت نکات زیر می توانید به محافظت از چشم و بینایی خود کمک کنید:

چشم هایتان را چک کنید. این کار را به طور منظم انجام دهید حتی اگر خوب می بینید.

شرایط سلامت مزمن را کنترل کنید. اگر درمان مناسبی دریافت نکنید، شرایط خاصی مانند دیابت و فشار خون بالا می‌توانند بینایی تان را تحت تأثیر قرار دهند.

از چشم های خود در برابر نور خورشید محافظت کنید. از عینک یا عینک آفتابی استفاده کنید که اشعه ماوراء بنفش (UV) را مسدود می کند. این امر به ویژه در صورتی مهم است که ساعات طولانی را زیر نور خورشید می گذرانید یا از داروهای تجویزی استفاده می کنید که حساسیت شما را به اشعه ماوراء بنفش افزایش می دهد.

جلوگیری از آسیب های چشمی. هنگام انجام برخی کارها، مانند ورزش کردن، چمن زنی، نقاشی یا استفاده از سایر محصولات دارای دود سمی، از عینک محافظ استفاده کنید. عینک های مطالعه بدون نسخه معمولاً محافظت ایمنی ارائه نمی دهند.

غذاهای سالم بخورید. سعی کنید مقدار زیادی میوه، سبزیجات برگ دار و سایر سبزیجات مصرف کنید. این غذاها به طور کلی حاوی سطوح بالایی از آنتی اکسیدان ها و همچنین ویتامین A و بتا کاروتن هستند. آنها همچنین برای حفظ بینایی سالم حیاتی هستند.

از عینک مناسب استفاده کنید. عینک مناسب دید را بهینه می کند. انجام معاینات منظم اطمینان حاصل می کند که نسخه عینک درست است.

از نور خوب استفاده کنید. برای دید بهتر نور را روشن یا اضافه کنید.

 

در صورت مشاهده هر یک از این علائم – از دست دادن ناگهانی بینایی در یک چشم با یا بدون درد، دید ناگهانی مبهم یا تاری، دوبینی، یا مشاهده جرقه های نور، لکه های سیاه یا هاله های اطراف نور، فوراً به پزشک مراجعه کنید. هر یک از این علائم ممکن است نشانه یک بیماری جدی پزشکی یا چشمی باشد.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر در بینایی خود مشکل دارید، با مراجعه به یک متخصص چشم (بینایی سنج یا چشم پزشک) شروع کنید. برای اینکه بیشترین استفاده را از وقت خود با پزشک ببرید، بهتر است برای قرار ملاقات خود آماده شوید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که در آماده سازی کمک می کند.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

علائمی را که تجربه می کنید فهرست کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

یکی از اعضای خانواده یا دوستان را که رانندگی می کند همراه داشته باشید. اگر مردمک چشم برای معاینه گشاد شده باشد، ممکن است نتوانید خودتان را به خانه برسانید و همراه شما می تواند به یادآوری اطلاعات ارائه شده در طول قرار کمک کند.

سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید.

تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. سوالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای پیرچشمی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟

آیا داروهایی که مصرف می کنم باعث این علائم می شوند؟

آیا به آزمایش دیگری غیر از معاینه کامل چشم نیاز دارم؟

هر چند وقت یک بار به معاینه چشم نیاز خواهم داشت؟

چه درمان هایی در دسترس هستند؟

عوارض جانبی یا مشکلات احتمالی مرتبط با هر درمان چیست؟

کدام درمان را برای من توصیه می کنید؟

جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟

اگر بیماری های چشمی دیگری دارم، چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

آیا استفاده از عینک مطالعه داروخانه ایمن است؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات اضافی که ممکن است در طول قرار ملاقات برای شما پیش بیاید، درنگ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، از جمله برخی از آنها که به سلامت عمومی، سابقه پزشکی، سابقه سلامت چشم، سابقه پزشکی خانوادگی و سابقه مشکلات چشمی مربوط می شود. ممکن است بپرسد:

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

شدت علائم چقدر است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

آیا مطالعه زیادی انجام می دهید یا کارهای کلوزآپ دیگری انجام می دهید؟

 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

مطمئن شوید که نور کافی دارید. اگر در حال حاضر از عینک طبی استفاده نمی کنید، یک جفت عینک مطالعه بدون نسخه را امتحان کنید.