برای بزرگسالان و کودکان بالای 5 سال، از تست های عملکرد ریه، برای بررسی میزان عملکرد ریه ها استفاده می شود. عملکرد ضعیف ریه نشانه آن است که آسم به خوبی کنترل نشده است. در برخی موارد، تست‌های عملکرد ریه نیز در موارد اورژانسی آسم استفاده می‌شود تا به پزشک در درک شدت حمله آسم یا نحوه عملکرد درمان کمک کند.

 

تست های عملکرد ریه عبارتند از:

• اوج جریان. پزشک ممکن است زمانی که برای یک ویزیت برنامه ریزی شده یا برای درمان اضطراری در طول حمله آسم مراجعه می کنید، اوج جریان خون را دریافت کند. این آزمایش سرعت تنفس را اندازه گیری می کند. همچنین می توانید از یک پیک فلومتر در خانه برای نظارت بر عملکرد ریه خود استفاده کنید.

   

  نتایج این آزمایش با نام پیک جریان بازدمی (PEF) شناخته می شود. تست اوج جریان با دمیدن در یک قطعه دهانی با حداکثر شدت و حداکثر سرعت ممکن با یک دم  انجام می شود.

   

  اسپیرومتری. در طول اسپیرومتری، نفس عمیق می‌کشید و به زور بازدم را درون یک شلنگ متصل به دستگاهی به نام اسپیرومتر بیرون می‌دهید. یک اندازه گیری معمول اسپیرومتری حجم بازدمی اجباری است که میزان هوایی را که می توانید در یک ثانیه تنفس کنید اندازه گیری می کند.

   

  نتایج این آزمایش به عنوان حجم بازدم اجباری (FEV) شناخته می شود. اسپیرومتری همچنین می‌تواند میزان هوا در ریه‌ها و سرعت دم و بازدم را اندازه‌گیری کند.

   

  اندازه گیری اکسید نیتریک. این آزمایش میزان گاز اکسید نیتریک را که هنگام بازدم در نفس دارید اندازه گیری می کند. مقادیر بالای اکسید نیتریک نشان دهنده التهاب لوله های برونش است.

   

  پالس اکسیمتری. این آزمایش میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند. از طریق ناخن اندازه گیری می شود و فقط چند ثانیه طول می کشد.

   

رفتار

اگر شما و پزشکتان برنامه آسم را طراحی کرده اید، در اولین نشانه حمله آسم، دستورالعمل های آن را دنبال کنید.

این به طور کلی به معنای مصرف دو تا شش پاف از یک استنشاق سریع (نجات دهنده) برای دریافت داروهای گشادکننده راه هوایی، مانند آلبوترول (ProAir HFA، Proventil HFA، Ventolin HFA، و غیره) و لوالبوترول (Xopenex) به عمق ریه هاست. کودکان کوچک و کسانی که با دستگاه های استنشاقی مشکل دارند می توانند از نبولایزر استفاده کنند. بعد از 20 دقیقه در صورت لزوم می توانید درمان را یک بار دیگر تکرار کنید. اگر پس از درمان همچنان به خس خس سینه ادامه می دهید یا احساس تنگی نفس می کنید، همان روز به پزشک یا مراقبت های فوری خود مراجعه کنید.

اگر علائم حمله شدید آسم، مانند مشکل در صحبت کردن به دلیل تنگی نفس دارید، از داروهای سریع الاثر (نجات دهنده) خود استفاده کنید و فوراً به مطب پزشک یا مراقبت های اورژانس بروید.

پزشک ممکن است توصیه کند که به مدت یک یا دو روز پس از حمله به استفاده از داروهای سریع الاثر هر سه تا چهار ساعت یکبار ادامه دهید. همچنین ممکن است نیاز به مصرف داروهای کورتیکواستروئید خوراکی برای مدت کوتاهی داشته باشید.

 

 

درمان اورژانسی

اگر برای حمله آسم به اورژانس مراجعه کنید، به داروهایی نیاز دارید تا آسم خود را فوری تحت کنترل داشته باشید. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آگونیست های بتا کوتاه اثر، مانند آلبوترول. اینها همان داروهایی هستند که در استنشاقی سریع الاثر (نجات دهنده) هستند. ممکن است لازم باشد از دستگاهی به نام نبولایزر استفاده کنید که دارو را به غباری تبدیل می کند که می تواند عمیقاً در ریه ها استنشاق شود.
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی این داروها که به شکل قرص مصرف می شوند، به کاهش التهاب ریه و کنترل علائم آسم کمک می کنند. کورتیکواستروئیدها را می توان به صورت داخل وریدی نیز تجویز کرد، معمولاً به بیمارانی که استفراغ می کنند یا نارسایی تنفسی دارند.
• ایپراتروپیوم (Atrovent HFA). گاهی اوقات از ایپراتروپیوم به عنوان گشادکننده برونش برای درمان حمله شدید آسم استفاده می شود، به خصوص اگر آلبوترول به طور کامل مؤثر نباشد.
• لوله گذاری، تهویه مکانیکی و اکسیژن. اگر حمله آسم تهدید کننده زندگی باشد، پزشک ممکن است یک لوله تنفسی را در گلو وارد راه هوایی فوقانی کند. استفاده از دستگاهی که اکسیژن را به ریه‌ها پمپ می‌کند، کمک می‌کند در حالی که پزشک داروهایی برای کنترل آسم می‌دهد نفس بکشید.

پس از بهبود علائم آسم، پزشک ممکن است از شما بخواهد که چند ساعت یا بیشتر در اورژانس بمانید تا مطمئن شود که حمله آسم دیگری ندارید. وقتی پزشک احساس کرد که آسم به اندازه کافی تحت کنترل است، می توانید به خانه بروید. پزشک به شما دستورالعمل هایی می دهد که در صورت بروز حمله دیگر چه باید بکنید.

اگر علائم آسم پس از درمان اورژانسی بهبود نیافت، ممکن است پزشک شما را در بیمارستان بستری کند و هر ساعت یا هر چند ساعت یک بار دارو بدهد. اگر علائم شدید آسم دارید، ممکن است لازم باشد اکسیژن را از طریق ماسک تنفس کنید. در برخی موارد، حمله آسم شدید و مداوم نیاز به اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) دارد.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

همه حملات آسم نیاز به درمان با یک استنشاق سریع (نجات دهنده) مانند آلبوترول دارند. یکی از گام‌های کلیدی در پیشگیری از حمله آسم، اجتناب از محرک‌های آن است.

• اگر به نظر می رسد که حملات آسم توسط محرک های خارجی شروع شده است، پزشک می تواند کمک کند تا یاد بگیرید چگونه قرار گرفتن در معرض آنها را به حداقل برسانید. تست های آلرژی می‌تواند به شناسایی هر گونه محرک آلرژیک کمک کند.
• شستن مکرر دست ها می تواند به کاهش خطر ابتلا به ویروس سرماخوردگی کمک کند.
• اگر هنگام ورزش در سرما، آسم تشدید می‌شود، بهتر است تا زمانی که گرم شوید، صورت خود را با ماسک یا روسری بپوشانید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

برای ملاقات با پزشک خود آماده باشید تا بتوانید بیشترین بهره را از قرار ملاقات خود ببرید. در هر بازدید:

 

• برنامه اقدام آسم خود را همراه داشته باشید. اگر هنوز یکی را درست نکرده اید، برای ایجاد آن با پزشک خود همکاری کنید. این طرح باید نحوه درمان حمله آسم را مورد بحث قرار دهد.
• نتایج پیک فلومتر و تمام داروهای خود را بیاورید.
• آماده باشید تا در مورد علائم خود و اینکه چقدر آسم، شما را آزار داده است صحبت کنید. اغلب، تغییرات دوره ای در درمان برای تحت کنترل نگه داشتن آسم و جلوگیری از حملات آسم مورد نیاز است.
• برای نشان دادن استفاده از استنشاقی با دوز اندازه گیری شده خود آماده باشید. استفاده نادرست می تواند اثربخشی استنشاقی را کاهش دهد.
•  

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سؤالات کمک می کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برخی از سوالات خوب برای پرسیدن از پزشک عبارتند از:

• آیا داروها یا برنامه درمانی من نیاز به تغییر دارد؟
• چه نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد ممکن است دچار حمله آسم شوم؟
• وقتی علائمم بدتر می‌شوند یا وقتی در معرض محرک‌هایم قرار می‌گیرم برای جلوگیری از حمله آسم چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
• برای جلوگیری از حمله آسم در حال پیشرفت چه اقداماتی باید انجام دهم؟
• چه زمانی باید به اورژانس بروم یا به دنبال درمان اورژانسی دیگری باشم؟
• من بیشتر دل درد دارم برای جلوگیری از این امر چه کاری می توانم انجام دهم؟
• آیا زمان واکسن آنفولانزا فرا رسیده است؟ آیا لازم است واکسن ذات الریه بزنم؟
• برای محافظت از سلامتی خود در فصل سرماخوردگی و آنفولانزا چه کار دیگری می توانم انجام دهم؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالات دیگر در طول ملاقات خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها باعث میشود زمانی که نزد پزشک هستید مفیدتر گردد. ممکن است بپرسد:

• آیا متوجه چیزی شده اید که آسم را بدتر می کند؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟
• چگونه و چه زمانی آنها را مصرف می کنید؟
• آیا می توانید به من نشان دهید که چگونه از داروهای استنشاقی خود استفاده می کنید؟
• آیا با داروهای خود مشکلی دارید؟
• آیا کاری هست که بخواهید بتوانید انجام دهید که به دلیل آسم نمی توانید انجام دهید؟
•