برای تشخیص سرطان پوست، پزشک ممکن است:

پوست را بررسی کند. پزشک ممکن است به پوست نگاه کند تا تشخیص دهد که آیا تغییرات پوستی احتمالاً سرطان پوست است یا خیر. ممکن است برای تایید این تشخیص به آزمایشات بیشتری نیاز باشد.

نمونه ای از پوست مشکوک را برای آزمایش (بیوپسی پوست) بردارد. پزشک ممکن است پوست مشکوک را برای تست آزمایشگاهی بردارد. بیوپسی می تواند مشخص کند که آیا سرطان پوست دارید یا خیر و اگر چنین است، چه نوع سرطان پوستی دارید.

 

 

تعیین میزان سرطان پوست

اگر پزشک تشخیص دهد که به سرطان پوست مبتلا هستید، ممکن است آزمایش‌های اضافی برای تعیین میزان (مرحله) سرطان پوست انجام دهید.

از آنجایی که سرطان های سطحی پوست مانند کارسینوم سلول بازال به ندرت پخش می شوند، بیوپسی که اغلب کل رشد را از بین می برد تنها آزمایش مورد نیاز برای تعیین مرحله سرطان است. اما اگر یک کارسینوم سلول سنگفرشی بزرگ، کارسینوم سلول مرکل یا ملانوم دارید، ممکن است پزشک آزمایش‌های بیشتری را برای تعیین میزان سرطان توصیه کند.

آزمایش‌های اضافی ممکن است شامل آزمایش‌های تصویربرداری برای بررسی غدد لنفاوی مجاور از نظر علائم سرطان یا روشی برای برداشتن غدد لنفاوی مجاور و آزمایش آن برای علائم سرطان باشد (بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان).

پزشکان از اعداد رومی I تا IV برای نشان دادن مرحله سرطان استفاده می کنند. سرطان های مرحله I کوچک و محدود به منطقه ای هستند که از آنجا شروع شده اند. مرحله IV نشان دهنده سرطان پیشرفته است که به سایر نواحی بدن گسترش یافته است.

مرحله سرطان پوست به تعیین اینکه کدام گزینه درمانی موثرتر خواهد بود کمک می کند.

رفتار

بسته به اندازه، نوع، عمق و محل ضایعات، گزینه های درمانی برای سرطان پوست و ضایعات پوستی پیش سرطانی معروف به کراتوز اکتینیک متفاوت است. سرطان های پوست کوچک محدود به سطح پوست ممکن است نیازی به درمان فراتر از بیوپسی اولیه پوست که کل رشد را از بین می برد، نداشته باشند.

 

در صورت نیاز به درمان اضافی، گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

انجماد. پزشک ممکن است کراتوزهای اکتینیک و برخی سرطان‌های کوچک و اولیه پوست را با انجماد آن‌ها با نیتروژن مایع (کرایوسرجری) از بین ببرد. بافت مرده زمانی که ذوب می شود از بین می رود.

جراحی برش. این نوع درمان ممکن است برای هر نوع سرطان پوست مناسب باشد. پزشک بافت سرطانی و حاشیه اطراف پوست سالم را برش می دهد. ممکن است در برخی موارد یک برش گسترده - برداشتن پوست طبیعی اضافی اطراف تومور - توصیه شود.

جراحی موهس. این روش برای سرطان‌های پوست بزرگ‌تر، عودکننده یا سخت‌تر استفاده می‌شود که ممکن است شامل کارسینوم سلول‌های پایه و سنگفرشی باشد. این اغلب در مناطقی که لازم است تا حد امکان از پوست محافظت شود، مانند روی بینی استفاده می شود.

در طول جراحی موهس، پزشک لایه به لایه رشد پوست را برمی دارد و هر لایه را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا زمانی که هیچ سلول غیر طبیعی باقی نماند. این روش به سلول‌های سرطانی اجازه می‌دهد تا بدون مصرف بیش از حد پوست سالم اطراف، حذف شوند.

 

کورتاژ و الکترودیکاسیون یا کرایوتراپی. پس از برداشتن بیشتر توده، پزشک لایه‌های سلول‌های سرطانی را با استفاده از دستگاهی با تیغه دایره‌ای (کورت) می‌تراشد. یک سوزن الکتریکی سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد. در گونه‌ای از این روش، می‌توان از نیتروژن مایع برای منجمد کردن پایه و لبه‌های ناحیه تحت درمان استفاده کرد.

این روش‌های ساده و سریع ممکن است برای درمان سرطان‌های سلول پایه یا سرطان‌های سلول سنگفرشی نازک استفاده شوند.

پرتو درمانی. پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی ممکن است گزینه ای باشد که سرطان را نتوان به طور کامل در طول جراحی برداشت.

شیمی درمانی. در شیمی درمانی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. برای سرطان هایی که محدود به لایه بالایی پوست هستند، کرم ها یا لوسیون های حاوی عوامل ضد سرطان ممکن است مستقیماً روی پوست اعمال شوند. شیمی درمانی سیستمیک می تواند برای درمان سرطان های پوستی که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته اند استفاده شود.

درمان فوتودینامیک. این درمان با ترکیبی از نور لیزر و داروهایی که سلول های سرطانی را به نور حساس می کند، سلول های سرطانی پوست را از بین می برد.

درمان بیولوژیکی. درمان بیولوژیکی از سیستم ایمنی بدن برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در صورت مشاهده هرگونه تغییر غیرعادی پوستی که شما را نگران می کند، از پزشک خانواده خود وقت ملاقات بگیرید. در برخی موارد، ممکن است به یک پزشک متخصص پوست ارجاع داده شوید.

 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه فهرستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سرطان پوست، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

آیا من سرطان پوست دارم؟

چه نوع سرطان پوستی دارم؟

آیا به آزمایشات اضافی نیاز دارم؟

نوع سرطان پوست من چقدر سریع رشد می کند و گسترش می یابد؟

گزینه های درمان من چه هستند؟

خطرات بالقوه هر درمان چیست؟

آیا جراحی جای زخم بر جای می گذارد؟

آیا خطر ابتلا به سرطان های پوستی بیشتر در من وجود دارد؟

چگونه می توانم خطر ابتلا به سرطان های پوستی اضافی را کاهش دهم؟

آیا باید معاینات پوستی منظم برای بررسی سرطان های پوستی اضافی انجام دهم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

چه چیزی تعیین می کند که باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که پیش می‌آید تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

اولین بار چه زمانی متوجه تغییرات پوستی خود شدید؟

آیا متوجه ضایعه پوستی شده اید که رشد کرده یا تغییر کرده است؟

آیا ضایعه پوستی دارید که خونریزی یا خارش داشته باشد؟

علائم چقدر شدید است؟