فتق هیاتال اغلب در طی آزمایش یا روشی برای تعیین علت سوزش سر دل یا درد قفسه سینه یا بالای شکم کشف می شود. این آزمایش ها یا روش ها عبارتند از:

 

اشعه ایکس از دستگاه گوارش فوقانی. عکسبرداری با اشعه ایکس پس از نوشیدن مایع گچی که پوشش داخلی دستگاه گوارش را می پوشاند و پر می کند، گرفته می شود. این پوشش به پزشک اجازه می دهد تا تصویری از مری، معده و روده فوقانی را ببیند.

 

آندوسکوپی فوقانی. پزشک یک لوله نازک و قابل انعطاف مجهز به نور و دوربین (اندوسکوپ) را در گلو قرار می دهد تا داخل مری و معده و التهاب را بررسی کند.

 

مانومتری مری. این تست انقباضات ریتمیک عضلات مری را هنگام بلع اندازه گیری می کند. مانومتری مری همچنین هماهنگی و نیروی اعمال شده توسط عضلات مری را اندازه گیری می کند.

 

 

رفتار

اکثر افراد مبتلا به فتق هیاتال هیچ علامت یا نشانه ای را تجربه نمی کنند و نیازی به درمان نخواهند داشت. اگر علائم و نشانه هایی مانند سوزش سر دل مکرر و رفلاکس اسید معده را تجربه کنید، ممکن است به دارو یا  نیاز به جراحی داشته باشید.

 

داروها

اگر سوزش سر دل و رفلاکس اسید معده را تجربه کنید، پزشک ممکن است توصیه کند:

 

آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی می کنند. آنتی اسیدها مانند Mylanta، Rolaids و Tums ممکن است باعث تسکین سریع شوند. استفاده بیش از حد از برخی آنتی اسیدها می تواند عوارض جانبی مانند اسهال یا گاهی اوقات مشکلات کلیوی ایجاد کند.

 

داروهایی برای کاهش تولید اسید. این داروها – معروف به مسدود کننده های گیرنده H-2 – شامل سایمتیدین (Tagamet HB)، فاموتیدین (Pepcid AC) و نیزاتیدین (Axid AR) هستند. نسخه های قوی تر با نسخه در دسترس هستند.

 

داروهایی که تولید اسید را مسدود می کنند و مری را التیام می بخشند. این داروها - که به عنوان مهارکننده‌های پمپ پروتون شناخته می‌شوند - مسدودکننده‌های اسید قوی‌تر از مسدودکننده‌های گیرنده H-2 هستند و به بافت آسیب‌دیده مری زمان می‌دهند تا بهبود یابد. مهارکننده های پمپ پروتون بدون نسخه شامل لانزوپرازول (Prevacid 24HR) و امپرازول (Prilosec، Zegerid) هستند. نسخه های قوی تر به صورت نسخه در دسترس هستند.

 

عمل جراحی

گاهی اوقات فتق هیاتال نیاز به جراحی دارد. جراحی عموماً برای افرادی استفاده می‌شود که داروهایی برای تسکین سوزش سر دل و رفلاکس اسید معده دریافت نمی‌کنند یا دارای عوارضی مانند التهاب شدید یا باریک شدن مری هستند.

 

جراحی برای ترمیم فتق هیاتال ممکن است شامل کشیدن معده به سمت پایین به داخل شکم و کوچکتر کردن دهانه دیافراگم یا بازسازی اسفنکتر مری باشد. در برخی موارد، جراحی فتق هیاتال با جراحی کاهش وزن، مانند گاسترکتومی اسلیو ترکیب می شود.

 

جراحی ممکن است با استفاده از یک برش منفرد در دیواره قفسه سینه (توراکوتومی) یا با استفاده از یک روش کم تهاجمی به نام لاپاراسکوپی انجام شود. در جراحی لاپاراسکوپی، جراح یک دوربین کوچک و ابزار جراحی مخصوص را از طریق چندین برش کوچک در شکم وارد می کند. سپس این عمل در حالی انجام می‌شود که جراح تصاویری را از داخل بدن که بر روی یک مانیتور ویدئویی نمایش داده می شود مشاهده می کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

ایجاد چند تغییر در شیوه زندگی ممکن است به کنترل علائم و نشانه های ناشی از فتق هیاتال کمک کند. سعی کنید:

 

به جای چند وعده غذایی بزرگ، چندین وعده غذایی کوچکتر در طول روز بخورید.

 

از غذاهایی که باعث سوزش سر دل می شوند، مانند غذاهای چرب یا سرخ شده، سس گوجه فرنگی، شکلات، نعناع، ​​سیر، پیاز و کافئین خودداری کنید.

 

از دراز کشیدن بعد از غذا یا غذا خوردن در اواخر روز خودداری کنید.

 

وزن سالم را حفظ کنید.

 

سیگار نکشید.

 

سر تخت خود را 6 اینچ (حدود 15 سانتی متر) بالا بیاورید.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

 

احتمالاً به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه خواهید کرد.

 

اگر تشخیص داده شد که مبتلا به فتق هیاتال هستید و مشکلات پس از ایجاد تغییر در سبک زندگی و شروع دارو ادامه دارد، ممکن است به یک پزشک متخصص گوارش ارجاع داده شوید.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات، مانند محدود کردن رژیم غذایی قبل از قرار ملاقات، آگاه باشید.

 

علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

 

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

 

اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط را یادداشت کنید.

 

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.

 

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا کمک کند آنچه دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.

 

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

 

چه چیزی باعث فتق هیاتال من شد؟

 

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا آمادگی خاصی برای آنها وجود دارد؟

 

آیا به درمان نیاز خواهم داشت؟ گزینه های من چیست و مزایا و خطرات هر کدام چیست؟

 

من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

 

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که در طول ملاقات پیش می آید تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است از شما سوال شود:

 

چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟ شدت آنها چقدر است؟

 

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

 

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟

 

 

 

• مطالب مرتبط
•