پزشک بر اساس علائم، سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و در صورت لزوم، نتایج تست‌های آزمایشگاهی، لیکن پلان را تشخیص می‌دهد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بیوپسی. پزشک یک قطعه کوچک از بافت آسیب دیده را برای بررسی زیر میکروسکوپ برمی دارد. بافت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا مشخص شود که آیا الگوهای سلولی مشخصه لیکن پلان را دارد یا خیر.

     

    آزمایش هپاتیت C. ممکن است برای آزمایش هپاتیت C از شما خون بگیرند، که محرک احتمالی لیکن پلان است.

     

    تست های آلرژی. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص آلرژی یا متخصص پوست ارجاع دهد تا متوجه شود آیا به چیزی که می‌تواند باعث ایجاد لیکن پلان شود حساسیت دارید یا خیر.

     

    • اگر پزشک مشکوک باشد که به هر یک از انواع مختلف لیکن پلان، مانند نوعی که مری، اندام تناسلی، گوش ها یا دهان را تحت تاثیر قرار می دهد، مبتلا هستید،  ممکن است آزمایش های دیگری مورد نیاز باشد.

رفتار

لیکن پلان روی پوست اغلب در عرض چند ماه تا سال به خودی خود از بین می رود. اگر این بیماری بر غشاهای مخاطی تأثیر بگذارد، نسبت به درمان مقاوم‌تر شده و مستعد عود است. از هر درمانی که استفاده می کنید، باید سالی یک بار برای قرار ملاقات های بعدی به پزشک مراجعه کنید.

 

داروها و سایر درمان ها ممکن است به تسکین خارش، کاهش درد و بهبودی کمک کنند. درمان می تواند چالش برانگیز باشد. با پزشک خود صحبت کنید تا فواید بالقوه را در مقابل عوارض جانبی احتمالی درمان ارزیابی کنید.

 

 

 

کورتیکواستروئیدها

 

اولین انتخاب برای درمان لیکن پلان معمولاً یک کرم یا پماد کورتیکواستروئیدی است. اگر کمکی نکرد و وضعیت شدید یا گسترده است، پزشک ممکن است قرص یا تزریق کورتیکواستروئید را پیشنهاد کند.

 

عوارض جانبی رایج کورتیکواستروئیدهای موضعی شامل تحریک یا نازک شدن پوست در محل استفاده از کرم و برفک دهان است. کورتیکواستروئیدها زمانی که طبق دستور و برای استفاده کوتاه مدت مصرف شوند بی خطر در نظر گرفته می شوند.

 

 

داروهای خوراکی ضد عفونت

 

سایر داروهای خوراکی مورد استفاده در موقعیت های انتخابی برای این بیماری، هیدروکسی کلروکین ضد مالاریا (پلاکونیل) و آنتی بیوتیک مترونیدازول (Flagyl) هستند.

 

 

داروهای پاسخ ایمنی

 

علائم و نشانه‌های شدید ممکن است نیاز به داروهای تجویزی داشته باشند که پاسخ ایمنی بدن را سرکوب یا اصلاح کنند، مانند آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران)، مایکوفنولات (سلسپت)، سیکلوسپورین (Gengraf، Sandimmune) و متوترکسات (Trexall).

 

 

آنتی هیستامین ها

 

یک داروی آنتی هیستامین که از طریق دهان مصرف می شود ممکن است خارش لیکن پلان را تسکین دهد.

 

 

نور درمانی

 

نور درمانی (فوتوتراپی) ممکن است به پاکسازی لیکن پلان موثر بر پوست کمک کند. متداول ترین فتوتراپی برای لیکن پلان از نور ماوراء بنفش B (UVB) استفاده می کند که فقط به لایه بالایی پوست (اپیدرم) نفوذ می کند. نور درمانی معمولاً به دو تا سه جلسه درمانی در هفته به مدت چند هفته نیاز دارد.

 

این درمان برای افراد دارای پوست تیره توصیه نمی‌شود، افرادی که خطر تیره‌تر ماندن پوستشان حتی پس از از بین رفتن جوش‌ها افزایش می‌یابد.

 

 

رتینوئیدها

 

اگر وضعیت به کورتیکواستروئیدها یا نور درمانی پاسخ نمی دهد، پزشک ممکن است یک داروی رتینوئیدی که از طریق دهان مصرف می شود، مانند آسیترتین (سوریاتان) تجویز کند.

 

رتینوئیدها می توانند باعث نقص مادرزادی شوند، بنابراین این داروها برای زنان باردار یا کسانی که ممکن است باردار شوند، توصیه نمی شود. اگر باردار هستید یا در حال شیردهی هستید، پزشک ممکن است درمان موضعی رتینوئید را به تعویق بیندازد یا درمان دیگری را انتخاب کند.

 

 

مقابله با محرک ها

 

اگر پزشک مشکوک باشد که لیکن پلان به عفونت هپاتیت C، آلرژی یا دارویی که مصرف می کنید مربوط است، ممکن است به درمان دیگری نیاز داشته باشید. به عنوان مثال، ممکن است لازم باشد داروها را عوض کنید یا از ایجاد آلرژن‌ها اجتناب کنید. پزشک ممکن است شما را برای درمان بیشتر به یک متخصص آلرژی یا در مورد عفونت هپاتیت C به متخصص بیماری های کبدی (هپاتولوژیست) ارجاع دهد.

 

اطلاعات بیشتر

شیوه زندگی و درمان های خانگی

 

اقدامات خودمراقبتی می تواند به کاهش خارش و ناراحتی ناشی از لیکن پلان کمک کند. این شامل موارد زیر است:

 

  • خیساندن در وان با بلغور جو دوسر کلوئیدی (Aveeno) ، و به دنبال آن لوسیون مرطوب کننده
  • استفاده از کمپرس سرد
  • استفاده از کرم یا پماد هیدروکورتیزون بدون نسخه، حاوی حداقل 1 درصد هیدروکورتیزون (اگر از کورتیکواستروئید موضعی تجویزی استفاده نمی کنید)
  • از خاراندن یا آسیب رساندن به پوست خودداری کنید
  •  

برای لیکن پلان دهان، بهداشت دهان و دندان خوب و مراجعه منظم به دندانپزشک مهم است. با اجتناب از موارد زیر می توانید به کاهش درد زخم های دهان کمک کنید:

 

  • سیگار کشیدن
  • مصرف غذاها و نوشیدنی های تند یا اسیدی
  •  

طب جایگزین

چند کارآزمایی بالینی کوچک فواید ژل آلوئه ورا را برای درمان لیکن پلان دهان و فرج نشان داده‌اند.

به رویکردهای پزشکی جایگزین که به کاهش استرس کمک می کند، توجه کنید، زیرا استرس می تواند علائم و نشانه های لیکن پلان را بدتر کند.

قبل از امتحان یک درمان جایگزین برای لیکن پلان با پزشک خود صحبت کنید. برخی از داروهای جایگزین یا مکمل های ویتامین در ترکیب با داروهای تجویزی منجر به عوارض جانبی جدی می شوند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده شروع خواهید کرد. او ممکن است شما را به یک پزشک ممتخصص پوست ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات خود فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

  • علائمی که داشته اید و برای چه مدت
  • تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوزها
  • سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
  •  

برای لیکن پلان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

  • محتمل ترین علت علائم من چیست؟
  • آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
  • آیا آزمایش خاصی نیاز دارم؟
  • این تغییرات پوستی چقدر طول می کشد؟
  • چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
  • چه عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟
  • من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
  • آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
  • آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
  • آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
  • آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
  •  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

 

  • کجای بدن خود ضایعات را پیدا کرده اید؟
  • آیا نواحی آسیب دیده خارش‌دار، دردناک یا ناراحت کننده هستند؟
  • شدت درد یا ناراحتی را چگونه توصیف می‌کنید - خفیف، متوسط ​​یا شدید؟
  • آیا داروهای جدید را شروع کرده اید؟
  • آیا اخیراً واکسیناسیون انجام داده اید؟
  •