معاینه سیگموئیدوسکوپی کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید
کولونوسکوپی کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص پروکتیت عبارتند از:

آزمایشات خون. اینها می توانند از دست دادن خون یا عفونت را تشخیص دهند.

آزمایش مدفوع. ممکن است از شما خواسته شود که یک نمونه مدفوع برای آزمایش جمع آوری کنید. آزمایش مدفوع ممکن است به تعیین اینکه آیا پروکتیت ناشی از عفونت باکتریایی است یا خیر کمک کند.

معاینه اسکوپ آخرین بخش کولون. در طول این آزمایش (سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر)، پزشک از یک لوله باریک، انعطاف‌پذیر و روشن برای بررسی آخرین قسمت روده بزرگ (سیگموئید) و همچنین راست روده استفاده می‌کند. در طول عمل، پزشک همچنین می تواند نمونه های کوچکی از بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بگیرد.

آزمایش دامنه کل کولون. این آزمایش (کولونوسکوپی) به پزشک اجازه می دهد تا کل روده بزرگ را با استفاده از یک لوله نازک، منعطف و روشن با دوربین متصل مشاهده کند. پزشک همچنین می تواند در طول این آزمایش بیوپسی بگیرد.

آزمایشات برای عفونت های مقاربتی. این آزمایش‌ها شامل گرفتن نمونه‌ای از ترشحات از رکتوم یا لوله‌ای است که ادرار را از مثانه  تخلیه می‌کند.

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

اطلاعات بیشتر

رفتار

درمان پروکتیت به علت اصلی التهاب بستگی دارد.

 

 

درمان پروکتیت ناشی از عفونت

پزشک ممکن است داروهایی را برای درمان عفونت توصیه کند. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها. برای پروکتیت ناشی از عفونت های باکتریایی، پزشک ممکن است آنتی بیوتیکی مانند داکسی سایکلین (اوراسیا، ویبرامایسین، و غیره) را توصیه کند.

ضد ویروس ها. برای پروکتیت ناشی از عفونت های ویروسی، مانند ویروس هرپس مقاربتی، پزشک ممکن است یک داروی ضد ویروسی مانند آسیکلوویر (Sitavig، Zovirax، و غیره) تجویز کند.

 

 

درمان پروکتیت ناشی از پرتودرمانی

موارد خفیف پروکتیت پرتویی ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. در موارد دیگر، پروکتیت پرتویی می تواند باعث درد شدید و خونریزی شود که نیاز به درمان دارد. پزشک ممکن است درمان هایی را توصیه کند، مانند:

داروها. داروها به شکل قرص، شیاف یا تنقیه داده می شوند. آنها عبارتند از سوکرالفات (کارافات)، مسالامین (Asacol HD، Canasa، و غیره)، سولفاسالازین (Azulfidine) و مترونیدازول (Flagyl). این داروها می‌توانند به کنترل التهاب و کاهش خونریزی کمک کنند.

نرم کننده مدفوع. اینها می توانند به باز کردن انسدادهای روده کمک کنند.

درمان برای از بین بردن بافت آسیب دیده. این تکنیک ها علائم پروکتیت را با از بین بردن بافت غیر طبیعی (ابلیشن) که خونریزی می کند، بهبود می بخشد. روش‌های ابلیشن مورد استفاده برای درمان پروکتیت شامل انعقاد پلاسمای آرگون (APC)، کرایوآبلیشن، انعقاد الکتریکی و سایر روش‌های درمانی است.

 

 

پروکتیت ناشی از بیماری التهابی روده

درمان پروکتیت مربوط به بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو با هدف کاهش التهاب در رکتوم انجام می شود.


درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروهایی برای کنترل التهاب رکتوم. پزشک ممکن است داروهای ضدالتهابی را به صورت خوراکی یا به صورت شیاف یا تنقیه تجویز کند، مانند مزالامین (Asacol HD، Canasa) - یا کورتیکواستروئیدها - مانند پردنیزون (Rayos) یا بودزونید (Entocort EC، Uceris). التهاب در افراد مبتلا به بیماری کرون اغلب نیاز به درمان با دارویی دارد که سیستم ایمنی را سرکوب می کند، مانند آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران) یا اینفلیکسیماب (رمیکید).

عمل جراحی. اگر درمان دارویی علائم و نشانه ها را تسکین ندهد، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن بخش آسیب دیده دستگاه گوارش توصیه کند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر درد یا خونریزی مقعدی دارید یا به طور مداوم نیاز به اجابت مزاج دارید، با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. اگر پزشک مشکوک به پروکتیت باشد، ممکن است به یک پزشک متخصص گوارش ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها و همچنین هر نوع ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید تهیه کنید.

یکی از اعضای خانواده یا دوستتان را همراه داشته باشید تا کمک کند هر آنچه را که خود و پزشکتان درباره آن صحبت کرده اید به خاطر بسپارید.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

آیا پروکتیت باعث علائم یا بیماری من می شود؟

علل احتمالی پروکتیت من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

گزینه های درمان چه هستند؟

مزایا و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟

من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را به بهترین شکل مدیریت کنم و در عین حال پروکتیت را نیز مدیریت کنم؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟

چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

آیا باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.



مطالب مرتبط