افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی بعید است باور کنند که به کمک نیاز دارند. با این حال، ممکن است به دلیل علائم دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا طغیان خشم یا برای درمان سوء مصرف مواد از پزشک خانواده خود کمک بگیرند.

 

 

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است گزارش دقیقی از علائم و نشانه ها ارائه نکنند. یک عامل کلیدی در تشخیص، نحوه ارتباط فرد مبتلا با دیگران است. با اجازه، خانواده و دوستان ممکن است بتوانند اطلاعات مفیدی را ارائه دهند.

 

 

پس از ارزیابی پزشکی برای کمک به رد سایر شرایط پزشکی، پزشک خانواده ممکن است برای ارزیابی بیشتر به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

 

 

 

تشخیص اختلال شخصیت ضد اجتماعی معمولا بر اساس موارد زیر است:

 

 

یک ارزیابی روانشناختی که افکار، احساسات، روابط، الگوهای رفتاری و سابقه خانوادگی را بررسی می کند

 

سابقه شخصی و پزشکی

 

علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی 

 

 

اگرچه معمولاً اختلال شخصیت ضداجتماعی قبل از 18 سالگی تشخیص داده نمی‌شود، برخی از علائم و نشانه‌ها ممکن است در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی رخ دهند. معمولاً شواهدی از علائم اختلال سلوک قبل از 15 سالگی وجود دارد.

 

 

 

شناسایی زودهنگام اختلال شخصیت ضد اجتماعی ممکن است به بهبود نتایج بلندمدت کمک کند.

 

 

رفتار

درمان اختلال شخصیت ضداجتماعی دشوار است، اما برای برخی افراد، درمان و پیگیری دقیق در درازمدت ممکن است مفید باشد. به دنبال متخصصان پزشکی و سلامت روان با تجربه در درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی باشید.

 

 

درمان به موقعیت خاص هر فرد، تمایل او برای شرکت در درمان و شدت علائم بستگی دارد.

 

 

 

روان درمانی

 

روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، گاهی برای درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی استفاده می شود. درمان ممکن است شامل مدیریت خشم و خشونت، درمان سوء مصرف الکل یا مواد و درمان سایر شرایط سلامت روان باشد.

 

 

اما روان درمانی همیشه موثر نیست، به خصوص اگر علائم شدید باشد و فرد نتواند اعتراف کند که در ایجاد مشکلات جدی نقش دارد.

 

 

 

داروها

 

 

هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است. پزشکان ممکن است برای شرایطی که گاهی با اختلال شخصیت ضداجتماعی همراه است، مانند اضطراب یا افسردگی، یا برای علائم پرخاشگری، دارو تجویز کنند. برخی داروها معمولاً با احتیاط تجویز می شوند زیرا احتمال سوء استفاده از آنها وجود دارد.

 

 

مقابله و حمایت

مهارت برای اعضای خانواده

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی اغلب بد رفتار می کنند و دیگران را ناراحت می کنند - بدون احساس پشیمانی. اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی است، بسیار مهم است که خودتان نیز کمک بگیرید.

 

یک متخصص سلامت روان می‌تواند مهارت‌هایی را به شما بیاموزد تا یاد بگیرید چگونه حد و مرزها را تعیین کنید و به محافظت از خود در برابر پرخاشگری، خشونت و خشم رایج در اختلال شخصیت ضد اجتماعی کمک کنید. او همچنین می تواند راهبردهایی را برای مقابله توصیه کند.

 

 

به دنبال یک متخصص بهداشت روانی باشید که در زمینه مدیریت اختلال شخصیت ضداجتماعی آموزش و تجربه داشته باشد. از تیم درمانی فرد مورد نظر، برای معرفی کمک بخواهید. آنها همچنین ممکن است بتوانند گروه های حمایتی را برای خانواده ها و دوستانی که تحت تأثیر اختلال شخصیت ضد اجتماعی قرار دارند توصیه کنند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر ارزیابی پزشکی دلایل فیزیکی رفتار شما را رد کند، ارائه دهنده مراقبت های اولیه ممکن است به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد.

 

 

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را در قرار ملاقات خود ببرید. با اجازه، شخصی که شما را برای مدت طولانی می شناسد ممکن است بتواند به سوالاتی پاسخ دهد یا اطلاعاتی را که فکر نمی‌کنید مطرح کنید با پزشک در میان بگذارد.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

علائمی که شما یا خانواده‌تان متوجه شده‌اید و برای چه مدت

 

اطلاعات کلیدی شخصی و پزشکی، از جمله شرایط فعلی سلامت جسمی یا روانی، سابقه شخصی یا خانوادگی بیماری روانی، تجربیات آسیب‌زا یا عوامل استرس‌زای عمده

 

تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله نام و دوز هر دارو، گیاه، ویتامین یا سایر مکمل ها

 

سوالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید تا از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید.

 

 

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

چه چیزی احتمالاً باعث علائم می شود؟

 

علل احتمالی دیگر چیست؟

 

چه درمان هایی بیشتر برای من موثر هستند؟

 

چقدر می توانم انتظار داشته باشم که علائمم با درمان بهبود یابد؟

 

هر چند وقت یک بار و برای چه مدت به درمان نیاز خواهم داشت؟

 

آیا داروهایی وجود دارد که می تواند کمک کند؟ عوارض جانبی احتمالی چیست؟

 

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

 

آیا موارد چاپی وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

 

در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن هرگونه سوال دیگری دریغ نکنید.

 

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

 

علائم چیست؟

 

اولین بار چه زمانی شما یا خانواده تان متوجه این علائم شدید؟

 

علائم چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد؟

 

آیا اقوام یا دوستان نسبت به رفتار شما ابراز نگرانی کرده اند؟

 

آیا روابط نزدیکی دارید؟

 

اگر از کار، مدرسه یا روابط راضی نیستید، فکر می کنید چه چیزی باعث مشکلات می شود؟

 

آیا تا به حال به آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر کرده اید؟ آیا واقعا تا به حال این کار را کرده اید؟

 

آیا هیچ یک از خویشاوندان خونی تان ، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به بیماری روانی تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته اند؟

 

 

آماده پاسخگویی به این سوالات باشید.