برای تشخیص ترومبوسیتوپنی ایمنی، پزشک سعی می‌کند سایر علل احتمالی خونریزی و تعداد کم پلاکت‌ها مانند یک بیماری زمینه‌ای یا داروهایی که ممکن است مصرف کنید را رد کند.

آزمایش خون می تواند سطح پلاکت ها را بررسی کند. به ندرت، بزرگسالان ممکن است برای رد سایر مشکلات نیاز به آزمایش مغز استخوان داشته باشند.

 

رفتار

افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی خفیف ایمنی ممکن است به چیزی بیش از نظارت منظم و بررسی پلاکت نیاز نداشته باشند. کودکان معمولا بدون درمان بهبود می یابند. اکثر بزرگسالان مبتلا به ITP در نهایت به درمان نیاز خواهند داشت، زیرا این وضعیت اغلب شدید یا طولانی مدت (مزمن) می شود.

درمان ممکن است شامل تعدادی رویکرد باشد، مانند داروهایی برای افزایش تعداد پلاکت ها یا جراحی برای برداشتن طحال (طحال برداری). با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای گزینه های درمانی خود صحبت کنید. برخی افراد متوجه می شوند که عوارض جانبی درمان سنگین تر از عوارض خود بیماری است.

 

 

داروها

پزشک در مورد داروهای بدون نسخه یا مکمل هایی که مصرف می کنید و اینکه آیا لازم است استفاده از هر کدام را که ممکن است عملکرد پلاکت را مهار می کند متوقف کنید، صحبت خواهد کرد. به عنوان مثال می‌توان به آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و جینکو بیلوبا اشاره کرد.

 

داروهای درمان ITP ممکن است شامل موارد زیر می باشد:

• استروئیدها. پزشک احتمالا درمان را با کورتیکواستروئید خوراکی مانند پردنیزون شروع می کند. هنگامی که تعداد پلاکت به سطح ایمن برگشت، می توانید به تدریج مصرف دارو را تحت نظر پزشک خود قطع کنید. استفاده طولانی مدت از این داروها توصیه نمی شود زیرا می توانند خطر ابتلا به عفونت، قند خون بالا و پوکی استخوان را افزایش دهند.
• ایمنوگلوبولین. اگر کورتیکواستروئیدها کمکی نکردند، پزشک ممکن است ایمنوگلوبولین تزریق کند. این دارو همچنین ممکن است در صورت خونریزی شدید یا نیاز به افزایش سریع شمارش خون قبل از جراحی استفاده شود. این اثر معمولاً در عرض چند هفته از بین می رود.
• داروهایی که تولید پلاکت را افزایش می دهند. داروهایی مانند رومیپلوستیم (Nplate) و eltrombopag (Promacta) به مغز استخوان کمک می کنند تا پلاکت های بیشتری تولید کند. این نوع داروها می توانند خطر لخته شدن خون را افزایش دهند.
• داروهای دیگر. ریتوکسیماب (Rituxan، Truxima) با کاهش پاسخ سیستم ایمنی که به پلاکت‌ها آسیب می‌زند، به افزایش تعداد پلاکت‌ها کمک می‌کند. اما این دارو همچنین می تواند اثربخشی واکسیناسیون ها را کاهش دهد، که ممکن است در صورت انتخاب جراحی برای برداشتن طحال بعداً مورد نیاز باشد.
•  

عمل جراحی

اگر وضعیت شدید باشد یا علیرغم درمان اولیه دارویی ادامه یابد، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن طحال پیشنهاد دهد. این به سرعت، منبع اصلی تخریب پلاکت را در بدن از بین می برد و تعداد پلاکت ها را بهبود می بخشد، اگرچه برای همه کار نمی کند. زندگی بدون طحال به طور دائم حساسیت را به عفونت افزایش می دهد.

 

 

درمان اورژانسی

اگرچه نادر است، اما خونریزی شدید ممکن است با ITP رخ دهد . مراقبت های اورژانسی معمولاً شامل تزریق کنسانتره پلاکتی است. استروئیدها و ایمنوگلوبولین  نیز ممکن است از طریق یک لوله در ورید داده شود.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر ترومبوسیتوپنی ایمنی دارید، سعی کنید:

• از ورزش های تماسی خودداری کنید. بسته به خطر خونریزی، ضربه سر در طول ورزش هایی مانند بوکس، ورزش های رزمی و فوتبال می تواند باعث خونریزی در مغز شود. با پزشک خود در مورد فعالیت هایی که برایتان بی خطر هستند صحبت کنید.
• مراقب علائم عفونت باشید. اگر طحال خود را برداشته اید، نسبت به علائم عفونت، از جمله تب، هوشیار باشید و به دنبال درمان فوری باشید. عفونت در افراد بدون طحال می تواند جدی تر باشد.
• در مصرف داروهای بدون نسخه احتیاط کنید. داروهای بدون نسخه مانند آسپرین و ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره) می توانند عملکرد پلاکت ها را مختل کنند.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

از آنجایی که تعداد کم پلاکت ها ممکن است علائمی ایجاد نکند، مشکل اغلب زمانی کشف می شود که به دلیل دیگری آزمایش خون می دهید. برای تشخیص ترومبوسیتوپنی ایمنی، پزشک احتمالاً آزمایش‌های خون بیشتری را تجویز می‌کند که نیاز به گرفتن مقدار کمی خون از ورید بازو دارد. او همچنین ممکن است شما را به یک متخصص بیماری های خونی (هماتولوژیست) ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

در اینجا چند مرحله وجود دارد که می توانید برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود انجام دهید:

 

• علائمی را که تجربه می‌کنید فهرست کنید، از جمله علائمی که به نظر می‌رسد با دلیلی که برای آن قرار ملاقات گذاشته‌اید ارتباطی ندارد.
• اطلاعات شخصی کلیدی را فهرست کنید، از جمله استرس های عمده، تغییرات زندگی، و بیماری ها یا اقدامات پزشکی اخیر، مانند انتقال خون.
• تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید، از جمله دوزها فهرست کنید.
• از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما بیاید. علاوه بر ارائه پشتیبانی، او می‌تواند اطلاعات پزشک یا سایر کارکنان کلینیک را در طول قرار یادداشت کند.
• سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید. تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید.

 

 

سوالات در مورد ITP ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• چند پلاکت در خونم دارم؟
• آیا تعداد پلاکت من به طور خطرناکی پایین است؟
• چه چیزی باعث ITP من می شود ؟
• آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
• آیا این وضعیت موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمان هایی در دسترس است، و چه چیزی را توصیه می کنید؟
• اگر کاری نکنم چه اتفاقی می افتد؟
• عوارض جانبی احتمالی درمان هایی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
•