پزشکان علاوه بر یک معاینه فیزیکی عمومی و یک معاینه دیجیتال رکتوم، از آزمایش‌ها و روش‌های زیر برای تشخیص یبوست مزمن استفاده می‌کنند و سعی می‌کنند علت آن را بیابند:

 

آزمایشات خون. پزشک به دنبال یک بیماری سیستمیک مانند کم کاری تیروئید یا سطوح بالای کلسیم خواهد بود.

 

اشعه ایکس. اشعه ایکس می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد آیا روده ها مسدود شده اند یا نه و آیا مدفوع در کل روده بزرگ وجود دارد یا خیر.

 

معاینه رکتوم و کولون تحتانی یا سیگموئید (سیگموئیدوسکوپی). در این روش، پزشک یک لوله منعطف و روشن را وارد مقعد می‌کند تا رکتوم و قسمت پایینی روده بزرگ را بررسی کند.

 

معاینه رکتوم و کل کولون (کولونوسکوپی). این روش تشخیصی به پزشک اجازه می دهد تا کل روده بزرگ را با یک لوله منعطف و مجهز به دوربین معاینه کند.

 

ارزیابی عملکرد عضله اسفنکتر مقعد (مانومتری آنورکتال). در این روش، پزشک یک لوله باریک و انعطاف پذیر را وارد مقعد و رکتوم می کند و سپس یک بالون کوچک را در نوک لوله باد می کند. سپس دستگاه از طریق عضله اسفنکتر به عقب کشیده می شود. این روش به پزشک اجازه می دهد تا هماهنگی عضلاتی را که برای حرکت روده استفاده می کنید اندازه گیری کند.

 

ارزیابی سرعت عضله اسفنکتر مقعد (تست دفع بالون). این آزمایش که اغلب همراه با مانومتری آنورکتال استفاده می شود، مدت زمان بیرون راندن بالونی که با آب پر شده و در رکتوم قرار داده شده است را اندازه‌گیری می کند.

 

ارزیابی چگونگی حرکت غذا در روده بزرگ. در این روش، ممکن است کپسولی را ببلعید که حاوی یک نشانگر رادیویی یا یک دستگاه ضبط بی سیم است. پیشرفت کپسول از طریق کولون طی 24 تا 48 ساعت ثبت می شود و با اشعه ایکس قابل مشاهده خواهد بود.

 

در برخی موارد ممکن است غذای فعال شده با رادیوکربن بخورید و دوربین مخصوص پیشرفت آن را ثبت کند (سنتی گرافی). پزشک به دنبال علائم اختلال عملکرد عضلات روده و چگونگی حرکت غذا در روده بزرگ  خواهد بود.

 

عکسبرداری با اشعه ایکس از راست روده در هنگام دفع مدفوع (دفکوگرافی). در طی این روش، پزشک یک خمیر نرم ساخته شده از باریم را وارد رکتوم می کند. سپس خمیر باریم را مانند مدفوع رد می کند. باریم در اشعه ایکس نشان داده می شود و ممکن است پرولاپس یا مشکلاتی در عملکرد ماهیچه ها و هماهنگی عضلات را نشان دهد.

 

ام آر آی دفکوگرافی. در طول این روش، مانند دفکوگرافی باریم، پزشک ژل کنتراست را به رکتوم وارد می‌کند. سپس ژل را عبور می دهد. اسکنر MRI می تواند عملکرد عضلات دفع مدفوع را تجسم و ارزیابی کند. این آزمایش همچنین می تواند مشکلاتی را که می تواند باعث یبوست شود، مانند رکتوسل یا افتادگی رکتوم را تشخیص دهد.

 

 

رفتار

درمان یبوست مزمن معمولاً با تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی شروع می شود که به منظور افزایش سرعت حرکت مدفوع در روده انجام می شود. اگر این تغییرات کمکی نکرد، پزشک ممکن است داروها یا جراحی را توصیه کند.

 

 

تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی

پزشک ممکن است تغییرات زیر را برای تسکین یبوست توصیه کند:

• مصرف فیبر خود را افزایش دهید. افزودن فیبر به رژیم غذایی باعث افزایش وزن مدفوع و سرعت عبور آن از روده می شود. به تدریج شروع به خوردن میوه ها و سبزیجات تازه هر روز کنید. نان ها و غلات سبوس دار را انتخاب کنید.

  پزشک شما ممکن است تعداد خاصی از گرم فیبر را برای مصرف روزانه توصیه کند. به طور کلی، به ازای هر 1000 کالری در رژیم غذایی روزانه خود 14 گرم فیبر را هدف قرار دهید.

  افزایش ناگهانی مقدار فیبری که می خورید می تواند باعث نفخ و گاز شود، بنابراین به آرامی شروع کنید و طی چند هفته به هدف خود برسید.

• بیشتر روزهای هفته ورزش کنید. فعالیت بدنی باعث افزایش فعالیت عضلات در روده شما می شود. سعی کنید در بیشتر روزهای هفته ورزش داشته باشید. اگر قبلاً ورزش نکرده‌اید، با پزشک خود در مورد اینکه آیا به اندازه کافی سالم هستید و یک برنامه ورزشی را شروع می‌کنید صحبت کنید.
• تمایل به اجابت مزاج را نادیده نگیرید. وقت خود را در توالت بگذارید و به خود فرصت کافی بدهید تا بدون حواس‌پرتی و بدون احساس عجله اجابت مزاج داشته باشید.
•  

ملین ها

چندین نوع ملین وجود دارد. هر کدام تا حدودی متفاوت عمل می کنند تا اجابت مزاج را آسان تر کنند. موارد زیر بدون نسخه در دسترس هستند:

• مکمل های فیبر. مکمل های فیبر به مدفوع حجم می دهند. مدفوع حجیم نرم تر و راحت تر دفع می شود. مکمل های فیبر شامل پسیلیوم (Metamucil، Konsyl و...)، کلسیم پلی کربوفیل (FiberCon، Equalactin، و غیره) و متیل سلولز (Citrucel) است.
• محرک ها. محرک هایی از جمله بیزاکودیل (کورکتول، دولکولاکس، دیگران) و سنوزیدها (سنوکوت، اکس لاکس، پردیم) باعث انقباض روده ها می شوند.
• اسموتیک ها. ملین های اسمزی با افزایش ترشح مایع از روده و کمک به تحریک حرکات روده به حرکت مدفوع در روده بزرگ کمک می کنند. به عنوان مثال می توان به هیدروکسید منیزیم خوراکی، سیترات منیزیم، لاکتولوز (Cholac، Constilac و ...)، پلی اتیلن گلیکول (Miralax، Glycolax) اشاره کرد.
• روان کننده ها. روان کننده هایی مانند روغن معدنی به مدفوع کمک می کنند تا راحت تر در روده بزرگ حرکت کند.
• نرم کننده های مدفوع. نرم کننده های مدفوع مانند دوکوزات سدیم و کلسیم دوکوزات (سورفک) با کشیدن آب از روده، مدفوع را مرطوب می کنند.
• تنقیه و شیاف. تنقیه آب لوله کشی با یا بدون آب صابون می تواند برای نرم کردن مدفوع و ایجاد حرکات روده مفید باشد. شیاف های گلیسیرین یا بیزاکودیل نیز با روان سازی و تحریک به حرکت مدفوع به خارج از بدن کمک می کنند.
•  

سایر داروها

اگر داروهای بدون نسخه به یبوست مزمن  کمکی نکنند، پزشک ممکن است یک داروی تجویزی را توصیه کند، به خصوص اگر سندرم روده تحریک پذیر دارید.

• داروهایی که آب را به روده می‌کشند. تعدادی از داروهای تجویزی برای درمان یبوست مزمن موجود است. لوبیپروستون (آمیتیزا)، لیناکلوتید (لینزس) و پلکاناتید (ترولانس) با کشیدن آب به روده و تسریع حرکت مدفوع عمل می کنند.
• گیرنده های سروتونین 5-هیدروکسی تریپتامین 4. پروکالوپراید (Motegrity) به حرکت مدفوع در روده بزرگ کمک می کند.
• آنتاگونیست های گیرنده مو-اپیوئیدی با اثر محیطی (PAMORAs). اگر یبوست ناشی از داروهای ضد درد مخدر باشد، PAMORA مانند نالوکسگول (Movantik) و متیل نالترکسون (Relistor) اثر مواد افیونی بر روده را معکوس می کنند تا روده حرکت کند.
•  

تمرین دادن عضلات لگن

آموزش بیوفیدبک شامل کار با یک درمانگر است که از وسایلی برای کمک به یادگیری آرام کردن و سفت کردن ماهیچه های لگن استفاده می کند. شل کردن عضلات کف لگن در زمان مناسب در حین اجابت مزاج می تواند کمک کند راحت تر مدفوع کنید.

در طول یک جلسه بیوفیدبک، یک لوله مخصوص (کاتتر) برای اندازه گیری تنش عضلانی به رکتوم  وارد می شود. درمانگر شما را از طریق تمرینات راهنمایی می کند تا به طور متناوب عضلات لگن خود را آرام و سفت کنید. یک دستگاه، تنش عضلانی را اندازه گیری می کند و از صداها یا نورها استفاده می کند تا   کمک کند بفهمید که چه زمانی عضلات خود را شل کرده اید.

 

 

عمل جراحی

اگر درمان‌های دیگری را امتحان کرده‌اید و یبوست مزمن  به دلیل انسداد، رکتوسل یا تنگی ایجاد شده باشد، ممکن است یک گزینه جراحی باشد.

برای افرادی که سایر روش‌های درمانی را بدون موفقیت امتحان کرده‌اند و حرکت مدفوع به‌طور غیرطبیعی از طریق کولون آهسته است، برداشتن بخشی از کولون با جراحی ممکن است یک گزینه باشد. جراحی برای برداشتن کل کولون به ندرت ضروری است.

 

پزشکی جایگزین

بسیاری از افراد از طب جایگزین و مکمل برای درمان یبوست استفاده می کنند، اما این درمان ها به خوبی مطالعه نشده است. استفاده از یک پروبیوتیک مانند بیفیدوباکتریوم یا لاکتوباسیلوس ممکن است مفید باشد، اما مطالعات بیشتری مورد نیاز است. فروکتولیگوساکارید، قندی که به طور طبیعی در بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارد، ممکن است مفید باشد. محققان در حال حاضر در حال ارزیابی سودمندی طب سوزنی هستند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً ابتدا به دنبال مراقبت های پزشکی برای یبوست از پزشک خانواده یا پزشک عمومی خود خواهید بود. اگر پزشک  مشکوک به یک مورد پیشرفته تر یبوست باشد، ممکن است به متخصص اختلالات گوارشی ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند مختصر باشند و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند محدود کردن رژیم غذایی یا خوردن برخی غذاهای پر فیبر برای آماده شدن برای آزمایش های تشخیصی.
• هر علائمی را که تجربه می کنید یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی، مانند مسافرت یا باردار شدن.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، مکمل ها یا داروهای گیاهی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

برای یبوست، برخی از سوالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه نوع تست هایی نیاز دارم و چگونه باید برای آنها آماده شوم؟
• آیا من در معرض خطر عوارض مرتبط با این بیماری هستم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• اگر درمان اولیه جواب نداد، بعد چه چیزی را توصیه می کنید؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم اینها را همراه با یبوست مدیریت کنم؟
•  

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالات دیگر در حین ملاقات خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک  احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد.برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• چه زمانی علائم یبوست را تجربه کردید؟
• آیا علائم  مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم  چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم  را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم  را بدتر می کند؟
• آیا علائم  شامل درد شکم است؟
• آیا علائم  شامل استفراغ است؟
• آیا اخیراً بدون تلاش وزن کم کرده اید؟
• چند وعده در روز  غذا می خورید؟
• در روز چقدر مایعات از جمله آب می نوشید؟
• آیا سابقه خانوادگی مشکلات گوارشی یا سرطان روده بزرگ دارید؟
• آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟
• آیا داروهای جدیدی را شروع کرده اید یا اخیراً دوز داروهای فعلی خود را تغییر داده اید؟
  
•  
• مطالب مرتبط