برای تشخیص زخم، پزشک ممکن است ابتدا یک سابقه پزشکی بگیرد و یک معاینه فیزیکی انجام دهد. سپس ممکن است نیاز به انجام آزمایشات تشخیصی باشد، مانند:

 

تست های آزمایشگاهی برای هلیکوباکتر پیلوری. پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین اینکه آیا باکتری H. pylori در بدن وجود دارد یا خیر توصیه کند. او ممکن است با استفاده از آزمایش خون، مدفوع یا تنفس به دنبال هلیکوباکتر پیلوری بگردد. تست تنفس دقیق ترین است.

 

برای آزمایش تنفس، چیزی می نوشید یا می خورید که حاوی کربن رادیواکتیو است. هلیکوباکتر پیلوری ماده موجود در معده را تجزیه می کند. بعداً در یک کیسه باد می کنید که سپس مهر و موم می شود. اگر به هلیکوباکتر پیلوری آلوده شده اید، نمونه تنفسی تان حاوی کربن رادیواکتیو به شکل دی اکسید کربن است.

 

اگر قبل از آزمایش هلیکوباکتر پیلوری از آنتی اسید استفاده می کنید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. بسته به اینکه کدام آزمایش استفاده می شود، ممکن است لازم باشد دارو را برای مدتی قطع کنید زیرا آنتی اسیدها می توانند منجر به نتایج منفی کاذب شوند.

 

آندوسکوپی. پزشک ممکن است از یک اسکوپ برای بررسی دستگاه گوارش فوقانی (آندوسکوپی) استفاده کند. در طول آندوسکوپی، پزشک یک لوله توخالی مجهز به یک لنز (اندوسکوپ) را از گلو و به مری، معده و روده کوچک عبور می دهد. با استفاده از آندوسکوپ، پزشک به دنبال زخم است.

 

اگر پزشک زخمی را تشخیص دهد، یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) ممکن است برای بررسی در آزمایشگاه برداشته شود. بیوپسی همچنین می تواند تشخیص دهد که هلیکوباکتر پیلوری در پوشش معده قرار دارد یا خیر.

 

اگر مسن تر هستید، علائم خونریزی دارید یا اخیراً کاهش وزن یا مشکل در خوردن و بلع را تجربه کرده اید، احتمالاً پزشک آندوسکوپی را توصیه می کند. اگر آندوسکوپی زخم معده را نشان داد، آندوسکوپی بعدی باید بعد از درمان انجام شود تا نشان دهد که بهبود یافته است، حتی اگر علائم بهبود یابد.

 

دستگاه سری فوقانی دستگاه گوارش. این سری از اشعه ایکس از دستگاه گوارش فوقانی گاهی اوقات بلع باریم نامیده می شود، تصاویری از مری، معده و روده کوچک ایجاد می کند. در طول عکسبرداری با اشعه ایکس، یک مایع سفید رنگ (حاوی باریم) را می بلعید که دستگاه گوارش را می پوشاند و زخم را بیشتر نمایان می کند.

 

 

رفتار

 

درمان زخم معده به علت آن بستگی دارد. معمولاً درمان شامل کشتن باکتری هلیکوباکتر پیلوری در صورت وجود، حذف یا کاهش استفاده از NSAID ها در صورت امکان و کمک به بهبود زخم با دارو است.

 

 

داروها می توانند شامل موارد زیر باشند:

 

داروهای آنتی بیوتیک برای از بین بردن هلیکوباکتر پیلوری. اگر هلیکوباکتر پیلوری در دستگاه گوارش یافت شود، پزشک ممکن است ترکیبی از آنتی بیوتیک ها را برای از بین بردن باکتری توصیه کند. اینها ممکن است شامل آموکسی سیلین (Amoxil)، کلاریترومایسین (Biaxin)، مترونیدازول (Flagyl)، تینیدازول (Tindamax)، تتراسایکلین و لووفلوکساسین باشند.

 

آنتی بیوتیک های مورد استفاده بر اساس محل زندگی و میزان مقاومت فعلی آنتی بیوتیک تعیین می‌شود. احتمالاً به مدت دو هفته به مصرف آنتی بیوتیک و همچنین داروهای اضافی برای کاهش اسید معده، از جمله مهارکننده پمپ پروتون و احتمالاً بیسموت ساب سالیسیلات (پپتو بیسمول) نیاز خواهید داشت.

 

داروهایی که تولید اسید را مسدود می کنند و باعث بهبودی می شوند. مهارکننده‌های پمپ پروتون که PPI نیز نامیده می‌شوند، با مسدود کردن عملکرد بخش‌هایی از سلول‌هایی که اسید تولید می‌کنند، اسید معده را کاهش می‌دهند. این داروها شامل داروهای تجویزی و بدون نسخه امپرازول (Prilosec)، لانزوپرازول (Prevacid)، رابپرازول (Aciphex)، اسموپرازول (Nexium) و پانتوپرازول (Protonix) می‌شوند.

 

استفاده طولانی مدت از مهارکننده های پمپ پروتون، به ویژه در دوزهای بالا، ممکن است خطر شکستگی لگن، مچ دست و ستون فقرات را افزایش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا مکمل کلسیم ممکن است این خطر را کاهش دهد یا خیر.

 

داروهایی برای کاهش تولید اسید. مسدود کننده های اسید - که به آنها مسدود کننده های هیستامین (H-2) نیز گفته می شود - میزان اسید معده آزاد شده در دستگاه گوارش را کاهش می دهند که درد زخم را تسکین می دهد و باعث بهبودی می شود.

 

مسدود کننده های اسید که با نسخه یا بدون نسخه در دسترس هستند، شامل داروهای فاموتیدین (Pepcid AC)، سایمتیدین (Tagamet HB) و نیزاتیدین (Axid AR) می شوند.

 

آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی می کنند. پزشک ممکن است یک آنتی اسید را در رژیم دارویی قرار دهد. آنتی اسیدها اسید موجود در معده را خنثی می کنند و می توانند به تسکین سریع درد کمک کنند. عوارض جانبی بسته به ترکیبات اصلی می تواند شامل یبوست یا اسهال باشد.

 

آنتی اسیدها می توانند علائم را تسکین دهند، اما معمولاً برای بهبود زخم استفاده نمی شوند.

 

داروهایی که از پوشش معده و روده کوچک محافظت می کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی به نام عوامل سیتوپروتکتیو را تجویز کند که به محافظت از بافت هایی که معده و روده کوچک را پوشانده اند، کمک می کند.

 

گزینه ها شامل داروهای تجویزی سوکرالفات (کارافات) و میزوپروستول (سایتوتک) است.

 

 

پیگیری بعد از درمان اولیه

درمان زخم معده اغلب موفقیت آمیز است و منجر به بهبود زخم می شود. اما اگر علائم شدید باشد یا با وجود درمان ادامه یابد، پزشک ممکن است آندوسکوپی را برای رد سایر علل احتمالی علائم توصیه کند.

 

اگر زخمی در حین آندوسکوپی تشخیص داده شود، پزشک ممکن است پس از درمان آندوسکوپی دیگری را توصیه کند تا مطمئن شود که زخم بهبود یافته است. از پزشک خود بپرسید که آیا باید پس از درمان تحت آزمایشات بعدی قرار بگیرید یا خیر.

 

 

زخم هایی که بهبود نمی یابند

 

زخم‌های گوارشی که با درمان بهبود نمی‌یابند، زخم‌های مقاوم به درمان نامیده می‌شوند. دلایل زیادی وجود دارد که چرا زخم ممکن است التیام نیابد، از جمله:

 

عدم مصرف داروها طبق دستورالعمل.

 

این واقعیت که برخی از انواع هلیکوباکتر پیلوری به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند.

 

استفاده منظم از تنباکو.

 

استفاده منظم از مسکن ها - مانند NSAID ها - که خطر ابتلا به زخم را افزایش می دهد.

 

 

در موارد کمتر، زخم های مقاوم ممکن است نتیجه موارد زیر باشد:

 

تولید بیش از حد اسید معده، مانند سندرم زولینگر-الیسون

 

عفونتی غیر از هلیکوباکتر پیلوری

 

سرطان معده

بیماری های دیگری که ممکن است باعث ایجاد زخم هایی مانند زخم در معده و روده کوچک شوند، مانند بیماری کرون.

 

درمان زخم های مقاوم به طور کلی شامل حذف عواملی است که ممکن است در بهبودی اختلال ایجاد کنند، همراه با استفاده از آنتی بیوتیک های مختلف.

 

اگر یک عارضه جدی ناشی از زخم، مانند خونریزی حاد یا سوراخ شدگی دارید، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. با این حال، به دلیل بسیاری از داروهای موثر در دسترس، در حال حاضر کمتر از گذشته به جراحی نیاز است.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

ممکن است درد زخم معده را تسکین دهید اگر:

• جایگزین مسکن ها را در نظر بگیرید. اگر به طور منظم از مسکن‌ها استفاده می‌کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا استامینوفن (تیلنول و...) ممکن است گزینه‌ای برای شما باشد یا خیر.
• استرس را کنترل کنید. استرس ممکن است علائم و نشانه های زخم معده را بدتر کند. منابع استرس خود را در نظر بگیرید و هر کاری که می توانید برای رفع علل آن انجام دهید. برخی از استرس ها اجتناب ناپذیر است، اما می توانید با ورزش، گذراندن وقت با دوستان یا نوشتن در یک مجله یاد بگیرید که با استرس کنار بیایید.
• سیگار نکشید. سیگار کشیدن ممکن است با پوشش محافظ معده تداخل داشته باشد و معده را مستعد ایجاد زخم کند. سیگار همچنین اسید معده را افزایش می دهد.
• از مصرف الکل اجتناب کنید. استفاده از الکل می تواند باعث تحریک و فرسایش مخاط معده و روده و التهاب و خونریزی شود.
•  

پزشکی جایگزین

محصولات حاوی بیسموت ممکن است به علائم زخم معده کمک کند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد روی می تواند به بهبود زخم کمک کند. 

در حالی که برخی داروهای بدون نسخه و داروهای جایگزین ممکن است مفید باشند، شواهدی در مورد اثربخشی وجود ندارد. بنابراین آنها به عنوان درمان اولیه برای زخم معده توصیه نمی شوند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. ممکن است پزشک شما را به متخصص دستگاه گوارش ارجاع دهد.

این ایده خوبی است که برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید و آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید. برخی از داروها می توانند بر آزمایش زخم معده تأثیر بگذارند، بنابراین ممکن است پزشک از شما بخواهد که مصرف آنها را متوقف کنید. او ممکن است بتواند جایگزین هایی برای این داروها پیشنهاد کند.
• علائمی را که تجربه می کنید و همچنین غذایی که می خورید را یادداشت کنید. افراد مبتلا به زخم معده اغلب زمانی که معده‌شان خالی است علائم بیشتری را تجربه می‌کنند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سایر مشکلات پزشکی، استرس های شدید یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می‌کنید، تهیه کنید. توجه به استفاده از مسکن و دوز معمولی که مصرف می کنید بسیار مهم است.
•  

• سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

برای زخم معده، برخی از سوالاتی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه نوع تست هایی نیاز دارم و چگونه باید برای آنها آماده شوم؟
• آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟
• آیا من در معرض خطر عوارض مرتبط با این بیماری هستم؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• اگر درمان اولیه جواب نداد، بعد چه چیزی را توصیه می کنید؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم اینها را همراه با زخم ها مدیریت کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پزشک خود آماده کرده اید، از سؤالات دیگر در حین ملاقات خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها باعث می شود زمانی که نزد پزشک هستید مفیدتر گردد. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم پیوسته یا متناوب بوده است؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا وقتی گرسنه هستید علائم بدتر می شود؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا مسکن مصرف می کنید یا آسپرین؟ اگر بله، چند وقت یکبار؟
• آیا احساس تهوع دارید یا استفراغ کرده اید؟
• آیا تا به حال خون یا مواد سیاه استفراغ کرده اید؟
• آیا متوجه وجود خون در مدفوع یا مدفوع سیاه شده اید؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

در حالی که منتظر ملاقات با پزشک خود هستید، اجتناب از تنباکو، غذاهای تند و استرس، ممکن است کمک کند.