در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کند یا از شما بخواهد که آرنج، مچ دست و انگشتان خود را به طرق مختلف حرکت دهید.

 

در بسیاری از موارد، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی، اطلاعات کافی برای تشخیص آرنج تنیس بازان در اختیار پزشک قرار می دهد. اما اگر پزشک مشکوک باشد که چیز دیگری ممکن است باعث علائم شود، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس یا انواع دیگر آزمایش‌های تصویربرداری را پیشنهاد کند.

 

 

رفتار

آرنج تنیس بازان اغلب خود به خود بهتر می شود. اما اگر داروهای مسکن بدون نسخه و سایر اقدامات خودمراقبتی کمکی نکردند، پزشک ممکن است فیزیوتراپی را پیشنهاد کند. موارد شدید آرنج تنیس بازان ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

 

 

درمان

 

اگر علائم مربوط به تنیس باشد، پزشک ممکن است به متخصصان پیشنهاد کند که تکنیک تنیس یا حرکات مرتبط با وظایف شغلی‌تان را ارزیابی کنند تا بهترین اقدامات برای کاهش استرس بر روی بافت آسیب دیده را تعیین کنند.

 

یک فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را آموزش دهد تا به تدریج عضلات خود را کشیده و تقویت کنید، به خصوص عضلات ساعد. تمرینات غیرعادی، که شامل پایین آوردن بسیار آهسته مچ دست پس از بالا بردن آن است، بسیار مفید هستند. تسمه یا بریس ساعد ممکن است فشار وارده بر بافت آسیب دیده را کاهش دهد.

 

 

جراحی یا روش های دیگر

 

تزریقات. پزشک ممکن است تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، بوتاکس یا نوعی محرک (پرولوتراپی) را به تاندون دردناک توصیه کند. سوزن خشک - که در آن یک سوزن تاندون آسیب دیده را در بسیاری از نقاط سوراخ می کند - نیز می تواند مفید باشد.

 

تنوتومی اولتراسونیک (روش TENEX). در این روش، تحت هدایت سونوگرافی، پزشک یک سوزن مخصوص را از طریق پوست وارد قسمت آسیب دیده تاندون می کند. انرژی اولتراسونیک سوزن را به قدری سریع ارتعاش می دهد که بافت آسیب دیده مایع می شود و می توان آن را به بیرون مکش کرد.

 

عمل جراحی. اگر علائم پس از 6 تا 12 ماه درمان غیرجراحی گسترده بهبود نیافته باشد، ممکن است کاندیدای جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده باشید. این نوع روش ها را می توان از طریق یک برش بزرگ یا از طریق چندین برش کوچک انجام داد. تمرینات توانبخشی برای بهبودی بسیار مهم هستند.

 

  •  
  • شیوه زندگی و درمان های خانگی

پزشک ممکن است اقدامات خودمراقبتی زیر را توصیه کند:

 

  • استراحت. از فعالیت هایی که درد آرنج را تشدید می کند خودداری کنید.
  • مسکن ها. مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن (Aleve) را امتحان کنید.
  • یخ. یخ یا کیسه سرد را به مدت 15 دقیقه سه تا چهار بار در روز  روی محل درد بمالید.
  • تکنیک. مطمئن شوید که از تکنیک های مناسب برای فعالیت های خود استفاده می کنید و از حرکات مکرر خودداری کنید.
  •  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً ابتدا مشکل خود را به پزشک خانواده مطرح کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص پزشکی ورزشی یا یک جراح ارتوپد ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید فهرستی بنویسید که به سوالات زیر پاسخ دهد:

 

  • علائم از چه زمانی شروع شد؟
  • آیا هر حرکت یا فعالیتی درد را بهتر یا بدتر می کند؟
  • آیا اخیراً آرنج آسیب دیده است؟
  • چه داروها یا مکمل هایی مصرف می کنید؟
  •  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

  • آیا آرتریت روماتوئید یا بیماری عصبی دارید؟
  • آیا کار شما شامل حرکات مکرر مچ یا بازو می شود؟
  • آیا ورزش می کنید؟ اگر بله، چه ورزش هایی را می توانید انجام دهید و آیا تکنیک خود را مورد ارزیابی قرار می دهید؟
  •