کیست بیکر با معاینه قابل تشخیص است. با این حال، از آنجایی که برخی از علائم و نشانه‌های کیست بیکر، بیماری‌های جدی‌تر مانند لخته خون، آنوریسم یا تومور را تقلید می‌کنند، ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری غیرتهاجمی نیاز باشد، از جمله:

 

• سونوگرافی
• اشعه ایکس
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

رفتار

گاهی اوقات کیست بیکر به خودی خود ناپدید می شود. با این حال، اگر کیست بزرگ باشد و باعث درد شود، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:

 

 

دارو. پزشک ممکن است یک داروی کورتیکواستروئیدی مانند کورتیزون را به زانو تزریق کند تا التهاب را کاهش دهد. این ممکن است درد را تسکین دهد، اما همیشه از عود کیست جلوگیری نمی کند.

 

تخلیه مایع. پزشک ممکن است مایع را از مفصل زانو با استفاده از سوزن تخلیه کند. این آسپیراسیون سوزنی نامیده می شود و اغلب تحت هدایت اولتراسوند انجام می شود.

 

فیزیوتراپی. یخ، پوشش فشرده و عصا ممکن است به کاهش درد و تورم کمک کند. دامنه حرکتی ملایم و تمرینات تقویتی برای عضلات اطراف زانو نیز ممکن است به کاهش علائم و حفظ عملکرد زانو کمک کند.

 

در صورت امکان، پزشکان علت اصلی کیست را درمان می کنند. اگر پزشک تشخیص دهد که پارگی غضروف باعث تولید بیش از حد مایع سینوویال می شود، ممکن است جراحی را برای برداشتن یا ترمیم غضروف پاره شده توصیه کند.

 

کیست های بیکر مرتبط با آرتروز معمولاً با درمان آرتریت بهبود می یابند. مداخله جراحی به ندرت مورد نیاز است.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر پزشک تشخیص دهد که آرتریت باعث ایجاد کیست شده است، ممکن است توصیه کند که برخی یا همه مراحل زیر را انجام دهید:

• R.I.C.E را دنبال کنید. این حروف مخفف استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع هستند. به پای خود استراحت دهید. زانوی خود را بسته یخ بگذارید، با زانوبند یا بریس فشرده کنید و در صورت امکان، به خصوص در شب، پای خود را بالا بیاورید.

   

  داروهای مسکن بدون نسخه را امتحان کنید. داروهایی مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB)، ناپروکسن سدیم (Aleve)، استامینوفن (Tylenol) و آسپرین می توانند به تسکین درد کمک کنند. دستورالعمل دوز روی بسته بندی را دنبال کنید. بیش از دوز توصیه شده مصرف نکنید.

   

  فعالیت بدنی خود را کاهش دهید. انجام این کار باعث کاهش تحریک مفصل زانو می شود. پزشک می‌تواند راهنمایی کند که چه مدت باید سطح فعالیت خود را کاهش دهید و او ممکن است بتواند اشکال جایگزینی از ورزش را که می‌توانید در این مدت انجام دهید، پیشنهاد کند.

   

   

   

  آماده شدن برای قرار ملاقات

   

  در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

   

   

• آنچه می توانید انجام دهید

   

  علائمی را که دارید بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

   

  اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

   

  تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی را که مصرف می کنید فهرست کنید.

   

  سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

   

   

  زمان با پزشک ممکن است محدود باشد، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای کیست بیکر، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

   

  چه چیزی باعث ایجاد این کیست شده است؟

   

  به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

   

  آیا کیست بیکر موقتی است یا طولانی مدت؟

   

  چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

   

  چه عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟

   

  چه اقداماتی می توانم به تنهایی انجام دهم که ممکن است کمک کند؟

   

  آیا باید فعالیت خود را محدود کنم؟ اگر بله چقدر و برای چه مدت؟

   

  من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

   

• از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

علائم از چه زمانی شروع شد؟

 

آیا همیشه احساس درد یا سفتی می کنید یا اینکه درد با فعالیت می آید و می رود؟

 

آیا زانوی شما متورم می شود، احساس ناپایداری می کنید یا قفل می شود؟

 

علائم چقدر شدید است؟

 

آیا به نظر می رسد چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

 

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

 

 

 

• مطالب مرتبط
• آرتروسکوپی
• ام آر آی
• سونوگرافی