در حالی که معاینه به تنهایی می‌تواند تشخیص دیستونی گردن را تایید کند، پزشک ممکن است آزمایش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را برای رد هر گونه بیماری‌ زمینه ای که باعث علائم و نشانه‌ها می‌شود پیشنهاد دهد.

رفتار

هیچ درمانی برای دیستونی گردن وجود ندارد. در برخی افراد، علائم و نشانه‌ها ممکن است بدون درمان ناپدید شوند، اما عود آن شایع است. درمان بر تسکین علائم و نشانه‌ها متمرکز است.

داروها

سم بوتولینوم، یک عامل فلج کننده که برای صاف کردن چین و چروک های صورت استفاده می‌شود را می‌توان مستقیماً به گردنی که تحت تأثیر دیستونی گردن قرار می‌گیرد، تزریق کرد. نمونه‌هایی از داروهای سم بوتولینوم عبارتند از بوتاکس، دیسپورت، زئومین و میوبلوک.

اکثر افراد مبتلا به دیستونی گردن با این تزریق‌ها بهبود می یابند که معمولا باید هر سه تا چهار ماه یکبار تکرار شود.

برای بهبود نتایج یا کمک به کاهش دوز و دفعات تزریق سم بوتولینوم، پزشک ممکن است داروهای خوراکی را نیز پیشنهاد کند که دارای اثر شل‌کننده عضلات هستند.

درمان ها

ترفندهای حسی، مانند لمس طرف مقابل صورت یا پشت سر، ممکن است باعث توقف موقت اسپاسم شوند. ترفندهای حسی مختلف برای افراد مختلف کار می‌کنند، اما اغلب با پیشرفت بیماری کارایی خود را از دست می‌دهند.

بسته‌های حرارتی و ماساژ می‌تواند به شل شدن عضلات گردن و شانه کمک کند. ورزش هایی که قدرت و انعطاف‌پذیری گردن را بهبود می‌بخشند نیز ممکن است مفید باشند.

علائم و نشانه‌های دیستونی گردن زمانی که استرس دارید بدتر می‌شود، بنابراین یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس نیز مهم است.

جراحی و سایر روش ها

اگر درمان‌های کمتر تهاجمی کمکی نکرد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. روش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحریک عمیق مغز. در این روش، یک سیم نازک از طریق سوراخ کوچکی که در جمجمه ایجاد شده است، به مغز هدایت می‌شود. نوک سیم در قسمتی از مغز قرار می‌گیرد که حرکت را کنترل می‌دهد. پالس‌های الکتریکی از طریق سیم ارسال می‌شوند تا سیگنال‌های عصبی را قطع کنند و سر را بچرخانند.
• بریدن اعصاب. گزینه دیگر قطع کردن اعصاب حامل سیگنال‌های انقباض به عضلات آسیب دیده است.

مقابله و حمایت

موارد شدید دیستونی گردن ممکن است باعث شود در موقعیت‌های اجتماعی احساس ناراحتی کنید یا حتی توانایی‌های شما را برای انجام کارهای روزمره مانند رانندگی محدود کند. بسیاری از افراد مبتلا به دیستونی گردن احساس انزوا و افسردگی می‌کنند.

به یاد داشته باشید که تنها نیستید. تعدادی از سازمان‌ها و گروه‌های حمایتی به ارائه اطلاعات و حمایت از شما و خانواده‌تان اختصاص داده شده‌اند - چه شما این اختلال را داشته باشید یا یکی از دوستان یا اعضای خانواده داشته باشد.

پزشک ممکن است بتواند گروه های پشتیبانی موجود را پیشنهاد دهد، یا تعدادی سایت خوب در اینترنت که با اطلاعاتی درباره گروه های پشتیبانی محلی وجود دارد، معرفی نماید.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در شرایطی که ممکن است علائم خود را با پزشک خانواده در میان بگذارید، ممکن است او، شما برای بررسی بیشتر به یک متخصص مغز و اعصاب - پزشک متخصص در اختلالات مغز و سیستم عصبی - ارجاع دهد.

آنچه می توانید انجام دهید

از آنجایی که قرار ملاقات‌ها می تواند مختصر باشد، از قبل برنامه‌ریزی کنید و لیستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادر خود
• تمام داروها و مکمل‌های غذایی که مصرف می‌کنید
• سوالاتی که می‌توانید از پزشک بپرسید
• 
  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم در طول زمان بدتر شده است؟
• آیا به نظر می‌رسد چیزی به تسکین علائم کمک کند؟
• از چه داروهایی استفاده می‌کنید؟
•