تومورهای مهره ای گاهی اوقات ممکن است نادیده گرفته شود زیرا علائمی شبیه به بیماری های شایع تر دارد. به همین دلیل، بسیار مهم است که پزشک، سابقه پزشکی کامل بیمار را بداند و معاینات فیزیکی و عصبی عمومی را انجام دهد.

 

اگر پزشک مشکوک به تومور مهره ای باشد، یک یا چند آزمایش زیر می تواند به تشخیص و تعیین دقیق محل تومور کمک کند:

 

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ستون فقرات (MRI). MRI از یک آهنربای قدرتمند و امواج رادیویی برای تولید تصاویر مشخص از ستون فقرات، نخاع و اعصاب استفاده می کند. MRI معمولاً آزمایشی برای تشخیص تومورهای مهره ای است. یک ماده حاجب که به برجسته کردن بافت‌ها و ساختارهای خاص کمک می‌کند ممکن است در طول آزمایش به ورید دست یا ساعد تزریق شود.

  برخی از افراد ممکن است در داخل اسکنر ام آر آی احساس تنگناپذیری داشته باشند یا صدای کوبش بلندی را که باعث ناراحتی می شود بیابند. می توان از گوش گیر، تلویزیون یا هدفون برای به حداقل رساندن نویز استفاده کرد. از آرام بخش های خفیف برای تسکین اضطراب ناشی از کلاستروفوبیا استفاده می شود.

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. این آزمایش از یک پرتو باریک تابش برای تولید تصاویر دقیق از ستون فقرات استفاده می کند. گاهی اوقات ممکن است با رنگ کنتراست تزریقی ترکیب شود تا تغییرات غیرطبیعی در کانال نخاعی یا نخاع دیده شود. سی تی اسکن ممکن است همراه با ام آر آی استفاده شود.

• بیوپسی. تنها راه برای تعیین نوع تومور، بررسی یک نمونه بافت کوچک (بیوپسی) در زیر میکروسکوپ است. نتایج بیوپسی به گزینه های درمانی کمک می کند.

  روش مورد استفاده برای به دست آوردن نمونه بیوپسی می تواند برای موفقیت طرح کلی درمان حیاتی باشد. شما باید به طور کامل نتایج بیوپسی را با پزشک خود و همچنین تیم جراحی خود برای جلوگیری از عوارض احتمالی در میان بگذارید. در بیشتر موارد، رادیولوژیست بیوپسی با سوزن ظریف را برای استخراج مقدار کمی از بافت، معمولاً تحت هدایت تصویربرداری با اشعه ایکس یا سی تی انجام می دهد.

رفتار

در حالت ایده آل، هدف از درمان تومور مهره، خلاص شدن کامل از تومور است. اما، این ممکن است با خطر آسیب دائمی به نخاع یا اعصاب اطراف آن پیچیده شود. پزشکان همچنین باید سن، سلامت کلی، نوع تومور و اینکه آیا اولیه است یا از جاهای دیگر بدن به ستون فقرات گسترش یافته یا متاستاز داده است را در نظر بگیرند.

 

 

گزینه های درمانی برای اکثر تومورهای مهره ای عبارتند از:

 

• نظارت. برخی از تومورها ممکن است قبل از ایجاد علائم کشف شوند - اغلب زمانی که برای وضعیت دیگری ارزیابی می شوید. اگر تومورهای کوچک غیرسرطانی هستند و رشد نمی‌کنند یا به بافت‌های اطراف فشار نمی‌آورند، نظارت دقیق آنها ممکن است تمام چیزی باشد که لازم است.

  این امر به ویژه در افراد مسن که جراحی یا پرتودرمانی ممکن است خطرات خاصی برای آنها ایجاد کند، صادق است. در طول مشاهده، پزشک احتمالاً اسکن دوره ای سی تی یا ام آر آی را در یک فاصله زمانی مناسب برای نظارت بر تومور توصیه می کند.

• عمل جراحي. این اغلب درمان انتخابی برای تومورهایی است که می تواند با خطر ابتلا به آسیب نخاع یا عصب برداشته شود.

  تکنیک‌ها و ابزارهای جدیدتر به جراحان مغز و اعصاب اجازه می‌دهند به تومورهایی برسند که زمانی غیرقابل دسترسی تلقی می‌شدند. گاهی اوقات، جراحان ممکن است از یک میکروسکوپ پرقدرت در میکروسرجری استفاده کنند تا تشخیص تومور از بافت سالم را آسان تر کنند.

  پزشکان همچنین می توانند عملکرد بافت نخاعی و سایر اعصاب مهم را در طول جراحی تحت نظر داشته باشند، بنابراین احتمال آسیب دیدگی آنها به حداقل می رسد. در برخی موارد، سونوگرافی ممکن است در طول جراحی برای شکستن تومورها و برداشتن قطعات استفاده شود.

  اما حتی با پیشرفت در تکنیک ها و فناوری های جراحی، نمی توان همه تومورها را به طور کامل حذف کرد. گاهی اوقات، ممکن است جراحی با پرتودرمانی، شیمی درمانی یا هر دو انجام شود.

  بهبودی پس از جراحی ستون فقرات بسته به روش یا عوارضی مانند خونریزی و آسیب به بافت عصبی ممکن است هفته ها یا بیشتر طول بکشد.

• پرتو درمانی. این روش ممکن است پس از یک عمل جراحی برای از بین بردن بقایای تومورهایی که نمی توانند به طور کامل حذف شوند، درمان غیرقابل عمل یا درمان آن دسته از تومورهایی که جراحی در آنها بسیار خطرناک است استفاده شوند.

  همچنین ممکن است خط اول درمان برای برخی از تومورهای مهره ای باشد. پرتودرمانی ممکن است برای تسکین درد زمانی که جراحی بسیار خطرناک استفاده شود.

  داروها ممکن است به کاهش برخی از عوارض جانبی اشعه مانند تهوع و استفراغ کمک کنند.

  گاهی اوقات، رژیم پرتودرمانی ممکن است برای جلوگیری از آسیب به بافت اطراف، از پرتو و بهبود اثربخشی درمان تنظیم شود. تغییرات ممکن است از تغییر ساده دوز پرتو تا استفاده از تکنیک های پیچیده پرتودرمانی منسجم سه بعدی باشد.

  یک نوع تخصصی پرتودرمانی به نام پرتو درمانی پروتون ممکن است برای درمان برخی از تومورهای مهره مانند کوردوما، کندروسارکوم و برخی سرطان های دوران کودکی در صورت نیاز به پرتودرمانی استفاده شود. درمان پرتو پروتون می تواند پروتون های رادیویی را در محل تومور بدون آسیب رساندن به بافت اطراف مانند پرتودرمانی سنتی،  هدف قرار دهد.

• رادیوسرجری استریوتاکتیک (SRS). این درمان، که در واقع جراحی نیست، دوز بالاتر از پرتوهای دقیقاً هدفمند را ارائه می دهد. در SRS، پزشکان از کامپیوترها برای انجام پرتوهای تشعشع روی تومورها با دقت زیاد و از زوایای مختلف استفاده می‌کنند.

  انواع فناوری ها در جراحی پرتویی برای ارسال پرتو استریوتاکتیکی برای درمان تومورهای مهره ای استفاده می شود.

  SRS محدوديت هاي خاصی در اندازه و نوع خاص تومورهاي قابل درمان دارد. اما در صورت لزوم، کاملاً موثر است. تحقیقات رو به رشد از استفاده از آن برای درمان تومورهای ستون فقرات حمایت می کند.

  با این حال، خطراتی وجود دارد، مانند افزایش خطر شکستگی مهره ها. مطالعات بیشتر برای تعیین بهترین تکنیک، دوز پرتو و برنامه برای SRS در درمان تومورهای مهره ای مورد نیاز است.

• شیمی درمانی. شیمی درمانی یک درمان استاندارد برای بسیاری از انواع سرطان، از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی یا جلوگیری از رشد آن ها  استفاده می کند. پزشک می تواند تعیین کند که آیا شیمی درمانی ممکن است برای شما مفید باشد، چه به تنهایی یا در کنار سایر درمان ها.

  عوارض جانبی ممکن است شامل، حالت تهوع، استفراغ، افزایش خطر عفونت و ریزش مو باشد.

• داروهای دیگر. از آنجایی که جراحی و پرتودرمانی و همچنین خود تومورها می توانند باعث التهاب در داخل نخاع شوند، پزشکان گاهی اوقات کورتیکواستروئیدها را برای کاهش تورم تجویز می کنند، چه پس از جراحی یا در طول پرتودرمانی.

   

  اگرچه کورتیکواستروئیدها التهاب را کاهش می دهند، اما معمولاً فقط برای دوره های کوتاه استفاده می شوند تا از عوارض جانبی جدی مانند ضعف عضلانی، پوکی استخوان، فشار خون بالا، دیابت و افزایش حساسیت به عفونت جلوگیری شود.

طب جایگزین

اگرچه هیچ داروی جایگزینی وجود ندارد که برای درمان سرطان ثابت شود، برخی از درمان های جایگزین یا مکمل ممکن است به کاهش برخی از علائم کمک کنند.

یکی از این درمان ها طب سوزنی است. در طول درمان طب سوزنی، یک پزشک سوزن ها را در نقاط دقیق وارد پوست می کند. تحقیقات نشان می دهد که طب سوزنی ممکن است در تسکین حالت تهوع و استفراغ مفید باشد. طب سوزنی نیز ممکن است به تسکین انواع درد در بیماران مبتلا به سرطان کمک کند.

حتماً در مورد خطرات و درمان مکمل یا جایگزینی که قصد امتحان آن را دارید با پزشک خود صحبت کنید. برخی از درمان‌ها، مانند داروهای گیاهی، می‌توانند با داروهایی که مصرف می‌کنید، تداخل ایجاد کنند.

 

 

مقابله و حمایت

دانستن اینکه یک تومور مهره ای دارید می تواند طاقت فرسا باشد. اما می توانید پس از تشخیص اقدامات لازم را برای مقابله با آن انجام دهید. در نظر داشته باشید:

 

• تمام آنچه می توانید در مورد تومور مهره خاص خود بیابید. سوالات خود را یادداشت کنید و آنها را در قرار ملاقات خود بیاورید. همانطور که پزشک به سوالات پاسخ می دهد، یادداشت بردارید یا از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید برای یادداشت برداری همراهتان باشد.

  هر چه شما و خانواده تان بیشتر در مورد مراقبت از خود بدانید و درک کنید، وقتی که زمان تصمیم گیری برای درمان فرا می رسد، اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.

• دریافت پشتیبانی. فردی را پیدا کنید که بتوانید احساس و نگرانی خود را با او در میان بگذارید. ممکن است یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده را داشته باشید که شنونده خوبی باشد. یا با یک روحانی یا مشاور صحبت کنید.

• مراقب خودتان باشید. تا حد امکان یک رژیم غذایی سالم و غنی از میوه ها، سبزیجات و غلات کامل انتخاب کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید چه زمانی می توانید دوباره ورزش کنید. به اندازه کافی بخوابید تا احساس آرامش کنید.

  با صرف زمان برای فعالیت های آرامش بخش، مانند گوش دادن به موسیقی یا نوشتن در یک دفتر یادداشت، استرس را در زندگی خود کاهش دهید.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائمی دارید که در تومورهای مهره‌ای مشترک هستند - مانند کمردرد مداوم و غیرقابل توضیح، ضعف یا بی‌حسی در پاها، یا تغییرات در عملکرد روده یا مثانه، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

پس از معاینه پزشک، ممکن است شما را به دکتری ارجاع دهد که برای تشخیص و درمان سرطان (انکولوژیست)، بیماری های مغز و نخاع (متخصص مغز و اعصاب، جراح مغز و اعصاب یا جراح ستون فقرات)، یا اختلالات استخوانی (جراح ارتوپد) آموزش دیده است.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود را فهرست کنید، از جمله تمام شرایطی که دارید و نام داروهای تجویزی و بدون نسخه ای که مصرف می کنید.
• به هر گونه سابقه خانوادگی تومورهای مغزی یا ستون فقرات، به ویژه در یکی از بستگان درجه یک، مانند والدین یا خواهر و برادر خود توجه کنید.
• یکی از دوستان یا اعضای خانواده را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
•  
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

سوالاتی که در نوبت اولیه باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آماده سازی دارد؟
• برای گام های بعدی در تعیین تشخیص و درمان چه توصیه ای می کنید؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
•  

سوالاتی که باید از متخصص سرطان یا مغز و اعصاب بپرسید عبارتند از:

 

• آیا تومور مهره ای دارم؟
• چه نوع توموری دارم؟
• تومور در طول زمان چگونه رشد خواهد کرد؟
• چه عواقبی ممکن است وجود داشته باشد؟
• درمان معقول من چیست؟
• آیا کاندیدای عمل جراحی هستم؟ خطرات چیست؟
• آیا کاندیدای تشعشعات هستم؟ خطرات چیست؟
• آیا شیمی درمانی نقشی دارد؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• اگر اولین قدم موفقیت آمیز نبود، در مرحله بعد باید چه تلاشی کرد؟
• چشم انداز وضعیت من چیست؟
• آیا به نظر دوم نیاز دارم؟

علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید از پزشک خود بپرسید، از پرسیدن سؤالات اضافی که ممکن است در طول قرار ملاقاتتان پیش بیاید، دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. فکر کردن در مورد پاسخ های خود از قبل می تواند کمک کند تا از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید. دکتری که شما را برای یک تومور احتمالی مهره‌ای معاینه می‌کند، ممکن است بپرسد:

 

• علائم چیست؟
•  چه زمانی متوجه اولین نشانه شدید؟
• آیا علائم با گذشت زمان بدتر شده است؟
• اگر درد دارید، به نظر می رسد درد از کجا شروع می شود؟
• آیا درد به سایر قسمت های بدن سرایت می کند؟
• آیا در فعالیت هایی شرکت کرده اید که ممکن است درد را افزایش دهد، مانند یک ورزش جدید یا  باغبانی طولانی مدت؟
• آیا ضعف یا بی حسی در پاهای خود تجربه کرده اید؟
• آیا در راه رفتن مشکل داشته اید؟
• آیا در عملکرد مثانه یا روده مشکلی داشته اید؟
• آیا بیماری دیگری برای شما  تشخیص داده شده است؟
• آیا در حال حاضر از داروهای بدون نسخه یا نسخه ای استفاده می کنید؟
• آیا سابقه خانوادگی تومورهای غیرسرطانی یا سرطانی دارید؟
•  

مطالب مرتبط