در اورژانس، پزشک ممکن است با بازرسی و معاینه دقیق، آزمایش عملکرد حسی و حرکت، و با پرسیدن برخی از سوالات در مورد تصادف، آسیب نخاعی را رد کند.

اما اگر مصدوم از گردن درد شکایت داشته باشد، کاملاً بیدار نباشد یا علائم آشکاری از ضعف یا آسیب عصبی داشته باشد، ممکن است به آزمایش‌های تشخیصی اورژانسی نیاز باشد.

 

این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشعه ایکس. پرسنل پزشکی معمولاً این آزمایش‌ها را برای افرادی که مشکوک به آسیب نخاعی پس از ضربه هستند انجام می‌دهند. اشعه ایکس می تواند مشکلات مهره ای، تومورها، شکستگی ها یا تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات را نشان دهد.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن ممکن است دید بهتری نسبت به ناهنجاری های دیده شده در عکس اشعه ایکس ارائه دهد. این اسکن از رایانه برای تشکیل یک سری تصاویر مقطعی استفاده می کند که می تواند استخوان، دیسک و مشکلات دیگر را مشخص کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر کامپیوتری استفاده می کند. این آزمایش برای بررسی نخاع و شناسایی فتق دیسک، لخته خون یا سایر توده هایی که ممکن است نخاع را فشرده کنند بسیار مفید است.

چند روز پس از آسیب، زمانی که ممکن است مقداری از تورم فروکش کرده باشد، پزشک معاینه عصبی جامع تری برای تعیین سطح و کامل بودن آسیب انجام می دهد. این شامل آزمایش قدرت عضلانی و توانایی برای احساس لمس سبک و احساس سوزن سوزن است.

 

رفتار

متأسفانه هیچ راهی برای جبران آسیب نخاعی وجود ندارد. اما محققان به طور مستمر روی درمان‌های جدید کار می‌کنند، از جمله پروتزها و داروهایی که ممکن است باعث بازسازی سلول‌های عصبی یا بهبود عملکرد اعصاب باقی‌مانده پس از آسیب نخاعی شوند.

در این میان، درمان آسیب نخاعی بر پیشگیری از آسیب بیشتر و توانمندسازی افراد مبتلا به ضایعه نخاعی برای بازگشت به زندگی فعال و پربار تمرکز دارد.

 

 

اقدامات اضطراری

مراقبت فوری پزشکی برای به حداقل رساندن اثرات هر گونه ضربه به سر یا گردن بسیار مهم است. بنابراین درمان ضایعه نخاعی اغلب از محل حادثه آغاز می شود.

پرسنل اورژانس معمولاً با استفاده از یک یقه گردن سفت و یک تخته حمل سفت که از آن برای انتقال به بیمارستان استفاده می کنند، ستون فقرات را به آرامی و سریع ترین حالت ممکن بی حرکت می کنند.

 

 

مراحل اولیه (حاد) درمان

در اورژانس، پزشکان بر روی موارد زیر تمرکز می کنند:

 

• حفظ توانایی برای تنفس
• جلوگیری از شوک
• بی حرکت کردن گردن برای جلوگیری از آسیب بیشتر به نخاع
• اجتناب از عوارض احتمالی، مانند احتباس مدفوع یا ادرار، مشکلات تنفسی یا قلبی عروقی، و تشکیل لخته های خون سیاهرگی عمقی در اندام ها

اگر آسیب نخاعی دارید، معمولاً برای درمان در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوید. حتی ممکن است به یک مرکز منطقه ای آسیب ستون فقرات منتقل شوید که دارای تیمی از جراحان مغز و اعصاب، جراحان ارتوپد، متخصصان پزشکی نخاع، روانشناسان، پرستاران، درمانگران و مددکاران اجتماعی با تخصص در زمینه آسیب نخاعی هستند.

 

• داروها. متیل پردنیزولون داخل وریدی (IV) (Solu-Medrol) به عنوان یک گزینه درمانی برای آسیب حاد نخاعی در گذشته استفاده شده است. اما تحقیقات اخیر نشان داده است که عوارض جانبی بالقوه استفاده از این دارو، مانند لخته شدن خون و ذات الریه، بیشتر از فواید آن است. به همین دلیل، متیل پردنیزولون دیگر برای استفاده معمول پس از آسیب نخاعی توصیه نمی شود.
• بی حرکتی. ممکن است برای تثبیت ستون فقرات، قرار دادن ستون فقرات در تراز مناسب یا هر دو به کشش نیاز داشته باشید. در برخی موارد، یقه گردن سفت ممکن است کار کند. یک تخت مخصوص نیز ممکن است به بی حرکت کردن بدن کمک کند.
• عمل جراحی. اغلب جراحی برای برداشتن قطعات استخوان، اجسام خارجی، فتق دیسک یا مهره های شکسته که به نظر می رسد ستون فقرات را فشرده می کنند، ضروری است. همچنین ممکن است برای تثبیت ستون فقرات برای جلوگیری از درد یا تغییر شکل در آینده به جراحی نیاز باشد.
• درمان های تجربی. دانشمندان در تلاشند تا راه هایی برای توقف مرگ سلولی، کنترل التهاب و ترویج بازسازی عصبی بیابند. به عنوان مثال، پزشکان ممکن است دمای بدن را به میزان قابل توجهی کاهش دهند - وضعیتی که به عنوان هیپوترمی شناخته می شود - برای 24 تا 48 ساعت برای جلوگیری از التهاب مخرب. از پزشک خود در مورد در دسترس بودن چنین درمان هایی سوال کنید.
•  

مراقبت مداوم

پس از تثبیت آسیب یا وضعیت اولیه، پزشکان توجه خود را به پیشگیری از مشکلات ثانویه ای که ممکن است ایجاد شوند، معطوف می کنند، مانند انقباضات عضلانی، زخم های فشاری، مشکلات روده و مثانه، عفونت های تنفسی و لخته شدن خون.

طول مدت بستری به وضعیت بیمار و مسائل پزشکی که با آن مواجه است، بستگی دارد. هنگامی که به اندازه کافی خوب هستید تا در درمان ها شرکت کنید، ممکن است به یک مرکز توانبخشی منتقل شوید.

 

 

توانبخشی

اعضای تیم توانبخشی زمانی که در مراحل اولیه بهبودی هستید، شروع به کار خواهند کرد. تیم درمان ممکن است شامل یک فیزیوتراپ، یک کاردرمانگر، یک پرستار توانبخشی، یک روانشناس توانبخشی، یک مددکار اجتماعی، یک متخصص تغذیه، یک درمانگر تفریحی، و یک پزشک متخصص در طب فیزیکی (فیزیاتراپ) یا آسیب های نخاعی باشد.

در طول مراحل اولیه توانبخشی، درمانگران معمولاً بر حفظ و تقویت عملکرد ماهیچه‌های موجود، توسعه مجدد مهارت‌های حرکتی ظریف و یادگیری تکنیک‌های انطباقی برای انجام وظایف روزمره تأکید می‌کنند.

در مورد اثرات آسیب نخاعی و نحوه جلوگیری از عوارض به بیمار آموزش داده می شود و در مورد بازسازی زندگی و افزایش کیفیت زندگی و استقلال توصیه هایی می شود.

بسیاری از مهارت های جدید، آموزش داده خواهد شد و از تجهیزات و فناوری هایی استفاده خواهید کرد که می توانند کمک کنند تا حد امکان به تنهایی زندگی کنید. تشویق می شوید که سرگرمی های مورد علاقه خود را از سر بگیرید، در فعالیت های اجتماعی و تناسب اندام شرکت کنید و به مدرسه یا محل کار بازگردید.

 

 

داروها

ممکن است از داروها برای مدیریت برخی از اثرات آسیب نخاعی استفاده شود. اینها شامل داروهایی برای کنترل درد و اسپاسم عضلانی و همچنین داروهایی هستند که می توانند کنترل مثانه، کنترل روده و عملکرد جنسی را بهبود بخشند.

 

 

فناوری های نوین

دستگاه‌های پزشکی اختراعی می‌توانند به افراد مبتلا به آسیب نخاع کمک کنند تا مستقل‌تر و متحرک تر شوند. برخی از دستگاه ها نیز ممکن است عملکرد بیمار را بازیابی کنند. این شامل:

 

• ویلچرهای مدرن. صندلی‌های چرخدار بهبودیافته و سبک‌تر، افراد مبتلا به آسیب نخاعی را متحرک‌تر و راحت‌تر می‌کند. برای برخی ممکن است به یک ویلچر برقی نیاز باشد. برخی از ویلچرها حتی می توانند از پله ها بالا بروند، در زمین های ناهموار سفر کنند و مسافر نشسته را تا سطح چشم بالا ببرند تا بدون کمک به مکان های بلند برسند.
• سازگاری های کامپیوتری برای کسی که عملکرد دست محدودی دارد، رایانه ها می توانند ابزارهای بسیار قدرتمندی باشند، اما کار با آنها دشوار است. سازگاری‌های کامپیوتری از ساده تا پیچیده، مانند محافظ کلید یا تشخیص صدا، متغیر است.
• کمک های الکترونیکی برای زندگی روزمره. اساساً هر وسیله ای که از برق استفاده می کند را می‌توان با کمک الکترونیکی برای زندگی روزمره کنترل کرد. دستگاه ها را می توان با سوئیچ یا کنترل صوتی و کنترل از راه دور رایانه ای روشن یا خاموش کرد.
• دستگاه های تحریک الکتریکی. این دستگاه های پیچیده از تحریک الکتریکی برای ایجاد اعمال استفاده می کنند. آنها اغلب سیستم‌های تحریک الکتریکی عملکردی نامیده می‌شوند و از محرک‌های الکتریکی برای کنترل ماهیچه‌های بازو و پا استفاده می‌کنند تا به افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی اجازه دهند بایستند، راه بروند، دراز بکشند و چنگ بزنند.
• آموزش راه رفتن رباتیک. این فناوری در حال ظهور برای بازآموزی توانایی راه رفتن پس از آسیب نخاعی استفاده می شود.
•  

پیش آگهی و بهبودی

پزشک ممکن است نتواند فوراً پیش آگهی را ارائه دهد. بهبودی، اگر رخ دهد، معمولاً یک هفته تا شش ماه پس از آسیب شروع می شود. سریعترین سرعت بهبودی اغلب در شش ماه اول مشاهده می شود، اما برخی از افراد بهبودهای کوچکی را تا یک تا دو سال تجربه می کنند.

 

مقابله و حمایت

حادثه‌ای که منجر به فلج می‌شود، رویدادی است که زندگی را تغییر می‌دهد. ناتوانی ناگهانی می تواند ترسناک و گیج کننده باشد و سازگاری کار آسانی نیست. ممکن است تعجب کنید که آسیب نخاعی چگونه بر فعالیت های روزمره، شغل، روابط و شادی طولانی مدت تأثیر می گذارد.

بهبودی پس از چنین رویدادی به زمان نیاز دارد، اما بسیاری از افرادی که فلج هستند، پیشرفت می کنند تا زندگی پربار و رضایت بخشی داشته باشند. این ضروری است که با انگیزه بمانید و حمایت لازم را دریافت کنید.

 

 

اندوهگین شدن

اگر به تازگی مجروح شده اید، احتمالاً شما و خانواده تان دوره ای از ماتم و اندوه را تجربه خواهید کرد. اگرچه روند سوگواری برای همه متفاوت است، اما تجربه انکار یا ناباوری و به دنبال آن غمگینی، عصبانیت، چانه زنی و در نهایت پذیرش، امری رایج است.

روند سوگواری بخشی طبیعی و سالم از بهبودی است. طبیعی و مهم است که برای از دست دادن چیزی که داشتید اندوهگین شوید. اما همچنین لازم است اهداف جدیدی تعیین کنید و راهی برای پیشبرد زندگی خود بیابید.

احتمالاً نگران این هستید که آسیب چگونه بر سبک زندگی، وضعیت مالی و روابطتان تأثیر می گذارد. سوگواری و استرس عاطفی طبیعی و رایج است.

با این حال، اگر غم و اندوه بر مراقبت شما تأثیر می گذارد، باعث می شود خود را از دیگران منزوی کنید، یا شما را به سوء مصرف الکل یا مواد مخدر وادار می کند، ممکن است بخواهید با یک مددکار اجتماعی، روانشناس یا روانپزشک صحبت کنید. یا ممکن است گروهی از افراد دارای آسیب نخاعی برای شما مفید باشد.

صحبت کردن با دیگرانی که درک می کنند شما چه می گذرانید می تواند دلگرم کننده باشد، و اعضای گروه ممکن است توصیه های خوبی در مورد تطبیق مناطق خانه یا محل کار برای برآورده کردن بهتر نیازهای فعلی داشته باشند. 

 

 

در دست گرفتن کنترل

یکی از بهترین راه‌ها برای بازگرداندن کنترل زندگی‌تان این است که خود را در مورد آسیب‌دیدگی و گزینه‌هایتان برای بازپس‌گیری یک زندگی مستقل آموزش دهید. طیف وسیعی از تجهیزات رانندگی و تغییرات خودرو امروزه در دسترس است.

همین امر در مورد محصولات اصلاح خانگی نیز صادق است. سطح شیب دار، درهای عریض تر، سینک ظرفشویی مخصوص، میله های دستگیره و دستگیره های درب با قابلیت چرخش آسان این امکان را فراهم می کند که مستقل تر زندگی کنید.

از آنجایی که هزینه های آسیب نخاعی می تواند بسیار زیاد باشد، ممکن است بخواهید دریابید که آیا واجد شرایط کمک اقتصادی یا خدمات حمایتی از طرف دولت یا سازمان های خیریه هستید یا خیر. تیم توانبخشی می تواند به شما در شناسایی منابع موجود در منطقه کمک کند.

 

 

صحبت از ناتوانی 

دوستان و خانواده ممکن است به طرق مختلف به ناتوانی شما پاسخ دهند. برخی ممکن است ناراحت باشند و مطمئن نباشند که حرف درست را می زنند یا انجام می دهند.

آموزش در مورد آسیب نخاعی و تمایل به آموزش دیگران مفید است. کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند و اگر به سؤالات آنها به روشی واضح و سرراست پاسخ داده شود، گاهی اوقات به سرعت خود را تنظیم می کنند. بزرگسالان نیز می توانند از یادگیری حقایق بهره مند شوند.

اثرات آسیب خود را توضیح دهید و اینکه خانواده و دوستانتان چه کمکی می توانند انجام دهند. در عین حال، از گفتن این موضوع به دوستان و عزیزان خود دریغ نکنید، وقتی بیش از حد کمک می کنند. اگرچه ممکن است در ابتدا ناراحت کننده باشد، صحبت در مورد آسیب اغلب روابط را با خانواده و دوستان تقویت می کند.

 

 

برخورد با صمیمیت، تمایلات جنسی و فعالیت جنسی

آسیب نخاعی ممکن است بر پاسخ بدن به محرک های جنسی تأثیر بگذارد. با این حال، شما یک موجود با تمایلات جنسی هستید. یک رابطه عاطفی و فیزیکی کامل ممکن است، اما نیاز به ارتباط، آزمایش و صبر دارد.

یک مشاور حرفه ای می تواند به شما و شریک زندگیتان کمک کند تا نیازها و احساسات خود را بیان کنید. پزشک می تواند اطلاعات پزشکی مورد نیاز را در مورد سلامت جنسی ارائه دهد. شما می توانید آینده ای رضایت بخش با صمیمیت و لذت جنسی داشته باشید.

 

 

با نگاه به آینده

طبیعتاً آسیب نخاعی تأثیری ناگهانی بر زندگی شما و نزدیک‌ترین اطرافیان می‌گذارد. وقتی برای اولین بار تشخیص خود را می شنوید، ممکن است شروع به تهیه فهرستی ذهنی از تمام کارهایی کنید که دیگر نمی‌توانید انجام دهید. با این حال، همانطور که در مورد آسیب و گزینه های درمانی خود بیشتر می آموزید، ممکن است از تمام کارهایی که می توانید انجام دهید شگفت زده شوید.

به لطف فناوری‌ها، درمان‌ها و دستگاه‌های جدید، افراد مبتلا به آسیب نخاعی بسکتبال بازی می‌کنند و در مسابقات پیست شرکت می‌کنند. نقاشی می کنند و عکس می گیرند. ازدواج می‌کنند، بچه دارند و بزرگ می‌کنند و مشاغل پرباری دارند.

امروزه، پیشرفت‌ها در تحقیقات سلول‌های بنیادی و بازسازی سلول‌های عصبی، امید به بهبودی بیشتر افراد مبتلا به آسیب‌های نخاعی را ایجاد می‌کند. در عین حال، درمان های جدید برای افرادی که آسیب نخاعی طولانی مدت دارند، در حال بررسی است.

هیچ کس نمی داند چه زمانی درمان های جدید در دسترس خواهد بود، اما شما می توانید در مورد آینده تحقیقات نخاع امیدوار باشید در حالی که امروز زندگی خود را به طور کامل انجام دهید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ضایعات تروماتیک نخاعی مواردی اورژانسی هستند و فردی که آسیب دیده ممکن است در ابتدا نتواند در مراقبت از خود شرکت کند.

تعدادی از متخصصان در تثبیت این وضعیت مشارکت خواهند داشت، از جمله یک پزشک متخصص در اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) و یک جراح متخصص در آسیب های نخاعی و سایر مشکلات سیستم عصبی (جراح مغز و اعصاب).

یک پزشک متخصص در آسیب های نخاعی تیم توانبخشی را که شامل متخصصان مختلفی می شود، هدایت می کند.

اگر احتمال آسیب نخاعی دارید یا فردی را که دچار آسیب نخاعی شده است همراهی می‌کنید و نمی‌توانید اطلاعات لازم را ارائه دهید، در اینجا مواردی وجود دارد که می‌توانید برای تسهیل مراقبت انجام دهید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• برای ارائه اطلاعات در مورد شرایط رویدادی که باعث آسیب شده است، از جمله مواردی که ممکن است نامربوط به نظر برسد، آماده باشید.
• در صورت امکان، از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که هنگام صحبت با پزشکان به شما ملحق شود . گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است جزئیات را به خاطر بسپارد و کمک کند تا در زمان مناسب آنها را با فرد آسیب دیده در میان بگذارید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشکتان بپرسید.

برای آسیب نخاعی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• در کوتاه مدت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ در دراز مدت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• چه نوع عوارض جانبی را می توان از درمان انتظار داشت؟
• آیا جراحی می تواند کمک کند؟
• چه نوع توانبخشی می تواند کمک کند؟
• آیا جایگزینی برای درمان اولیه که پیشنهاد می کنید وجود دارد؟
• چه تحقیقاتی برای کمک به این وضعیت انجام می شود؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید؟ آیا وب سایت هایی وجود دارد که توصیه می کنید؟

از پرسیدن هر سوال دیگری که دارید دریغ نکنید.

 

 

از دکتر چه انتظاری باید داشت

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• چه شرایطی باعث مصدومیت شد؟
• چه زمانی رخ داد؟
• برای کار و اوقات فراغت چه می کنید؟
• با چه کسی زندگی می کنید؟
• در مورد وضعیت مسکن خود (خانه، آپارتمان، تعداد پله) بگویید؟
• آیا شما یا یکی از اعضای خانواده تان سابقه لخته شدن خون دارید؟
• آیا شرایط پزشکی دیگری دارید؟
•