برای تشخیص پریتونیت، پزشک در مورد سابقه پزشکی با شما صحبت می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. هنگامی که پریتونیت با دیالیز صفاقی همراه است، علائم و نشانه ها، به ویژه مایع دیالیز کدر، ممکن است برای تشخیص این بیماری کافی باشد.

در موارد پریتونیت که در آن عفونت ممکن است نتیجه سایر شرایط پزشکی باشد (پریتونیت ثانویه) یا در آن عفونت ناشی از تجمع مایع در حفره شکم باشد (پریتونیت باکتریایی خود به خودی)، پزشک ممکن است آزمایشات زیر را برای تأیید تشخیص توصیه کند:

آزمایشات خون. ممکن است نمونه ای از خون گرفته شود و به آزمایشگاه فرستاده شود تا تعداد گلبول های سفید خون بالا بررسی شود. کشت خون نیز ممکن است برای تعیین وجود باکتری در خون انجام شود.

تست های تصویربرداری. پزشک ممکن است بخواهد از اشعه ایکس برای بررسی سوراخ ها یا سوراخ های دیگر در دستگاه گوارش استفاده کند. ممکن است از سونوگرافی نیز استفاده شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است به جای اشعه ایکس از توموگرافی کامپیوتری (CT) استفاده کند.

تجزیه و تحلیل مایع صفاقی. با استفاده از یک سوزن نازک، پزشک ممکن است از مایع صفاق (پاراسنتز) نمونه برداری کند، به خصوص اگر دیالیز صفاقی دریافت می کنید یا مایعی در شکم ناشی از بیماری کبدی است. اگر پریتونیت دارید، معاینه این مایع ممکن است افزایش تعداد گلبول های سفید را نشان دهد که به طور معمول نشان دهنده عفونت یا التهاب است. کشت مایع ممکن است وجود باکتری را نیز آشکار کند.

در صورتی که دیالیز صفاقی دریافت می کنید و تشخیص پریتونیت پس از معاینه فیزیکی و معاینه مایع دیالیز نامشخص است، ممکن است آزمایشات فوق نیز ضروری باشد.

رفتار

پریتونیت باکتریایی خودبخودی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و باید در بیمارستان بمانید. درمان شامل آنتی بیوتیک و مراقبت های حمایتی است.

همچنین باید برای پریتونیتی که در اثر عفونت ناشی از سایر شرایط پزشکی (پریتونیت ثانویه) ایجاد می شود، در بیمارستان بمانید. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها. احتمالاً برای مبارزه با عفونت و جلوگیری از گسترش آن، یک دوره آنتی بیوتیک داده می شود. نوع و مدت درمان آنتی بیوتیکی به شدت بیماری و نوع پریتونیت بستگی دارد. ممکن است آنتی بیوتیکی داده شود که طیف وسیعی از باکتری ها را درمان می کند تا زمانی که پزشکان اطلاعات بیشتری در مورد باکتری های خاص عامل عفونت داشته باشند. سپس آنها می توانند آنتی بیوتیک را با دقت بیشتری هدف قرار دهند.

عمل جراحی. جراحی اغلب برای برداشتن بافت عفونی، درمان علت اصلی عفونت و جلوگیری از گسترش عفونت، به خصوص اگر پریتونیت به دلیل پارگی آپاندیس، معده یا روده بزرگ باشد، مورد نیاز است.

سایر درمان ها. بسته به علائم و نشانه‌ها، درمان در بیمارستان احتمالاً شامل داروهای مسکن، مایعات داده شده از طریق لوله (مایعات داخل وریدی)، اکسیژن و در برخی موارد، تزریق خون خواهد بود.

اگر تحت دیالیز صفاقی هستید

اگر پریتونیت دارید، پزشک ممکن است توصیه کند که به مدت چند روز به روش دیگری دیالیز شوید تا زمانی که بدن از عفونت بهبود یابد. اگر پریتونیت ادامه یابد یا عود کند، ممکن است لازم باشد دیالیز صفاقی را به طور کامل متوقف کنید و به شکل دیگری از دیالیز بروید.