پزشک سابقه پزشکی را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی از جمله معاینه لگن انجام می دهد. در طول معاینه لگنی، پزشک ناهنجاری‌های اندام‌های تناسلی را بررسی می‌کند و به دنبال علائم عفونت می‌گردد.

 

 

اگر پزشک مشکوک باشد که اختلالی باعث دردهای قاعدگی شده است، ممکن است نتایج آزمایش‌های دیگری را بخواهد، مانند:

 

سونوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رحم، دهانه رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها استفاده می کند.

 

سایر آزمایشات تصویربرداری. سی تی اسکن یا اسکن MRI جزئیات بیشتری را نسبت به سونوگرافی ارائه می دهد و می تواند به پزشک در تشخیص بیماری های زمینه ای کمک کند. سی تی تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف را ترکیب می کند تا تصاویر مقطعی از استخوان ها، اندام ها و سایر بافت های نرم داخل بدن تولید کند.

 

MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قدرتمند برای تولید تصاویر دقیق از ساختارهای داخلی استفاده می کند. هر دو آزمایش غیرتهاجمی و بدون درد هستند.

 

لاپاراسکوپی. اگرچه معمولاً برای تشخیص دردهای قاعدگی ضروری نیست، اما لاپاراسکوپی می تواند به تشخیص یک بیماری زمینه ای مانند آندومتریوز، چسبندگی، فیبروم، کیست تخمدان و حاملگی خارج از رحم کمک کند. در طی این جراحی سرپایی، پزشک حفره شکمی و اندام‌های تناسلی را با ایجاد برش‌های کوچک در شکم و قرار دادن یک لوله فیبر نوری با یک لنز دوربین کوچک مشاهده می‌کند.

 

رفتار

• برای کاهش دردهای قاعدگی، پزشک ممکن است توصیه کند:

   

  مسکن ها. مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve)، با دوزهای منظم از روز قبل از شروع پریود می‌توانند به کنترل درد ناشی از گرفتگی عضلات کمک کنند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تجویزی نیز در دسترس هستند.

   

  مصرف مسکن را از ابتدای قاعدگی یا به محض احساس علائم شروع کنید و مصرف دارو را طبق دستور به مدت دو تا سه روز یا تا زمانی که علائم از بین برود ادامه دهید.

   

  کنترل بارداری هورمونی. قرص‌های ضدبارداری خوراکی حاوی هورمون‌هایی هستند که از تخمک‌گذاری جلوگیری کرده و شدت دردهای قاعدگی را کاهش می‌دهند. این هورمون‌ها را می‌توان به چند شکل دیگر نیز دریافت کرد: تزریق، چسب پوستی، ایمپلنت در زیر پوست بازو، حلقه انعطاف‌پذیری که در واژن قرار می‌دهید یا دستگاه داخل رحمی (IUD).

   

  عمل جراحی. اگر گرفتگی قاعدگی به دلیل اختلالی مانند آندومتریوز یا فیبروم ایجاد می شود، جراحی برای اصلاح مشکل ممکن است به علائم کمک کند. برداشتن رحم با جراحی نیز ممکن است یک گزینه باشد، اگر روش‌های دیگر نتوانند علائم را کاهش دهند و اگر قصد بچه‌دار شدن ندارید.

   

   

• شیوه زندگی و درمان های خانگی

   

  علاوه بر خواب و استراحت کافی، چیزهایی که ممکن است بخواهید امتحان کنید عبارتند از:

   

  به طور منظم ورزش کنید. فعالیت بدنی، از جمله رابطه جنسی، به کاهش دردهای قاعدگی در برخی از زنان کمک می کند.

   

  از گرما استفاده کنید. یک حمام داغ یا استفاده از پد گرم کننده، بطری آب گرم یا چسب حرارتی در قسمت پایین شکم ممکن است دردهای قاعدگی را کاهش دهد.

   

  مکمل های غذایی را امتحان کنید. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که ویتامین E، اسیدهای چرب امگا 3، ویتامین B-1 (تیامین)، ویتامین B-6 و مکمل های منیزیم ممکن است دردهای قاعدگی را کاهش دهند.

   

  استرس را کاهش دهید. استرس روانی ممکن است خطر دردهای قاعدگی و شدت آن را افزایش دهد.

•  

طب جایگزین

اکثر درمان های جایگزین برای درمان دردهای قاعدگی به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته اند تا کارشناسان توصیه کنند. با این حال، برخی از درمان های جایگزین ممکن است کمک کننده باشد، از جمله:

 

طب سوزنی. طب سوزنی شامل وارد کردن سوزن های بسیار نازک از طریق پوست در نقاط استراتژیک بدن است. برخی مطالعات نشان داده اند که طب سوزنی به تسکین دردهای قاعدگی کمک می کند.

 

تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS). یک دستگاه TENS با استفاده از تکه های چسبنده با الکترودها به پوست متصل می شود. الکترودها سطح متفاوتی از جریان الکتریکی را برای تحریک اعصاب ارسال می کنند.

 

TENS ممکن است با بالا بردن آستانه سیگنال های درد و تحریک آزادسازی مسکن های طبیعی بدن (اندورفین) کار کند. در مطالعات، TENS در تسکین درد گرفتگی قاعدگی موثرتر از دارونما بود.

 

داروی گیاهی. برخی از محصولات گیاهی مانند پیکنوژنول، رازیانه یا محصولات ترکیبی ممکن است تا حدودی دردهای قاعدگی را تسکین دهند.

 

طب فشاری. مانند طب سوزنی، طب فشاری نیز شامل تحریک نقاط خاصی از بدن است، اما با فشار ملایم به پوست به جای سوزن. اگرچه تحقیقات در مورد طب فشاری و دردهای قاعدگی محدود است، به نظر می رسد که طب فشاری ممکن است در کاهش دردهای قاعدگی موثرتر از دارونما باشد.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

 

اگر دردهای قاعدگی آزاردهنده دارید، از پزشک خانواده خود یا متخصص زنان وقت ملاقات بگیرید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

دوره های قاعدگی خود، زمان شروع و شدت گرفتگی عضلات خود را دنبال کنید. همچنین فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

مشکلات پزشکی که داشته اید و استرس های عمده اخیر در زندگی تان

 

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

 

 

برای دردهای قاعدگی، سوالات اساسی عبارتند از:

 

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

 

آیا احتمال دارد علائم من در طول زمان تغییر کند؟

 

آیا نیاز به انجام آزمایش دارم؟

 

چه درمان هایی ممکن است کمک کند؟

 

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

 

از پرسیدن سؤالات دیگر به محض اینکه به ذهنتان خطور کرد، دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• چند ساله بودید که قاعدگی تان شروع شد؟
• فاصله دوره های قاعدگی تان چقدر طول می کشد؟
• دل درد کجاست؟
• آیا علائم دیگری مانند تهوع، استفراغ، اسهال، کمردرد، سرگیجه یا سردرد همراه با گرفتگی داریذ؟
• آیا علائم باعث می شود که فعالیت های خود را محدود کنید، محل کار یا مدرسه نروید و در خانه بمانید یا  ورزش نکنید؟
• اگر از نظر جنسی فعال هستید، آیا مقاربت دردناک است؟
• چه درمان هایی را تا کنون امتحان کرده اید؟ آیا چیزی کمک کرده است؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

وقتی که گرفتگی عضلانی دارید، سعی کنید یک حمام آب گرم بگیرید یا از یک پد گرم کننده، بطری آب گرم یا چسب حرارتی روی شکم خود استفاده کنید. مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن ممکن است کمک کنند.

 

 

مطالب مرتبط