تشخیص هماتوم داخل جمجمه ای می تواند دشوار باشد زیرا افراد مبتلا به آسیب سر می توانند خوب به نظر برسند. با این حال، پزشکان به طور کلی فرض می‌کنند که خونریزی داخل جمجمه علت از دست دادن تدریجی هوشیاری پس از ضربه به سر است تا زمانی که خلاف آن ثابت شود.

 

 

تکنیک های تصویربرداری بهترین راه برای تعیین موقعیت و اندازه هماتوم است. این شامل:

 

سی تی اسکن. این دستگاه از یک دستگاه اشعه ایکس پیچیده متصل به رایانه برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می کند. شما روی یک تخت متحرک دراز کشیده اید که به شکل یک دونات بزرگ که در آن تصاویر گرفته می شود، هدایت می شود. سی تی اسکن رایج ترین اسکن تصویربرداری برای تشخیص هماتوم داخل جمجمه ای است.

 

اسکن ام‌آرآی. این کار با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ساخت تصاویر کامپیوتری انجام می شود. در طول اسکن MRI، روی یک تخت متحرک که به داخل لوله هدایت می‌شود، دراز می‌کشید.

 

آنژیوگرافی. اگر نگرانی در مورد آنوریسم احتمالی در مغز یا سایر مشکلات عروق خونی وجود دارد، آنژیوگرافی ممکن است برای ارائه اطلاعات بیشتر لازم باشد. در این آزمایش از اشعه ایکس و یک رنگ مخصوص برای تولید تصاویری از جریان خون در رگ های خونی مغز استفاده می شود.

 

رفتار

هماتوم هایی که کوچک هستند و هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، نیازی به برداشتن ندارند. با این حال، روزها و هفته ها پس از آسیب نشانه ها ظاهر یا بدتر می شوند. در نتیجه، ممکن است در داخل بدن مشکل باشد، باید برای تغییر عصبی تحت نظر باشید، فشار جمجمه را کنترل کنید و سی تی اسکن های سر را انجام دهید.

اگر از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین، جانتوون) استفاده می کنید، ممکن است برای معکوس کردن اثرات دارو به درمان نیاز داشته باشید. این باعث کاهش خطر خونریزی بیشتر می شود. گزینه های معکوس کننده رقیق کننده های خون شامل تجویز ویتامین K و پلاسمای تازه منجمد است.

 

 

عمل جراحی

درمان هماتوم اغلب شامل جراحی است. نوع جراحی بستگی به نوع هماتوم دارد. گزینه ها عبارتند از:

• زهکشی جراحی. اگر خون موضعی است و از یک لخته جامد به حالت مایع تبدیل شده است، پزشک ممکن است یک سوراخ کوچک در جمجمه ایجاد و از مکش برای خارج کردن مایع استفاده کند.
• کرانیوتومی. هماتوم های بزرگ ممکن است نیاز داشته باشد که بخشی از جمجمه باز شود تا خون خارج شود.
•  

بهبودی

بهبودی پس از هماتوم داخل جمجمه ای می تواند مدت زیادی طول بکشد و ممکن است به طور کامل بهبود نیابد. بیشترین دوره بهبودی تا سه ماه پس از آسیب است که معمولاً پس از آن بهبودی کمتری دارد. اگر پس از درمان همچنان مشکلات عصبی دارید، ممکن است به کار درمانی و فیزیوتراپی نیاز داشته باشید.

 

مقابله و حمایت

صبر برای مقابله با آسیب های مغزی مهم است. بزرگسالان بخش اعظم بهبودی خود را در شش ماه اول تجربه خواهند کرد. سپس ممکن است تا دو سال پس از هماتوم، بهبودهای کوچکتر و کمتری داشته باشند.

 

برای کمک به بهبودی:

• شب ها به اندازه کافی بخوابید و زمانی که احساس خستگی می کنید در روز استراحت کنید.
• وقتی احساس قدرت کردید، به فعالیت‌های عادی خود بازگردید .
• تا زمانی که پزشک  تأیید نکرده  در ورزش های تماسی و تفریحی شرکت نکنید .
• قبل از رانندگی، ورزش، دوچرخه سواری یا کار با ماشین آلات سنگین، با پزشک خود مشورت کنید.
• زمان واکنش احتمالاً در نتیجه آسیب مغزی کاهش می یابد.
• قبل از مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید .
• چیزهایی را که در یادآوری آنها مشکل دارید یادداشت کنید.
• قبل از گرفتن تصمیمات مهم با شخصی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
•