در طول معاینه فیزیکی، پزشک کمر را از نظر حساسیت بررسی می کند. ممکن است از شما خواسته شود که دراز بکشید و پاهای خود را در موقعیت های مختلف حرکت دهید تا به تعیین علت درد کمک کنید.

 

پزشک ممکن است یک معاینه عصبی برای بررسی موارد زیر انجام دهد:

 

  • رفلکس ها
  • قدرت عضلانی
  • راه رفتن
  • توانایی احساس لمس سبک، نوک سوزن یا لرزش

تبلیغات

 

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

در بیشتر موارد فتق دیسک، یک معاینه فیزیکی و یک مدرک پزشکی تمام چیزی است که برای تشخیص لازم است. اگر پزشک مشکوک به بیماری دیگری باشد باید ببیند کدام اعصاب تحت تأثیر قرار گرفته اند، ممکن است پزشک یک یا چند آزمایش زیر را تجویز کند.

 

 

تست های تصویربرداری

  • اشعه ایکس. اشعه ایکس ساده فتق دیسک را تشخیص نمی دهد، اما می تواند علت مشکلات، تومور، مشکلات هم ترازی ستون فقرات یا شکستگی استخوان را رد کند.
  • سی تی اسکن. یک سی تی اسکنر مجموعه ای از اشعه ایکس را از جهات مختلف می گیرد و سپس آنها را برای ایجاد تصاویر مقطعی از ستون فقرات و ساختارهای اطراف آن ترکیب می کند.
  • ام آر آی. امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویر از ساختارهای داخلی بدن استفاده می شود. با این تست می توانید محل فتق دیسک را تأیید کنید و ببینید کدام یک از آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و استفاده می کند.
  • میلوگرام. قبل از عکسبرداری با اشعه ایکس، یک رنگ به مایع نخاعی تزریق می شود. این آزمایش می تواند نخاع یا اعصاب را به دلیل فتق دیسک یا شرایط مشابه نشان دهد.
  •  

آزمایشات عصبی

الکترومیوگرافی و مطالعات هدایت عصبی میزان حرکت تکانه های الکتریکی در طول بافت عصبی را اندازه‌گیری می کند. این می تواند به تعیین محل آسیب عصبی کمک کند.

  • مطالعه هدایت عصبی. این تست تکانه های عصبی الکتریکی و عملکرد عضلات و اعصاب را از طریق الکترودهایی که روی پوست قرار می دهند اندازه گیری می کند. این مطالعه تکانه های الکتریکی در سیگنال های عصبی را هنگامی که جریان کمی از عصب عبور می کند اندازه گیری می کند.
  • الکترومیوگرافی (EMG). در طول EMG ، پزشک یک الکترود سوزنی را از طریق پوست به عضلات مختلف وارد می کند. این تست فعالیت الکتریکی عضلات را در زمان انقباض و زمانی که در حالت استراحت هستند ارزیابی می کند.

رفتار

درمان محافظه کارانه - عمدتاً اصلاح فعالیت ها برای جلوگیری از حرکتی که باعث درد می شود و مصرف داروهای ضد درد - علائم را در بیشتر افراد در عرض چند روز یا چند هفته تسکین می دهد.

 

 

داروها

  • داروهای مسکن بدون نسخه. اگر درد خفیف تا متوسط ​​است، پزشک ممکن است داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول)، ایبوپروفن (ادویل، موترین IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) را توصیه کند.
  • تزریق کورتیزون اگر درد با داروهای خوراکی بهبود نیافت، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدی را توصیه کند که می تواند در ناحیه اطراف اعصاب نخاعی تزریق شود. تصویربرداری از ستون فقرات می تواند به هدایت سوزن کمک کند.
  • شل کننده های عضلانی. در صورت داشتن اسپاسم عضلانی ممکن است این داروها تجویز شود. آرام بخش و سرگیجه از عوارض جانبی شایع هستند.
  • داروهای مخدر. به دلیل عوارض جانبی داروهای مخدر و احتمال اعتیاد، بسیاری از پزشکان در تجویز آنها برای فتق دیسک تردید دارند. اگر داروی دیگری درد را تسکین ندهد، پزشک ممکن است استفاده کوتاه مدت از داروهای مخدر مانند کدئین یا ترکیب اکسی کدون-استامینوفن (Percocet، Roxicet) را در نظر بگیرد. آرام بخش، حالت تهوع، گیجی و یبوست از عوارض جانبی احتمالی این داروها هستند.
  •  

درمان

پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به درد پیشنهاد کند. فیزیوتراپیست ها می توانند موقعیت ها و تمرین هایی را نشان دهند که برای به حداقل رساندن درد فتق دیسک طراحی شده اند.

 

 

عمل جراحی

دیسککتومی

کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

تعداد کمی از افراد مبتلا به فتق دیسک در نهایت نیاز به جراحی دارند. در صورتی که درمان های محافظه کارانه بعد از شش هفته نتواند علائم را بهبود بخشد، به خصوص اگر ادامه داشته باشد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد:

 

  • درد ضعیف کنترل شده
  • بی حسی یا ضعف
  • مشکل در ایستادن یا راه رفتن
  • از دست دادن کنترل مثانه یا روده

تقریباً در همه موارد، جراحان می توانند فقط قسمت بیرون زده دیسک را بردارند. به ندرت، کل دیسک باید حذف شود. در این موارد، ممکن است نیاز به پیوند مهره ها با پیوند استخوان باشد.

برای اجازه دادن به فرآیند همجوشی استخوان، که ماه‌ها طول می‌کشد، سخت‌افزار فلزی در ستون فقرات قرار می‌گیرد تا ثبات ستون فقرات را فراهم کند. به ندرت، جراح ممکن است کاشت دیسک مصنوعی را پیشنهاد دهد.

 

اطلاعات بیشتر

شیوه زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر مصرف داروهای مسکن توصیه شده توسط پزشک، سعی کنید:

 

  • اعمال گرما یا سرما. در ابتدا می توان از بسته های سرد برای تسکین درد و التهاب استفاده کرد. پس از چند روز، ممکن است برای تسکین و راحتی، به گرمای ملایم تغییر دهید.
  • پرهیز از استراحت بیش از حد در رختخواب. ماندن در رختخواب می تواند منجر به سفت شدن مفاصل و عضلات ضعیف شود که می تواند بهبودی را پیچیده کند. در عوض، 30 دقیقه در یک موقعیت راحت استراحت کنید و سپس کمی پیاده روی کنید یا کاری انجام دهید. سعی کنید از فعالیت هایی که درد را بدتر می کند اجتناب کنید.
  • از سرگیری فعالیت به آرامی. اجازه دهید درد شما را در از سرگیری فعالیت هایتان راهنمایی کند. مطمئن شوید که حرکات آهسته و کنترل شده است، به خصوص خم شدن به جلو و بلند کردن.
  •  

پزشکی جایگزین

برخی از درمان‌های دارویی جایگزین و مکمل ممکن است به کاهش کمردرد مزمن کمک کنند. مثالها عبارتند از:

  • کایروپراکتیک. مشخص شده است که دستکاری ستون فقرات برای کمردردی که حداقل یک ماه طول کشیده است تا حدی موثر است. به ندرت، درمان کایروپراکتیک گردن می تواند باعث ایجاد انواع خاصی از سکته شود.
  • طب سوزنی. اگرچه نتایج معمولاً متوسط ​​هستند، اما به نظر می رسد طب سوزنی درد مزمن کمر و گردن را کاهش می دهد.
  • ماساژ دادن. این درمان عملی می تواند تسکین کوتاه مدتی را برای افرادی که با کمردرد مزمن سروکار دارند فراهم کند.
  •  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. ممکن است به پزشک متخصص در طب فیزیکی و توانبخشی، جراحی ارتوپدی، مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب ارجاع داده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات با خود، برای پاسخ به سوالات زیر آماده باشید:

 

  • علائم از چه زمانی شروع شد؟
  • آیا در زمانی که برای اولین بار علائم را احساس کردید، چیزی را بلند می کردید، هل می دادید یا می‌کشیدید؟ 
  • آیا درد شما را از شرکت در فعالیت ها باز داشته است؟ 
  • به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
  • به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
  • چه داروها یا مکمل هایی مصرف می کنید؟
  •  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است سوالات دیگری بپرسد، از جمله:

 

  • آیا درد به بازوها یا پاهایتان منتقل می شود؟
  • آیا در بازوها یا پاهای خود احساس ضعف یا بی حسی می کنید؟
  • آیا متوجه تغییراتی در عادات روده یا مثانه خود شده اید؟
  • آیا سرفه یا عطسه باعث تشدید درد پایتان می شود؟
  • آیا درد با خواب یا کار تداخل دارد؟
  • آیا کار شما شامل بلند کردن اجسام سنگین است؟
  • آیا سیگار میکشید یا از محصولات تنباکو استفاده میکنید؟
  • وزن شما اخیراً چگونه تغییر کرده است؟
  •