طحال بزرگ شده معمولاً در طول معاینه تشخیص داده می شود. پزشک با معاینه ملایم بالای شکم سمت چپ می تواند آن را احساس کند. با این حال، در برخی از افراد - به ویژه آنهایی که لاغر اندام هستند - گاهی اوقات طحال سالم و طبیعی در طول معاینه احساس می شود.

پزشک ممکن است بزرگی طحال را با یک مورد از این آزمایشات تأیید کند:

• آزمایش های خون. مانند شمارش کامل خون برای بررسی تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها 
• اسکن اولتراسوند یا توموگرافی کامپیوتری (CT). برای کمک به تعیین اندازه طحال و مشخصات آن در سایر اندام ها
• تصویرسازی رزنانس مغناطیسی (MRI). برای ردیابی جریان خون در طحال

آزمایشات تصویربرداری همیشه برای تشخیص بزرگی طحال لازم نیست. اما اگر پزشک تصویربرداری را توصیه کند، معمولاً نیازی به آمادگی خاصی برای سونوگرافی یا MRI ندارید.

با این حال، اگر سی تی اسکن انجام می دهید، ممکن است لازم باشد قبل از آزمایش از خوردن غذا خودداری کنید. در صورت نیاز به آماده سازی، پزشک از قبل به شما اطلاع می دهد.

یافتن علت

گاهی اوقات ممکن است برای یافتن علت بزرگ شدن طحال به آزمایش‌های بیشتری نیاز داشته باشید، از جمله آزمایش‌های عملکرد کبد و آزمایش مغز استخوان. این آزمایش‌ها می‌توانند اطلاعات دقیق‌تری در مورد سلول‌های خونی نسبت به خونی که از ورید گرفته می‌شود، ارائه دهند.

نمونه ای از مغز استخوان جامد گاهی اوقات در روشی به نام بیوپسی مغز استخوان برداشته می شود. یا ممکن است آسپیراسیون مغز استخوان داشته باشید که قسمت مایع مغز را از بین می برد. در بسیاری از موارد، هر دو روش به طور همزمان انجام می شود (آزمایش مغز استخوان).

هر دو نمونه مغز استخوان مایع و جامد معمولاً از لگن گرفته می شوند. یک سوزن از طریق یک برش وارد استخوان می شود. برای کاهش ناراحتی قبل از آزمایش، بیهوشی عمومی یا موضعی دریافت خواهید کرد.

بیوپسی سوزنی از طحال به دلیل خطر خونریزی بسیار نادر است.

گاهی اوقات، زمانی که هیچ دلیل قابل شناسایی برای بزرگ شدن وجود ندارد، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن طحال توصیه کند. پس از برداشتن جراحی، طحال زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا لنفوم احتمالی طحال بررسی شود.

رفتار

درمان بزرگ شدن طحال بر مشکل اساسی تمرکز دارد. به عنوان مثال، اگر عفونت باکتریایی دارید، درمان شامل آنتی بیوتیک خواهد بود.

انتظار مراقبت

اگر طحال بزرگی دارید اما هیچ علامتی ندارید و علت آن را نمی توان پیدا کرد، پزشک ممکن است انتظار مراقبت را پیشنهاد کند. در صورت بروز هر گونه علائم، باید طی شش تا 12 ماه یا زودتر برای ارزیابی مجدد به پزشک مراجعه کنید.

جراحی برداشتن طحال

اگر بزرگ شدن طحال باعث عوارض جدی شود یا علت آن قابل شناسایی یا درمان نباشد، برداشتن طحال با جراحی (طحال برداری) ممکن است یک گزینه باشد. در موارد مزمن یا بحرانی، جراحی ممکن است بهترین امید را برای بهبودی ارائه دهد.

حذف انتخابی طحال نیاز به بررسی دقیق دارد. می توانید بدون طحال زندگی فعالی داشته باشید، اما احتمال ابتلا به عفونت های جدی یا حتی تهدید کننده زندگی پس از برداشتن طحال بیشتر است. گاهی اوقات پرتو می تواند طحال را کوچک کند تا بتوانید از جراحی اجتناب کنید.

کاهش خطر عفونت بعد از جراحی

پس از برداشتن طحال، اقدامات خاصی می تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک کند، از جمله:

• یک سری واکسیناسیون قبل و بعد از اسپلنکتومی. این واکسن‌ها شامل واکسن‌های پنوموکوک (Pneumovax 23)، مننگوکوک و هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b (Hib) است که از پنومونی، مننژیت و عفونت‌های خون، استخوان‌ها و مفاصل محافظت می‌کند. همچنین هر پنج سال بعد از جراحی به واکسن پنوموکوک نیاز خواهید داشت.
• مصرف پنی سیلین یا سایر آنتی بیوتیک ها بعد از عمل و هر زمان که شما یا پزشکتان به احتمال عفونت مشکوک هستید.
• در اولین نشانه تب با پزشک خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است نشان دهنده عفونت باشد.
• اجتناب از سفر به نقاطی از جهان که در آن بیماری‌های خاصی مانند مالاریا شایع است.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

از ورزش های تماسی – مانند فوتبال و هاکی – اجتناب کنید و فعالیت های دیگر را طبق توصیه پزشک محدود کنید. اصلاح فعالیت ها می تواند خطر پارگی طحال را کاهش دهد.

بستن کمربند ایمنی نیز مهم است. اگر در تصادف رانندگی هستید، کمربند ایمنی می تواند به جلوگیری از آسیب به طحال کمک کند.

در نهایت، حتماً واکسن های خود را به روز نگه دارید زیرا خطر را افزایش می دهد. این معناست که حداقل یک واکسن آنفولانزای سالیانه و هر 10 سال یک بار تقویت کننده کزاز، دیفتری و سیاه سرفه انجام شود. در صورت نیاز به واکسن از پزشک خود بپرسید.