اگر سیروز دارید، وقتی تشخیص داده شد، پزشک باید شما را از نظر واریس مری غربالگری کند. اینکه هر چند وقت یکبار تحت آزمایش های غربالگری قرار می گیرید به وضعیت شما بستگی دارد. آزمایشات اصلی مورد استفاده برای تشخیص واریس مری عبارتند از:

 

معاینه آندوسکوپی. روشی به نام آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی روش ترجیحی برای غربالگری واریس مری است. پزشک یک لوله نازک، منعطف و روشن (آندوسکوپی) را از طریق دهان و به مری، معده و ابتدای روده کوچک (دئودنوم) وارد می‌کند.

 

پزشک به دنبال رگ‌های گشاد شده می‌گردد. در صورت یافتن، آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کند و رگه‌های قرمز و لکه‌های قرمز را که معمولاً نشان‌دهنده خطر قابل توجه خونریزی هستند، بررسی می‌کند. درمان را می توان در طول معاینه انجام داد.

 

تست های تصویربرداری. هم سی تی اسکن شکم و هم سونوگرافی داپلر وریدهای طحال و پورتال می‌توانند وجود واریس مری را نشان دهند. یک آزمایش اولتراسوند به نام الاستوگرافی گذرا که جای زخم در کبد را اندازه گیری می کند می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا فشار خون پورتال دارید یا خیر، که ممکن است منجر به واریس مری شود.

 

آندوسکوپی کپسولی. در این آزمایش، یک کپسول حاوی یک دوربین کوچک را می بلعید که از مری هنگام عبور از دستگاه گوارش عکس می گیرد. این ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که نمی توانند یا مایل به انجام معاینه آندوسکوپی نیستند. این فناوری نسبت به آندوسکوپی معمولی گران‌تر است و در دسترس نیست. آندوسکوپی کپسولی فقط می تواند به یافتن واریس مری کمک کند و آنها را درمان نمی کند.

 

رفتار

هدف اولیه در درمان واریس مری جلوگیری از خونریزی است. خونریزی واریس مری تهدید کننده زندگی است. اگر خونریزی رخ دهد، درمان هایی برای جلوگیری از خونریزی در دسترس هستند.

 

 

درمان برای جلوگیری از خونریزی

درمان های کاهش فشار خون در ورید پورتال ممکن است خطر خونریزی واریس مری را کاهش دهد. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• داروهایی برای کاهش فشار در ورید پورتال. یک نوع داروی فشار خون به نام مسدود کننده بتا ممکن است به کاهش فشار خون در ورید باب کمک کند و احتمال خونریزی را کاهش دهد. این داروها شامل پروپرانولول (Inderal، Innopran XL) و نادولول (Corgard) هستند.

• استفاده از نوارهای الاستیک برای بستن رگهای خونریزی دهنده. اگر به نظر می رسد که واریس مری خطر خونریزی بالایی دارد، یا اگر قبلاً خونریزی ناشی از واریس داشته اید، ممکن است پزشک روشی به نام بستن باند آندوسکوپی را توصیه کند.

  با استفاده از آندوسکوپ، پزشک از ساکشن برای کشیدن واریس ها به داخل محفظه ای در انتهای اسکوپ استفاده می کند و آنها را با یک نوار الاستیک می پوشاند که اساساً سیاهرگ ها را "خفه می‌کند" بنابراین نمی توانند خونریزی کنند. بستن باند آندوسکوپی خطر کمی از عوارض مانند خونریزی و اسکار مری را به همراه دارد.

•  

درمان در صورت خونریزی

خونریزی واریس مری تهدید کننده زندگی است و درمان فوری ضروری است. درمان های مورد استفاده برای توقف خونریزی و معکوس کردن اثرات از دست دادن خون عبارتند از:

 

• استفاده از نوارهای الاستیک برای بستن رگهای خونریزی دهنده. پزشک ممکن است در طول آندوسکوپی نوارهای الاستیک را در اطراف واریس مری بپیچد.
• داروهایی برای کند کردن جریان خون در سیاهرگ باب. داروهایی مانند اکتروتید (ساندواستاتین) و وازوپرسین (واسوستریکت) جریان خون را به ورید باب کند می کنند. این دارو معمولاً تا پنج روز پس از یک دوره خونریزی ادامه می یابد.

• منحرف کردن جریان خون از ورید باب. اگر درمان‌های دارویی و آندوسکوپی خونریزی را متوقف نکرد، پزشک ممکن است روشی به نام شانت پورتوسیستمیک داخل کبدی ترانس ژوگولار (TIPS) را توصیه کند.

  شانت سوراخی است که بین سیاهرگ باب و ورید کبدی ایجاد می‌شود که خون را از کبد به قلب می‌برد. شانت فشار در ورید پورتال را کاهش می دهد و اغلب خونریزی از واریس مری را متوقف می کند.

  اما TIPS می تواند باعث عوارض جدی شود، از جمله نارسایی کبد و سردرگمی ذهنی، که می تواند زمانی ایجاد شود که سمومی که کبد به طور معمول فیلتر می کند، مستقیماً از طریق شانت به جریان خون منتقل شود.

  TIPS عمدتاً زمانی استفاده می شود که سایر درمان ها شکست خورده باشند یا به عنوان یک اقدام موقت در افرادی که در انتظار پیوند کبد هستند استفاده می شود.

• فشار دادن واریس برای جلوگیری از خونریزی. اگر درمان‌های دارویی و آندوسکوپی مؤثر نباشند، پزشکان ممکن است با اعمال فشار بر روی واریس مری، خونریزی را متوقف کنند. یکی از راه‌های توقف موقت خونریزی، باد کردن بالون برای فشار آوردن به واریس تا ۲۴ ساعت است که به آن تامپوناد با بالون می‌گویند. تامپوناد با بالون یک اقدام موقت قبل از انجام سایر درمان ها مانند TIPS است.

  این روش خطر عود مجدد خونریزی پس از تخلیه بادکنک را به همراه دارد. تامپوناد با بالون همچنین ممکن است عوارض جدی از جمله پارگی مری ایجاد کند که می تواند منجر به مرگ شود.

• بازگرداندن حجم خون. ممکن است به بیمار تزریق خون داده شود تا خون از دست رفته را جایگزین کند و یک عامل انعقاد برای متوقف کردن خونریزی است.
• جلوگیری از عفونت. خطر عفونت همراه با خونریزی افزایش می یابد، بنابراین احتمالاً برای جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک داده می شود.
• جایگزین کردن کبد بیمار با یک کبد سالم. پیوند کبد گزینه ای برای افراد مبتلا به بیماری شدید کبدی یا کسانی است که خونریزی مکرر واریس مری را تجربه می کنند. اگرچه پیوند کبد اغلب موفقیت آمیز است، اما تعداد افرادی که در انتظار پیوند هستند بسیار بیشتر از اعضای موجود است.
•  

خونریزی مجدد

احتمال عود خونریزی در افرادی که خونریزی از واریس مری داشته اند، زیاد است. مسدودکننده های بتا و بستن نوار آندوسکوپی، درمان های توصیه شده برای کمک به جلوگیری از خونریزی مجدد هستند.

پس از درمان اولیه باندینگ، پزشک آندوسکوپی فوقانی را در فواصل منظم تکرار می‌کند و در صورت لزوم باندهای بیشتری را اعمال می‌کند تا زمانی که واریس‌های مری از بین رفته یا به اندازه کافی کوچک شوند تا خطر خونریزی بیشتر کاهش یابد.

 

 

درمان بالقوه آینده

پزشکان در حال بررسی یک درمان اورژانسی تجربی برای توقف خونریزی از واریس مری هستند که شامل اسپری پودر چسب است. پودر هموستاتیک از طریق کاتتر در طول آندوسکوپی تجویز می شود. هنگامی که روی مری اسپری می شود، پودر هموستاتیک به واریس می چسبد و ممکن است خونریزی را متوقف کند.

 

یکی دیگر از راه های بالقوه برای متوقف کردن خونریزی در صورت عدم موفقیت سایر اقدامات، استفاده از استنت های فلزی خود انبساط شونده (SEMS) است. SEMS را می توان در حین آندوسکوپی قرار داد و با اعمال فشار بر روی واریس مری خونریزی دهنده، خونریزی را متوقف کرد.

با این حال، SEMS می تواند به بافت آسیب برساند و پس از قرار دادن می تواند حرکت کند. استنت باید در عرض هفت روز برداشته شود و خونریزی ممکن است عود کند. این گزینه آزمایشی است و هنوز به طور گسترده در دسترس نیست.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است با مراجعه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود شروع کنید. یا ممکن است بلافاصله به یک پزشک متخصص در اختلالات گوارشی ارجاع داده شوید. اگر علائم و نشانه های خونریزی داخلی دارید، با اورژانس تماس بگیرید تا برای مراقبت های فوری به بیمارستان منتقل شوید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای یک قرار ملاقات آماده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از یک آزمایش خاص. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های شدید، تغییرات اخیر زندگی یا سفرهای اخیر، سابقه پزشکی خانوادگی و شخصی
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که داده می شود به خاطر بسپارید.

 

 

برای واریس مری، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• چه علل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• عوارض جانبی درمان چیست؟
• آیا احتمال عود علائم من وجود دارد و برای جلوگیری از آن چه کاری می توانم انجام دهم؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا سایر موارد چاپی وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم ثابت مانده یا بدتر شده است؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا علائم شبیه خون در مدفوع یا استفراغ داشته اید؟
• آیا هپاتیت یا زردی چشم یا پوست (یرقان) داشته اید؟
• آیا اخیرا سفر کرده اید؟ به کجا؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

اگر در زمانی که منتظر قرار ملاقات هستید، دچار استفراغ خونی یا مدفوع شدید، با اورژانس تماس بگیرید یا فوراً به اورژانس مراجعه کنید.