تشخیص سارکوم یوئینگ معمولاً با یک معاینه فیزیکی برای درک بهتر علائمی که ممکن است تجربه کنید، آغاز می شود. بر اساس این یافته ها ممکن است آزمایش ها و روش های دیگری توصیه شود.

 

 

تست های تصویربرداری

 

آزمایش های تصویربرداری به پزشک کمک می کند تا علائم استخوانی را بررسی کند، سرطان و علائم گسترش سرطان را جستجو کند.

 

 

تست های تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

اشعه ایکس

 

توموگرافی کامپیوتری (CT)

 

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

 

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

 

اسکن استخوان

 

 

برداشتن نمونه ای از سلول ها برای آزمایش (بیوپسی)

 

از روش بیوپسی برای جمع آوری نمونه ای از سلول های مشکوک برای تست آزمایشگاهی استفاده می‌شود. آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا سلول‌ها سرطانی هستند یا نه و چه نوع سرطانی دارید.

 

 

انواع روش های بیوپسی مورد استفاده برای تشخیص سارکوم یوئینگ عبارتند از:

 

بیوپسی سوزنی. پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست وارد می کند و آن را به داخل تومور هدایت می‌کند. سوزن برای برداشتن قطعات کوچک بافت از تومور استفاده می شود.

 

بیوپسی جراحی. پزشک یک برش از طریق پوست ایجاد می کند و کل تومور (بیوپسی اکسیزیونال) یا بخشی از تومور (بیوپسی برشی) را برمی دارد.

 

تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و ویژگی های نحوه انجام آن نیازمند برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی است. پزشکان باید بیوپسی را به گونه ای انجام دهند که در عمل جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخلی ایجاد نکند. به همین دلیل، قبل از بیوپسی، از پزشک خود بخواهید که شما را به تیمی از متخصصان با تجربه گسترده در درمان سارکوم یوئینگ ارجاع دهد.

 

 

 

آزمایش سلول های سرطانی برای جهش های ژنی

 

نمونه ای از سلول های سرطانی در آزمایشگاه آزمایش می شود تا مشخص شود کدام تغییرات DNA در سلول ها وجود دارد. سلول های سارکوم یوئینگ معمولاً تغییراتی در ژن EWSR1 دارند. اغلب ژن EWSR1 با ژن دیگری به نام FLI1 ترکیب می شود و ژن جدیدی به نام EWS-FLI1 ایجاد می کند. آزمایش سلول‌های سرطانی برای این تغییرات ژنی می‌تواند به تأیید تشخیص کمک کند و سرنخ‌هایی در مورد تهاجمی بودن بیماری به پزشک ارائه دهد.

 

 

رفتار

درمان سارکوم یوئینگ معمولا با شیمی درمانی شروع می شود. درمان های دیگر، از جمله پرتودرمانی، ممکن است در شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرد.

 

 

شیمی درمانی

 

شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. درمان شیمی درمانی معمولاً ترکیبی از دو یا چند دارو است که می تواند به صورت انفوزیون در ورید (IV)، به شکل قرص یا از طریق هر دو روش تجویز شود.

 

درمان سارکوم یوینگ معمولا با شیمی درمانی شروع می شود. این داروها ممکن است تومور را کوچک کرده و حذف سرطان با جراحی یا هدف قرار دادن با پرتودرمانی را آسان‌تر کنند.

 

پس از جراحی یا پرتودرمانی، شیمی درمانی ممکن است به منظور از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده ادامه یابد.

 

برای سرطان پیشرفته که به سایر نواحی بدن گسترش می یابد، شیمی درمانی ممکن است به تسکین درد و کاهش رشد سرطان کمک کند.

 

 

عمل جراحی

 

هدف از جراحی حذف تمام سلول های سرطانی است. اما برنامه‌ریزی این عمل همچنین در نظر می‌گیرد که چگونه بر توانایی در انجام زندگی روزمره تأثیر می‌گذارد.

 

جراحی برای سارکوم یوینگ ممکن است شامل برداشتن بخش کوچکی از استخوان یا برداشتن کل اندام باشد. اینکه جراحان می توانند تمام سرطان را بدون برداشتن کل اندام از بین ببرند به عوامل مختلفی مانند اندازه و محل تومور و کوچک شدن آن پس از شیمی درمانی بستگی دارد.

 

 

پرتو درمانی

 

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.

 

در طول پرتودرمانی، پرتوهای انرژی از دستگاهی که در اطراف حرکت می کند، هنگامی که روی تخت دراز کشیده اید، ارسال می شود. پرتوها با دقت به ناحیه سارکوم یوئینگ هدایت می شوند تا خطر آسیب به سلول های سالم اطراف را کاهش دهند.

 

پرتودرمانی ممکن است پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده توصیه شود. همچنین اگر سارکوم یوئینگ در قسمتی از بدن قرار داشته باشد که جراحی در آن امکان پذیر نیست یا منجر به نتایج عملکردی غیرقابل قبولی (مانند از دست دادن عملکرد روده یا مثانه) شود، می تواند به جای جراحی استفاده شود.

 

برای سارکوم های پیشرفته یوئینگ، پرتودرمانی می تواند رشد سرطان را کند کرده و به تسکین درد کمک کند.

 

مقابله و حمایت

تشخیص سارکوم یوئینگ می تواند ترسناک باشد - به ویژه برای خانواده یک کودک تازه تشخیص داده شده. با گذشت زمان راه هایی برای کنار آمدن با پریشانی و عدم اطمینان سرطان پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر،کمک کند:

 

• در مورد سارکوم یوئینگ به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد سارکوم یوئینگ، از جمله گزینه های درمانی سوال کنید. همانطور که بیشتر یاد می گیرید، ممکن است در درک و تصمیم گیری در مورد گزینه های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید. اگر فرزند شما مبتلا به سرطان است، از تیم مراقبت های بهداشتی برای به اشتراک گذاشتن این اطلاعات به شیوه ای مراقبتی و متناسب با سن راهنمایی بخواهید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سارکوم یوئینگ مقابله کنید. دوستان و بستگان می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه در صورتی که فرزندتان در بیمارستان بستری است و هنگامی که احساس می‌کنید تحت فشار هستید، می توانند به عنوان حمایت عاطفی عمل کنند.
• در مورد حمایت از سلامت روان بپرسید. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان نیز ممکن است کمک کند. اگر فرزند شما مبتلا به سرطان است، از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد ارائه حمایت عاطفی و اجتماعی و گزینه هایی برای حمایت حرفه ای از سلامت روان راهنمایی بخواهید. 
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم و نشانه‌هایی وجود دارد که شما را نگران می‌کند، احتمالاً با یک قرار ملاقات با پزشک خود - یا اگر نگرانی مربوط به فرزندتان است، با پزشک اطفال شروع کنید. اگر پزشک به سارکوم یوئینگ مشکوک است، مطمئن شوید که به یک متخصص با تجربه ارجاع داده شده اید.

 

سارکوم یوئینگ معمولاً باید توسط تیمی از متخصصان درمان شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• جراحان ارتوپدی که در عمل بر روی سرطان هایی که استخوان ها را تحت تاثیر قرار می دهند، تخصص دارند (متخصص انکولوژیست ارتوپدی)
• سایر جراحان، بسته به محل تومور و سن بیمار (به عنوان مثال، جراحان قفسه سینه یا جراحان کودکان)
• پزشکانی که در درمان سرطان با شیمی درمانی یا سایر داروهای سیستمیک تخصص دارند (انکولوژیست های پزشکی یا، برای کودکان، انکولوژیست های کودکان)
• پزشکانی که از پرتو برای درمان سرطان استفاده می کنند (متخصصان پرتودرمانی انکولوژیست)
• پزشکانی که بافت را برای تشخیص نوع خاصی از سرطان تجزیه و تحلیل می کنند (پاتولوژیست‌ها)
• متخصصان توانبخشی که می توانند به بهبودی پس از جراحی کمک کنند.
•  

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم و نشانه‌ها، از جمله علائمی که به نظر بی‌ربط به دلیل قرار ملاقات می‌آیند.
• هر دارویی که مصرف می شود، از جمله ویتامین ها، گیاهان دارویی و داروهای بدون نسخه و دوز آنها.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی.

همچنین:

• اسکن های قبلی یا اشعه ایکس (هم تصاویر و هم گزارش ها) و سایر مدارک پزشکی مرتبط با این وضعیت را به همراه داشته باشید.
• در نظر بگیرید که یکی از اقوام یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند تمام اطلاعات ارائه شده در طول قرار را به خاطر بسپارید.
• فهرستی از سوالات را تهیه کنید تا از پزشک بپرسید و از زمان خود نهایت استفاده را ببرید.

چه شما بیمار باشید و چه فرزندتان ، سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• این چه نوع سرطانی است؟
• آیا سرطان گسترش یافته است؟
• آیا آزمایشات بیشتری لازم است؟
• گزینه های مداوا چه هستند؟
• شانس درمان این سرطان چقدر است؟
• عوارض و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟
• آیا درمان بر توانایی بچه دار شدن تأثیر می گذارد؟ اگر چنین است، آیا ارزیابی ها و خدمات حفظ باروری را ارائه می دهید؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آنها باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• علائم و نشانه هایی که نگران آن هستید چیست؟
• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟
• آیا علائم مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟
• شدت علائم چقدر است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•