برای تشخیصAVM، پزشک علائم را بررسی کرده و معاینه فیزیکی انجام می دهد.

او ممکن است به صدایی به نام بروت گوش دهد. Bruit صدایی است که به دلیل جریان بسیار سریع خون در شریان ها و وریدهایAVM ایجاد می شود. به نظر می رسد که آب از یک لوله باریک عبور می کند. بریت ممکن است با شنوایی یا خواب تداخل داشته باشد یا باعث ناراحتی عاطفی شود.

 

 

آزمایش‌هایی که معمولاً برای کمک به تشخیصAVM استفاده می‌شوند عبارتند از:

 

• آنژیوگرافی مغزی. این آزمایش که آرتریوگرافی نیز نامیده می شود، از رنگ مخصوص به نام ماده حاجب استفاده می کند که به شریان تزریق می شود. این رنگ ساختار رگ های خونی را برجسته می کند تا آنها را در اشعه ایکس بهتر نشان دهد.
• توموگرافی کامپیوتری (CT). سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویری از سر، مغز یا نخاع استفاده می کند و می تواند به نشان دادن خونریزی کمک کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). MRI  از آهنرباهای قوی و قدرتمند رادیویی برای نشان دادن تصاویر دقیق از بافت ها استفاده می کند.MRI می تواند تغییرات کوچک در این بافت ها را تشخیص دهد.
• آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA).MRA  الگو، سرعت و فاصله جریان را از طریق ناهنجاری عروقی ثبت می کند.

رفتار

درمان AVM به محل یافتن ناهنجاری، علائم و نشانه‌ها و سلامت کلی و خطر درمان بستگی دارد. گاهی اوقات، یک AVM با آزمایش های تصویربرداری منظم برای مشاهده تغییرات یا مشکلات نظارت می شود. سایر AVM ها نیاز به درمان دارند. تعیین اینکه آیا یک AVM به درمان نیاز دارد یا خیر شامل عواملی از جمله این است که آیا AVM :

 

• خونریزی کرده است
• علائمی غیر از خونریزی ایجاد می کند
• در بخشی از مغز است که می توان با خیال راحت درمان کرد
•  

داروها

داروها می توانند به مدیریت علائمی مانند تشنج، سردرد و کمردرد کمک کنند.

 

 

عمل جراحي

درمان اصلی AVM جراحی است. اگر در معرض خطر خونریزی هستید، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. جراحی ممکن است AVM را به طور کامل حذف کند . این درمان معمولاً زمانی استفاده می‌شود که AVM در ناحیه‌ای است که جراحان می‌توانند آن را با خطر کمی برای ایجاد آسیب قابل توجه به بافت‌های مغز خارج کنند.

آمبولیزاسیون اندوواسکولار نوعی جراحی است که در آن جراح یک کاتتر را از طریق شریان‌ها به AVM می‌کشد. سپس ماده ای برای بستن قسمت هایی از AVM برای کاهش جریان خون تزریق می شود. این ممکن است قبل از جراحی مغز یا رادیوسرجری نیز انجام شود تا به کاهش خطر عوارض کمک کند.

گاهی اوقات از رادیوسرجری استریوتاکتیک برای درمان AVM استفاده می شود . این کار از پرتوهای شدید و بسیار متمرکز برای آسیب رساندن به رگ‌های خونی و توقف خونرسانی به AVM استفاده می‌کند.

شما و پزشکانتان در مورد اینکه آیا AVM خود را درمان کنید یا خیر ، با ارزیابی فواید احتمالی در برابر خطرات صحبت خواهید کرد.

 

 

پیگیری

پس از درمان AVM ، ممکن است نیاز به مراجعه منظم به پزشک خود داشته باشید. ممکن است به آزمایش‌های تصویربرداری بیشتری نیاز داشته باشید تا مطمئن شوید که AVM حل شده است و ناهنجاری عود نکرده است. همچنین اگر AVM  تحت نظارت باشد، به آزمایشات تصویربرداری منظم و بازدیدهای بعدی با پزشک خود نیاز خواهید داشت.

 

مقابله و حمایت

دانستن اینکه یک AVM دارید می تواند ترسناک باشد. این می تواند باعث شود که احساس کنید کنترل کمی بر سلامت خود دارید. اما می توانید برای مقابله با احساساتی که همراه با تشخیص و بهبودی هستند، قدم بردارید. موارد زیر را در نظر داشته باشید:

 

• یادگیری کافی در مورد AVM برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مراقبت. از پزشک خود در مورد اندازه و محل AVM خود و اینکه چه معنایی برای گزینه های درمانی دارد، بپرسید.
• احساسات خود را بپذیرید. عوارض AVM ، مانند خونریزی و سکته مغزی، می تواند باعث مشکلات عاطفی و همچنین مشکلات جسمی شود. کنار آمدن با تشخیص ممکن است کمک کند.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را فراهم کنند، مانند همراهی در قرار ملاقات با پزشک، و اینکه به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.
• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. صحبت با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده، یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، روحانی یا گروه حمایتی در مورد امیدها و ترس ها می تواند مفید باشد. 
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

AVM ممکن است در شرایط اضطراری، بلافاصله پس از خونریزی  یا تشنج تشخیص داده شود. همچنین می‌تواند پس از سایر علائم که اسکن‌های تصویربرداری فوری را انجام می‌دهند، شناسایی شود.

اما در برخی موارد، یک AVM در هنگام تشخیص یا درمان یک بیماری غیرمرتبط پزشکی پیدا می‌شود. سپس ممکن است شما را به یک پزشک آموزش دیده در زمینه بیماری های مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب، رادیولوژیست عصبی یا جراح مغز و اعصاب) ارجاع دهد.

از آنجایی که اغلب موارد زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است با آمادگی کافی برای قرار ملاقات خود حاضر شوید. در اینجا چند نکته وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید.
• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله دوزها تهیه کنید.
• در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما بیاید. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است کمک کند اطلاعاتی که داده می شود را به خاطر بسپارید.
• سوالات را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. از سؤالی که ممکن است در طول ملاقاتتان پیش بیاید نترسید.

زمان  با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات کمک می کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای AVM، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
• چه آزمایشاتی برای تشخیص ضروری است؟
• گزینه های درمانی  و مزایا و معایب هر کدام چیست؟
• چه نتایجی را می توانم انتظار داشته باشم؟
• چه نوع پیگیری باید انتظار داشته باشم؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

متخصص مغز و اعصاب  احتمالاً در مورد علائم  سؤال می کند، در صورت وجود، معاینه انجام داده و آزمایشاتی را برای ارزیابی برنامه ریزی می کند.

 

این آزمایش اطلاعاتی را درباره اندازه و محل AVM جمع آوری می کند تا به هدایت گزینه های درمانی  کمک کند. ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم  همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم  چقدر شدید است؟
•  چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
•  چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•