پزشک مچ پا را معاینه می کند تا نقاط حساس را بررسی کند. محل دقیق درد می تواند به تعیین علت آن کمک کند.

 

پزشک ممکن است پا را در موقعیت های مختلف حرکت دهد تا دامنه حرکتی تان را بررسی کند. ممکن است از شما خواسته شود که مسافت کوتاهی راه بروید تا پزشک بتواند راه رفتن تان را ببیند.

 

 

تست ها

 

اگر علائم و نشانه‌ها حاکی از شکستگی باشد، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از آزمایش‌های تصویربرداری زیر را پیشنهاد کند.

 

اشعه ایکس. بیشتر شکستگی‌های مچ پا را می‌توان با اشعه ایکس مشاهده کرد. تکنسین ممکن است نیاز داشته باشد که از چندین زاویه مختلف اشعه ایکس بگیرد تا تصاویر استخوانی بیش از حد روی هم قرار نگیرند. شکستگی‌های استرسی اغلب در عکس‌برداری با اشعه ایکس ظاهر نمی‌شوند تا زمانی که شکستگی واقعاً شروع به بهبود کند.

 

اسکن استخوان. اسکن استخوان می تواند به پزشک کمک کند تا شکستگی هایی را که در اشعه ایکس نشان داده نمی شوند، تشخیص دهد. یک تکنسین مقدار کمی از مواد رادیواکتیو را به رگ تزریق می کند. مواد رادیواکتیو به سمت استخوان‌ها جذب می‌شوند، به خصوص قسمت‌هایی از استخوان‌ها که آسیب دیده‌اند. نواحی آسیب دیده، از جمله شکستگی های ناشی از استرس، به صورت نقاط روشن در تصویر ظاهر می شوند.

 

توموگرافی کامپیوتری (CT). سی تی اشعه ایکس را از زوایای مختلف می گیرد و آنها را برای ایجاد تصاویر مقطعی از ساختارهای داخلی بدن ترکیب می کند. سی تی اسکن می تواند جزئیات بیشتری را در مورد استخوان آسیب دیده و بافت های نرم اطراف آن نشان دهد. سی تی اسکن ممکن است به پزشک کمک کند تا بهترین درمان را برای شکستگی مچ پا تعیین کند.

 

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی MRI)).   MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویر بسیار دقیق از رباط ها استفاده می کند که به نگه داشتن مچ پا در کنار هم کمک می کند. این تصویربرداری به نشان دادن رباط‌ها و استخوان‌ها کمک می‌کند و می‌تواند شکستگی‌هایی را که در اشعه ایکس دیده نمی‌شوند، شناسایی کند.

 

رفتار

بسته به اینکه کدام استخوان شکسته است و شدت آسیب، درمان های شکستگی مچ پا متفاوت است.

 

داروها

پزشک ممکن است مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول، و غیره) را توصیه کند.

 

درمان

پس از بهبود استخوان، احتمالاً باید ماهیچه صاف و رباط های مچ پا و پاهای خود را شل کنید. فیزیوتراپیست می تواند تمریناتی را برای بهبود انعطاف پذیری، تغییر و قدرت به شما آموزش دهد.

 

جراحی یا روش های دیگر

• کاهش. اگر شکستگی جابجا شده دارید، به این معنی که دو انتهای شکستگی به خوبی در یک راستا قرار ندارند، ممکن است نیاز داشته باشید که پزشک قطعات را به موقعیت مناسب خود بازگرداند. این فرآیند کاهش نامیده می شود. بسته به میزان درد و تورم، ممکن است قبل از انجام این روش به شل کننده عضلانی، آرام بخش یا بی حس کننده موضعی نیاز داشته باشید.

   

  بی حرکتی. استخوان شکسته باید بی حرکت شود تا بتواند بهبود یابد. در بیشتر موارد، این نیاز به یک گچ خاص دارد.

   

  عمل جراحی. در برخی موارد، جراح ارتوپد ممکن است نیاز به استفاده از پین، صفحه یا پیچ برای حفظ موقعیت مناسب استخوان‌ها در طول بهبودی داشته باشد. این مواد در صورت برجسته یا دردناک بودن ممکن است پس از بهبودی شکستگی برداشته شوند.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً در ابتدا به دنبال درمان شکستگی مچ پا در یک اتاق اورژانس یا کلینیک مراقبت های فوری خواهید بود. اگر تکه های استخوان شکسته برای بهبودی به درستی ردیف نشده باشند، ممکن است به پزشک متخصص جراحی ارتوپدی ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

ممکن است بخواهید فهرستی بنویسید که شامل موارد زیر است:

 

شرح دقیق علائم

 

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که داشته اید

 

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادر خود

 

تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید

 

سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

 

 

برای شکستگی مچ پا، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

به چه آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟

 

چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

 

اگر نیاز به گچ داشته باشم، چه مدت باید آن را نگه دارم؟

 

آیا به جراحی نیاز خواهم داشت؟

 

چه محدودیت های فعالیتی را باید رعایت کنم؟

 

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

 

چه داروهای مسکنی را توصیه می کنید؟

 

از پرسیدن هر سوال دیگری که دارید دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

 

آیا آسیب خاصی وجود داشت که علائم را تحریک کرد؟

آیا علائم به طور ناگهانی ظاهر شد؟

 

آیا در گذشته مچ پاهایتان آسیب دیده است؟

 

آیا اخیراً یک برنامه ورزشی را شروع یا تشدید کرده اید؟

 

 

در این بین چه باید کرد

 

اگر آسیب به اندازه کافی شدید نیست که نیاز به مراجعه به اورژانس داشته باشد، در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای مراقبت از آسیب خود در خانه انجام دهید تا زمانی که بتوانید به پزشک مراجعه کنید:

 

هر سه تا چهار ساعت یکبار به مدت 15 تا 20 دقیقه از یخ استفاده کنید تا تورم کاهش یابد.

 

مچ پای خود را بالا نگه دارید.

 

روی مچ پای آسیب دیده خود فشاری وارد نکنید.

 

به آرامی آسیب را در یک باند نرم بپیچید که فشرده سازی جزئی ایجاد می کند.