آفازی

پزشک احتمالاً یک معاینه فیزیکی و عصبی انجام می دهد، قدرت، احساس و رفلکس ها را آزمایش می‌کند و به قلب و عروق گردن گوش می دهد. او احتمالاً یک آزمایش تصویربرداری، معمولاً MRI، برای شناسایی سریع عامل ایجاد آفازی درخواست می کند.

همچنین احتمالاً تحت آزمایش‌ها و مشاهدات غیررسمی قرار خواهید گرفت تا مهارت‌های زبانی خود را ارزیابی کنید، مانند توانایی این که:

اشیاء مشترک را نام ببرید

در یک گفتگو شرکت کنید

کلمات را به درستی درک کرده و استفاده کنید

به سوالاتی در مورد چیزی که خوانده یا شنیده اید پاسخ دهید

کلمات و جملات را تکرار کنید

دستورالعمل را دنبال کن

به سؤالات بله-نه پاسخ دهید و به سؤالات درباره موضوعات رایج پاسخ دهید

بخوانید و بنویسید

اطلاعات بیشتر

رفتار

اگر آسیب مغزی خفیف باشد، فرد ممکن است مهارت های زبانی را بدون درمان بازیابی کند. با این حال، اکثر افراد برای بازتوانی مهارت های زبانی و تکمیل تجربیات ارتباطی خود تحت گفتار و زبان درمانی قرار می گیرند. محققان در حال حاضر در حال بررسی استفاده از داروها، به تنهایی یا همراه با گفتار درمانی، برای کمک به افراد مبتلا به آفازی هستند.

توانبخشی گفتار و زبان

بازیابی مهارت های زبانی معمولاً یک فرآیند نسبتاً کند است. اگرچه اکثر مردم پیشرفت قابل توجهی دارند، اما تعداد کمی از افراد سطوح ارتباطی کامل قبل از آسیب را به دست می آورند.

برای آفازی، گفتار و زبان درمانی با هدف بهبود توانایی فرد برای برقراری ارتباط با بازگرداندن هرچه بیشتر زبان، آموزش نحوه جبران مهارت های زبانی از دست رفته و یافتن روش های دیگر برقراری ارتباط است.

درمان:

شروع سریع. برخی از مطالعات نشان داده اند که درمان زمانی موثرتر است که بلافاصله پس از آسیب مغزی شروع شود.

اغلب به صورت گروهی کار می کند. در یک محیط گروهی، افراد مبتلا به آفازی می توانند مهارت های ارتباطی خود را در یک محیط امن امتحان کنند. شرکت کنندگان می توانند شروع مکالمه، صحبت کردن، روشن کردن سوء تفاهم ها و رفع مکالمه هایی که به طور کامل شکسته شده اند را تمرین کنند.
ممکن است شامل استفاده از رایانه باشد. استفاده از درمان به کمک رایانه می تواند به ویژه برای استفاده از افعال و صداهای کلمات (واج) مفید باشد.

داروها

در حال حاضر داروهای خاصی برای درمان آفازی در حال مطالعه هستند. اینها شامل داروهایی است که ممکن است جریان خون را به مغز بهبود بخشد، توانایی بازیابی مغز را افزایش دهد یا به جایگزینی مواد شیمیایی تخلیه شده در مغز (انتقال دهنده های عصبی) کمک کند. چندین دارو، مانند ممانتین (نامندا) و پیراستام، در مطالعات کوچک امیدوارکننده بوده اند. اما قبل از اینکه بتوان این درمان ها را توصیه کرد، تحقیقات بیشتری لازم است.

سایر درمان ها

تحریک مغز در حال حاضر برای درمان آفازی در حال مطالعه است و ممکن است به بهبود توانایی نامگذاری چیزها کمک کند. اما هنوز هیچ تحقیق بلندمدتی انجام نشده است. یک درمان تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال و دیگری تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال نامیده می شود.

هدف این درمان ها تحریک سلول های آسیب دیده مغز است. هر دو غیر تهاجمی هستند. یکی از میدان های مغناطیسی و دیگری از جریان کم از طریق الکترودهایی که روی سر قرار می گیرد استفاده می کند.

مقابله و حمایت

افراد مبتلا به آفازی

اگر آفازی دارید، نکات زیر ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران به شما کمک کند:

کارتی همراه داشته باشید که در آن توضیح دهید که آفازی دارید و آفازی چیست.
اطلاعات شناسایی و نحوه تماس با افراد مهم را به همراه داشته باشید.
همیشه یک مداد و یک کاغذ کوچک همراه داشته باشید.
از نقاشی ها، تصاویر یا عکس ها به عنوان میانبر استفاده کنید.
از حرکات یا اشاره به اشیا استفاده کنید.

خانواده و دوستان

خانواده و دوستان می‌توانند در ارتباط با فرد مبتلا به آفازی از نکات زیر استفاده کنند:

جملات خود را ساده کنید و سرعت خود را کاهش دهید.

در ابتدا مکالمات را یک به یک نگه دارید.

به فرد فرصت دهید تا صحبت کند.

جملات را تمام نکنید یا اشتباهات را تصحیح نکنید، هر چند اگر در مورد معنای مورد نظر مطمئن نیستید، بپرسید اشکالی ندارد. به عنوان مثال، می توانید بپرسید، "آیا می گویید آبمیوه می‌خواهید؟"

سر و صدای مزاحم در محیط را کاهش دهید.

کاغذ و مداد یا خودکار را در دسترس داشته باشید.

یک کلمه کلیدی یا یک جمله کوتاه بنویسید تا به توضیح چیزی کمک کند.

به فرد مبتلا به آفازی کمک کنید تا کتابی از کلمات، تصاویر و عکس‌ها برای کمک به مکالمات ایجاد کند.

وقتی درک نمی شوید از نقاشی ها یا حرکات استفاده کنید.

تا حد امکان فرد مبتلا به آفازی را در مکالمات شرکت دهید.

درک مطلب را بررسی کنید یا آنچه را که درباره آن بحث کرده اید خلاصه کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر آفازی به دلیل سکته مغزی یا ضربه به سر باشد، احتمالا ابتدا به پزشک اورژانس مراجعه خواهید کرد. سپس به پزشک متخصص در اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) مراجعه خواهید کرد و در نهایت ممکن است برای توانبخشی به یک آسیب شناس گفتار-زبان ارجاع داده شوید.

از آنجایی که این وضعیت معمولاً به صورت اورژانسی ایجاد می شود، زمانی برای آماده شدن نخواهید داشت. در صورت امکان، داروها یا مکمل هایی را که مصرف می کنید، همراه خود به بیمارستان بیاورید تا پزشک از آنها مطلع شود.

هنگامی که قرار ملاقات های بعدی دارید، احتمالاً به یک همراه نیاز دارید تا شما را به مطب پزشکتان برساند. علاوه بر این، این فرد ممکن است بتواند به شما در برقراری ارتباط با پزشک کمک کند.

برخی از سوالاتی که ممکن است اطرافیان بیمار بخواهند از پزشک بپرسند عبارتند از:

محتمل ترین علت این مشکلات گفتاری چیست؟
آیا آزمایشات لازم است؟
آفازی موقتی است یا طولانی مدت؟
چه درمان هایی برای آفازی موجود است و کدام را توصیه می کنید؟
آیا خدماتی مانند گفتار درمانی یا کمک های بهداشتی در منزل وجود دارد؟
آیا راه هایی برای کمک به بیمار وجود دارد که دیگران را درک کند یا ارتباط موثرتری برقرار کند؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی خواهد داشت. یکی از اطرافیان بیمار می تواند به پزشک کمک کند تا اطلاعات مورد نیاز را دریافت کند. پزشک ممکن است بپرسد:

علائم از چه زمانی شروع شد؟
آیا می فهمید دیگران چه می گویند؟
آیا دیگران متوجه می شوند که شما چه می گویید؟
آیا آفازی مداوم است یا می آید و می رود؟
آیا متوجه تغییراتی در گفتار خود شده اید - مانند نحوه حرکت فک، زبان و لب های خود برای ایجاد صداهای گفتاری - یا صدای خود؟

آیا متوجه تغییراتی در توانایی خود در درک آنچه می خوانید یا توانایی خود در املا و نوشتن جملات شده اید؟