اختلال شخصیت خودشیفته - یکی از چندین نوع اختلال شخصیت - یک وضعیت روانی است که در آن افراد احساس مهمی دارند، نیاز عمیق به توجه و تحسین بیش از حد، روابط آشفته و عدم همدلی با دیگران دارند. اما پشت این نقاب اعتماد به نفس شدید، عزت نفس شکننده ای نهفته است که در برابر کوچکترین انتقادی آسیب پذیر است.

اختلال شخصیت خودشیفته در بسیاری از زمینه های زندگی مانند روابط، کار، مدرسه یا امور مالی مشکلاتی ایجاد می کند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است به طور کلی ناراضی و ناامید باشند، وقتی که لطف یا تحسین خاصی که معتقدند سزاوار آن هستند، به آنها داده نمی شود. آنها ممکن است روابط خود را ناتمام بدانند و دیگران از بودن در کنار آنها لذت نبرند.

 

درمان اختلال شخصیت خودشیفته حول محور گفتار درمانی (روان درمانی) است.

 

 

علائم

علائم و نشانه های اختلال شخصیت خودشیفته و شدت علائم متفاوت است. افراد مبتلا به این اختلال می توانند:

 

یک احساس اغراق آمیز از خود بزرگ بینی داشته باشند.

 

احساس کنند که مستلزم تحسین مداوم و بیش از حد هستند.

 

انتظار می کنند که حتی بدون دستاوردهایی که آن را تضمین می کند، برتر شناخته شوند.

 

دستاوردها و استعدادها را اغراق آمیز جلوه می کنند.

 

مشغول تخیلات در مورد موفقیت، قدرت، درخشش، زیبایی یا همسر عالی هستند.

 

باور می کنند که آنها برتر هستند و فقط می توانند با افراد به همان اندازه خاص معاشرت کنند

 

مکالمات را در انحصار خود درمی‌آورند و افرادی را که آنها را پست تر می دانند، تحقیر می کنند.

 

انتظار لطف ویژه و انطباق بی چون و چرای دیگران با انتظارات خود را دارند.

 

از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند بهره می برند.

 

ناتوانی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات دیگران دارند.

 

به دیگران حسادت می کنند و باور دارند که دیگران به آنها حسادت می کنند.

 

رفتاری متکبرانه دارند و خود را متکبر، خودستا و متظاهر می بینند.

 

اصرار بر داشتن بهترین ها از همه چیز – برای مثال، بهترین ماشین یا دفتر کار را دارند.

 

 

در عین حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در رسیدگی به هر چیزی که به عنوان انتقاد تلقی می کنند مشکل دارند و می توانند:

 

وقتی درمان خاصی دریافت نمی کنند، بی تاب یا عصبانی شوند.

 

مشکلات بین فردی قابل توجهی داشته باشند و به راحتی احساس حقارت می کنند.

 

با خشم یا تحقیر واکنش نشان دهند و سعی می کنند طرف مقابل را تحقیر کنند تا خود را برتر جلوه دهند.

 

در تنظیم احساسات و رفتار مشکل دارند

 

مشکلات عمده ای را در مواجهه با استرس و سازگاری با تغییرات تجربه کنند.

 

احساس افسردگی کنند زیرا آنها به کمال نمی رسند.

 

احساسات پنهانی از ناامنی، شرم، آسیب پذیری و تحقیر داشته باشند.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است نخواهند فکر کنند که مشکلی وجود دارد، بنابراین ممکن است بعید باشد که به دنبال درمان باشند. اگر آنها به دنبال درمان باشند، به احتمال زیاد برای علائم افسردگی، مصرف مواد مخدر یا الکل، یا سایر مشکلات سلامت روانی است. اما توهین های درک شده به عزت نفس ممکن است پذیرش و پیگیری درمان را دشوار کند.

 

اگر جنبه‌هایی از شخصیت خود را که در اختلال شخصیت خودشیفته مشترک است تشخیص می‌دهید یا غمگین هستید، به پزشک معتمد یا ارائه‌دهنده سلامت روان مراجعه کنید. دریافت درمان مناسب می تواند کمک کند تا زندگی لذت بخش تر شود.

 

 

 

علل

مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال شخصیت خودشیفته می شود. همانند رشد شخصیت و سایر اختلالات سلامت روان، علت اختلال شخصیت خودشیفته احتمالاً پیچیده است. اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است با موارد زیر مرتبط باشد:

 

• محیط زیست. عدم تطابق در روابط والدین و فرزند همراه با ستایش بیش از حد یا انتقاد بیش از حد که به خوبی با تجربه کودک سازگار نیست.
• ژنتیک. ویژگی های ارثی
• نوروبیولوژی. ارتباط بین مغز، رفتار و تفکر
•  

عوامل خطر

اختلال شخصیت خودشیفته مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند و اغلب در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. به خاطر داشته باشید که اگرچه برخی از کودکان ممکن است ویژگی های خودشیفتگی را نشان دهند، اما این ممکن است به سادگی مربوط به سن آنها باشد و به این معنی نیست که آنها دچار اختلال شخصیت خودشیفته خواهند شد.

اگرچه علت اختلال شخصیت خودشیفته مشخص نیست، برخی از محققان فکر می‌کنند که در کودکان آسیب‌پذیر بیولوژیکی، شیوه‌های فرزندپروری که بیش از حد محافظه‌کارانه یا غفلت‌آمیز هستند ممکن است تأثیر بگذارد. ژنتیک و نوروبیولوژی نیز ممکن است در ایجاد اختلال شخصیت خودشیفتگی نقش داشته باشند.

 

 

عوارض

عوارض اختلال شخصیت خودشیفته و سایر شرایطی که می تواند همراه با آن رخ دهد، می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

• مشکلات رابطه
• مشکلات در محل کار یا مدرسه
• افسردگی و اضطراب
• مشکلات سلامت جسمانی
• سوء استفاده از مواد مخدر یا الکل
• افکار یا رفتار خودکشی
•  

پیشگیری

از آنجایی که علت اختلال شخصیت خودشیفته ناشناخته است، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. با این حال، ممکن است موارد زیر کمک کنند:

 

• در اسرع وقت برای مشکلات روانی دوران کودکی درمان شوید
• در خانواده درمانی شرکت کنید تا راه های سالم برقراری ارتباط یا کنار آمدن با درگیری ها یا ناراحتی های عاطفی را بیاموزید
• در کلاس های والدین شرکت کنید و در صورت نیاز از درمانگران یا مددکاران اجتماعی راهنمایی بگیرید
•  
• مطالب مرتبط
• درمان شناختی رفتاری
• خانواده درمانی