اختلال کمبود توجه/بیش فعال بزرگسالان (ADHD) یک اختلال سلامت روان است که شامل ترکیبی از مشکلات پایدار بیش از حد مانند مشکل در توجه، بیش‌فعالی و رفتار تکانشی است. ADHD بزرگسالان می‌تواند به روابط ناپایدار، عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه، اعتماد به نفس پایین و سایر مشکلات تبدیل شود.

اگرچه به آن ADHD بزرگسالان گفته می‌شود، علائم در اوایل کودکی شروع می‌شود و تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. در برخی موارد، ADHD تا زمانی که فرد بالغ نشود، شناسایی یا تشخیص داده نمی‌شود. علائم ADHD بزرگسالان ممکن است به اندازه علائم آن در کودکان واضح نباشد. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است کاهش یابد، اما مبارزه با تکانشگری، بی‌قراری و مشکل در توجه ممکن است ادامه یابد.

درمان ADHD بزرگسالان مشابه درمان ADHD دوران کودکی است. درمان بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانشناختی (روان‌درمانی) و درمان برای هر گونه بیماری روانی است که همراه با ADHD رخ می‌دهد.

علائم

برخی از افراد مبتلا به ADHD با افزایش سن علائم کمتری بروز می‌دهند، اما برخی از بزرگسالان همچنان علائم عمده‌ای دارند که در عملکرد روزانه اختلال ایجاد می‌کند. در بزرگسالان، ویژگی‌های اصلی ADHD ممکن است شامل مشکل در توجه، تکانشگری و بی‌قراری باشد. علائم می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

خیلی از بزرگسالان مبتلا به ADHD از ابتلا به آن آگاه نیستند، آنها فقط می‌دانند که کارهای روزانه می‌تواند یک چالش باشد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است تمرکز و اولویت بندی برایشان مشکل باشد که منجر به از دست دادن ضرب الاجل ها و فراموشی جلسات یا برنامه‌های اجتماعی می‌شود. ناتوانی در کنترل تکانه ها می تواند از بی حوصلگی در صف انتظار یا رانندگی در ترافیک گرفته تا نوسانات خلقی و طغیان خشم تغییر کند.

 

 

علائم ADHD بزرگسالان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• تکانشگری
• بی نظمی و اولویت بندی مشکلات
• مهارت های مدیریت زمان ضعیف
• مشکلات تمرکز روی یک کار
• مشکل در انجام چند کار
• فعالیت بیش از حد یا بی قراری
• برنامه ریزی ضعیف
• کم‌تحمل بودن و ناامیدی 
• نوسانات خلقی مکرر
• مشکلات پیگیری و تکمیل وظایف
• طبع گرم
• مشکل در مقابله با استرس
•  

رفتار معمولی چیست و ADHD چیست؟

تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود علائمی مشابه ADHD دارد. اگر مشکلات اخیراً وجود داشته یا در گذشته فقط گاهی اوقات رخ داده باشد، احتمالاً ADHD ندارید. ADHD تنها زمانی تشخیص داده می‌شود که علائم آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد مشکلات مداوم در بیش از یک بخش از زندگی شود. این علائم پایدار و مخرب را می‌توان در اوایل دوران کودکی ردیابی کرد.

 

تشخیص ADHD در بزرگسالان می‌تواند دشوار باشد زیرا برخی از علائم ADHD مشابه علائم ناشی از سایر شرایط مانند اضطراب یا اختلالات خلقی است و بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD حداقل یک بیماری روانی دیگر مانند افسردگی یا اضطراب نیز دارند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مداوم زندگی شما را مختل می‌کند، با پزشک خود در مورد اینکه آیا ممکن است ADHD داشته باشید یا خیر صحبت کنید .

انواع مختلفی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است درمان ADHD را تشخیص داده و بر آن نظارت کنند. به دنبال ارائه دهنده ای باشید که در زمینه مراقبت از بزرگسالان مبتلا به ADHD آموزش و تجربه داشته باشد.

 

 

 

علل

 

در حالی که علت دقیق ADHD مشخص نیست، تلاش‌های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است در ایجاد ADHD دخیل باشند عبارتند از:

 

• ژنتیک.  ADHD می تواند در خانواده‌ها ایجاد شود، و مطالعات نشان می‌دهد که ژن ها ممکن است نقش داشته باشند.
• محیط. برخی از عوامل محیطی نیز ممکن است خطر را افزایش دهند، مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.
• مشکلات در طول توسعه. مشکلات سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی رشد ممکن است نقش داشته باشد.
•  
• عوامل خطر
• خطر ADHD ممکن است افزایش یابد اگر:
• خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به ADHD یا سایر اختلالات سلامت روان دارید
• مادر شما در دوران بارداری سیگار می‌کشیده یا مواد مخدر مصرف می‌کرده
• در دوران کودکی، در معرض سموم محیطی مانند سرب، که عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شود، قرار داشته‌اید.
• نارس به دنیا آمده‌اید.
•  

عوارض

ADHD می تواند زندگی را سخت کند. ADHD با موارد زیر مرتبط است:

 

• عملکرد ضعیف در مدرسه یا کار
• بیکاری
• مشکلات مالی
• مشکل با قانون
• سوءاستفاده از الکل یا مواد دیگر
• تصادفات مکرر اتومبیل یا حوادث دیگر
• روابط ناپایدار
• سلامت جسمی و روانی ضعیف
• تصویر ضعیف از خود
• اقدام به خودکشی
•  

شرایط همزیستی

اگرچه ADHD مشکلات روانی یا رشدی دیگری ایجاد نمی‌کند، اختلالات دیگر اغلب همراه با ADHD رخ می‌دهند و درمان را چالش برانگیزتر می‌کنند. این موارد شامل:

 

• اختلالات خلقی. بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلال خلقی دیگری دارند. در حالی که مشکلات خلقی لزوماً مستقیماً به دلیل ADHD نیست، الگوی مکرر شکست ها و ناامیدی های ناشی از ADHD می تواند افسردگی را بدتر کند.
• اختلالات اضطرابی. اختلالات اضطرابی اغلب در بزرگسالان مبتلا به ADHD رخ می‌دهد . اختلالات اضطرابی ممکن است باعث نگرانی شدید، عصبی بودن و سایر علائم شود. اضطراب می‌تواند با چالش‌ها و مشکلات ناشی از ADHD بدتر شود .
• سایر اختلالات روانی. بزرگسالان مبتلا به ADHD در معرض افزایش خطر سایر اختلالات روانپزشکی مانند اختلالات شخصیت، اختلال انفجاری متناوب و اختلالات مصرف مواد هستند.
• ناتوانی‌های یادگیری. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در تست‌های تحصیلی امتیاز کمتری نسبت به سن، هوش و تحصیلاتشان داشته باشند. اختلالات یادگیری می‌تواند شامل مشکلات در درک و برقراری ارتباط باشد.
•