سندرم های میلودیسپلاستیک

سندرم‌های میلودیسپلاستیک گروهی از اختلالات هستند که توسط سلول‌های خونی ایجاد می‌شوند که به‌درستی شکل نمی‌گیرند یا به درستی کار نمی‌کنند. سندرم های میلودیسپلاستیک ناشی از چیزی است که در مواد اسفنجی داخل استخوان ها که در آن سلول های خونی ساخته می شوند (مغز استخوان) ایجاد می‌شود.

مدیریت سندرم های میلودیسپلاستیک اغلب برای کند کردن بیماری، کاهش علائم و جلوگیری از عوارض است. اقدامات رایج شامل انتقال خون و داروها برای افزایش تولید سلول های خونی است. در شرایط خاص، پیوند مغز استخوان، که به عنوان پیوند سلول های بنیادی نیز شناخته می شود، ممکن است برای جایگزینی مغز استخوان با مغز استخوان سالم اهداکننده توصیه شود.

علائم

افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک ممکن است در ابتدا علائم و نشانه هایی را تجربه کنند.

با گذشت زمان، سندرم های میلودیسپلاستیک ممکن است باعث ایجاد موارد زیر شود:

خستگی

تنگی نفس

رنگ پریدگی غیرمعمول (رنگ پریدگی)، که به دلیل کاهش تعداد گلبول های قرمز خون (کم خونی) رخ می دهد.

کبودی یا خونریزی آسان یا غیرعادی، که به دلیل کاهش تعداد پلاکت خون (ترومبوسیتوپنی) رخ می دهد.

لکه های قرمز به اندازه دقیق در زیر پوست که در اثر خونریزی ایجاد می شوند (پتشی)

عفونت های مکرر، که به دلیل تعداد کم گلبول های سفید خون (لکوپنی) رخ می دهد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگرعلائمی دارید که شما را نگران می کند، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

علل

در یک فرد سالم، مغز استخوان سلول‌های خونی جدید و نابالغ می‌سازد که به مرور زمان بالغ می‌شوند. سندرم های میلودیسپلاستیک زمانی رخ می دهند که چیزی این روند را مختل کند تا سلول های خونی بالغ نشوند.

سلول های خونی به جای اینکه به طور طبیعی رشد کنند، در مغز استخوان یا درست پس از ورود به جریان خون می میرند. با گذشت زمان، تعداد سلول‌های نابالغ و معیوب بیشتر از سلول‌های سالم است که منجر به مشکلاتی مانند خستگی ناشی از تعداد بسیار کم گلبول‌های قرمز سالم (کم خونی)، عفونت‌های ناشی از تعداد بسیار کم گلبول‌های سفید سالم (لکوپنی) و خونریزی ناشی از تعداد بسیار کم پلاکت های لخته کننده خون (ترومبوسیتوپنی) می‌شود.

بیشتر سندرم های میلودیسپلاستیک علت شناخته شده ای ندارند. برخی دیگر به دلیل قرار گرفتن در معرض درمان های سرطان مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی یا مواد شیمیایی سمی مانند بنزن ایجاد می‌شوند.

انواع سندرم های میلودیسپلاستیک

سازمان بهداشت جهانی سندرم‌های میلودیسپلاستیک را بر اساس نوع گلبول‌های خون - گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها - به زیرگروه‌هایی تقسیم می‌کند.

زیرگروه های سندرم میلودیسپلاستیک عبارتند از:

سندرم های میلودیسپلاستیک با دیسپلازی تک خطی. یک نوع سلول خونی - گلبول های سفید، گلبول های قرمز یا پلاکت ها - تعداد کمی دارد و در زیر میکروسکوپ غیر طبیعی به نظر می رسد.

سندرم های میلودیسپلاستیک با دیسپلازی چند خطی. در این زیرگروه، دو یا سه نوع سلول خونی غیر طبیعی هستند.

سندرم های میلودیسپلاستیک با سیدروبلاست حلقه ای. این زیرگروه شامل تعداد کمی از یک یا چند نوع سلول خونی است. یک ویژگی مشخصه این است که گلبول های قرمز موجود در مغز استخوان حاوی حلقه هایی از آهن اضافی هستند.

سندرم های میلودیسپلاستیک با ناهنجاری کروموزوم (del (5q جدا شده. افراد مبتلا به این زیرگروه دارای تعداد کمی گلبول های قرمز هستند و سلول ها دارای جهش خاصی در DNA خود هستند.

سندرم های میلودیسپلاستیک با انفجارهای اضافی. در این زیرگروه، هر یک از سه نوع گلبول خون - گلبول های قرمز، گلبول های سفید یا پلاکت ها - ممکن است پایین باشد و در زیر میکروسکوپ غیر طبیعی به نظر برسد. سلول های خونی بسیار نابالغ (بلاست) در خون و مغز استخوان یافت می شوند.

سندرم های میلودیسپلاستیک، غیرقابل طبقه بندی. در این زیرگروه، تعداد یک یا چند نوع سلول خونی بالغ کاهش یافته و سلول‌ها ممکن است در زیر میکروسکوپ غیرطبیعی به نظر برسند. گاهی اوقات سلول های خونی طبیعی به نظر می رسند، اما تجزیه و تحلیل ممکن است نشان دهد که سلول ها دارای تغییرات DNA هستند که با سندرم های میلودیسپلاستیک مرتبط است.

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به سندرم های میلودیسپلاستیک را افزایش دهند عبارتند از:

سن بالاتر. اکثر افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک بالای 60 سال سن دارند.

درمان قبلی با شیمی درمانی یا پرتودرمانی. شیمی درمانی یا پرتودرمانی، که هر دو معمولا برای درمان سرطان استفاده می شوند، می توانند خطر ابتلا به سندرم های میلودیسپلاستیک را افزایش دهند.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص. مواد شیمیایی، از جمله بنزن، با سندرم های میلودیسپلاستیک مرتبط هستند.

عوارض

عوارض سندرم میلودیسپلاستیک عبارتند از:

کم خونی. کاهش تعداد گلبول های قرمز می تواند باعث کم خونی شود که می تواند باعث احساس خستگی شود.

عفونت های مکرر. داشتن گلبول های سفید بسیار کم خطر ابتلا به عفونت های جدی را افزایش می دهد.

خونریزی که قطع نمی شود. کمبود پلاکت در خون برای توقف خونریزی می تواند منجر به خونریزی بیش از حد شود.

افزایش خطر ابتلا به سرطان. برخی از افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک ممکن است در نهایت به سرطان مغز استخوان و سلول های خونی (لوسمی) مبتلا شوند.