سندرم Guillain-Barre (gee-YAH-buh-RAY) یک اختلال نادر است که در آن سیستم ایمنی بدن به اعصاب حمله می کند. ضعف و گزگز در اندام‌ها معمولاً اولین علائم هستند.

 

این احساسات می توانند به سرعت پخش شوند و در نهایت کل بدن را فلج کنند. در شدیدترین شکل، سندرم گیلن باره یک اورژانس پزشکی است. اکثر افراد مبتلا به این عارضه باید برای درمان در بیمارستان بستری شوند.

 

علت دقیق سندرم گیلن باره ناشناخته است. اما دو سوم بیماران علائم عفونت را در شش هفته قبل گزارش می کنند. اینها شامل عفونت تنفسی یا دستگاه گوارش یا ویروس زیکا است.

 

 

هیچ درمان شناخته شده ای برای سندرم گیلن باره وجود ندارد، اما چندین روش درمانی می تواند علائم را کاهش داده و طول مدت بیماری را کاهش دهد. اگرچه بیشتر افراد از سندرم گیلن باره بهبود می یابند، اما میزان مرگ و میر آن بین 4 تا 7 درصد است. بین 60 تا 80 درصد افراد می توانند ظرف شش ماه راه بروند. بیماران ممکن است اثرات طولانی مدتی مانند ضعف، بی حسی یا خستگی را تجربه کنند.

علائم

سندرم گیلن باره اغلب با گزگز و ضعف شروع می شود که از پاها و ساق پا شروع می شود و به قسمت بالایی بدن و بازوها گسترش می یابد. در حدود 10 درصد از افراد مبتلا به این اختلال، علائم از بازوها یا صورت شروع می شود. با پیشرفت سندرم گیلن باره، ضعف عضلانی می تواند به فلج تبدیل شود.

 

علائم و نشانه های سندرم گیلن باره ممکن است شامل موارد زیر باشد:

احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان دست، انگشتان پا، مچ پا یا مچ دست

 

ضعف در پاها که به قسمت بالایی بدن سرایت می کند

 

راه رفتن ناپایدار یا ناتوانی در راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها

 

مشکل در حرکات صورت، از جمله صحبت کردن، جویدن یا بلعیدن

 

دوبینی یا ناتوانی در حرکت چشم

 

درد شدیدی که ممکن است احساس درد، تیر کشیدن یا گرفتگی داشته باشد و ممکن است در شب بدتر شود

 

مشکل در کنترل مثانه یا عملکرد روده

 

ضربان قلب سریع

 

فشار خون پایین یا بالا

 

دشواری در تنفس

 

 

افراد مبتلا به سندرم گیلن باره معمولاً در عرض دو هفته پس از شروع علائم، مهمترین ضعف خود را تجربه می کنند.

 

 

انواع

سندرم گیلن باره که زمانی تصور می شد یک اختلال واحد است، اکنون به اشکال مختلف دیده می شود. انواع اصلی عبارتند از:

 

پلی رادیکولونوروپاتی دمیلینه کننده التهابی حاد (AIDP)، شایع ترین علامت AIDP ضعف عضلانی است که از قسمت پایین بدن شروع می شود و به سمت بالا گسترش می یابد.

 

سندرم میلر فیشر (MFS)، که در آن فلج از چشم شروع می شود.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر گزگز خفیفی در انگشتان پا یا انگشتان دست دارید که به نظر نمی رسد گسترش یابد یا بدتر شود، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر هر یک از این علائم یا علائم شدید را دارید، به دنبال کمک فوری پزشکی باشید:

 

گزگز که از پاها یا انگشتان پا شروع شده و اکنون به سمت بالا در بدن حرکت می کند

 

سوزن سوزن شدن یا ضعفی که به سرعت در حال گسترش است

 

مشکل در گرفتن نفس یا تنگی نفس در هنگام دراز کشیدن صاف

 

خفگی در بزاق

 

 

سندرم گیلن باره یک بیماری جدی است که نیاز به بستری فوری دارد زیرا می تواند به سرعت بدتر شود. هرچه درمان مناسب زودتر شروع شود، احتمال نتیجه مطلوب بیشتر است.

 

 

علل

علت دقیق سندرم گیلن باره مشخص نیست. این اختلال معمولاً چند روز یا چند هفته پس از عفونت دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش ظاهر می شود. به ندرت، جراحی یا واکسیناسیون اخیر می تواند باعث ایجاد سندرم گیلن باره شود. اخیرا مواردی در پی ابتلا به ویروس زیکا گزارش شده است. سندرم گیلن باره ممکن است پس از ابتلا به ویروس COVID-19 رخ دهد. 

 

در سندرم گیلن باره، سیستم ایمنی بدن - که معمولا فقط به ارگانیسم های مهاجم حمله می کند - شروع به حمله به اعصاب می کند. در AIDP، شایع ترین شکل سندرم گیلن باره، پوشش محافظ اعصاب (غلاف میلین) آسیب دیده است. این آسیب از انتقال سیگنال به مغز توسط اعصاب و ایجاد ضعف، بی حسی یا فلج جلوگیری می کند.

 

عوامل خطر

سندرم گیلن باره می تواند همه گروه های سنی را تحت تاثیر قرار دهد. اما خطر با افزایش سن افزایش می‌یابد. همچنین در مردان شایع تر از زنان است.

 

سندرم گیلن ممکن است در موارد زیر ایجاد شود:

• معمولاً عفونت با کمپیلوباکتر، نوعی باکتری که اغلب در طیور نپخته یافت می شود
• ویروس آنفولانزا
• سیتومگالوویروس
• ویروس اپشتین بار
• ویروس زیکا
• هپاتیت A، B، C و E
• HIV، ویروسی که باعث ایدز می شود
• پنومونی مایکوپلاسما
• عمل جراحی
• ضربه زدن
• لنفوم هوچکین
• به ندرت، واکسن آنفولانزا یا واکسیناسیون دوران کودکی
• ویروس COVID-19
•  

عوارض

سندرم گیلن باره بر اعصاب تاثیر می گذارد. از آنجایی که اعصاب حرکات و عملکرد بدن را کنترل می کند، افراد مبتلا به بیماری ممکن است این موارد را تجربه کنند:

 

• مشکلات تنفسی. ضعف یا فلج می تواند به عضلات کنترل کننده تنفس سرایت کند که یک عارضه بالقوه کشنده است. تا 22 درصد از افراد مبتلا به سندرم گیلن باره برای تنفس در هفته اول که برای درمان در بیمارستان بستری می شوند، به کمک دستگاه موقت نیاز دارند.

  بی حسی باقیمانده یا سایر احساسات. اکثر افراد مبتلا به سندرم گیلن باره به طور کامل بهبود می‌یابند یا فقط ضعف جزئی، بی حسی یا گزگز دارند.

  مشکلات قلبی و فشار خون. نوسانات فشار خون و ریتم نامنظم قلب (آریتمی قلبی) از عوارض جانبی شایع سندرم گیلن باره هستند.

  درد. یک سوم افراد مبتلا به سندرم گیلن باره، درد شدید عصبی را تجربه می کنند که ممکن است با دارو کاهش یابد.

  مشکلات عملکرد روده و مثانه. عملکرد کند روده و احتباس ادرار ممکن است ناشی از سندرم گیلن باره باشد.

  لخته شدن خون. افرادی که به دلیل سندرم گیلن باره بی حرکت هستند در معرض خطر ایجاد لخته خون هستند. تا زمانی که نتوانید به طور مستقل راه بروید، مصرف داروهای رقیق کننده خون و پوشیدن جوراب ساق بلند توصیه می شود.

  زخم های فشاری. بی حرکت بودن همچنین فرد را در معرض خطر ابتلا به زخم بستر (زخم فشاری) قرار می دهد. تغییر موقعیت مکرر ممکن است به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

  عود. از 2 تا 5 درصد افراد مبتلا به سندرم گیلن باره، عود را تجربه می کنند.

علائم شدید و اولیه سندرم گیلن باره به طور قابل توجهی خطر عوارض طولانی مدت جدی را افزایش می‌دهد. به ندرت ممکن است مرگ در اثر عوارضی مانند سندرم دیسترس تنفسی و حملات قلبی رخ دهد.