علت فلج فوق هسته ای

کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

فلج فوق هسته ای پیشرونده یک اختلال مغزی غیرشایع است که باعث مشکلات جدی در راه رفتن، تعادل و حرکات چشم و بلع می‌شود. این اختلال در نتیجه تخریب سلول‌هایی در مناطقی از مغز است که حرکت بدن، تعادل، تفکر و سایر عملکردهای مهم را کنترل می‌کنند. فلج فوق هسته ای پیشرونده را سندرم استیل-ریچاردسون-اولزفسکی نیز می نامند.

فلج فوق هسته ای پیشرونده با گذشت زمان بدتر می شود و می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی مانند ذات الریه و مشکلات بلع شود. هیچ درمانی برای فلج فوق هسته ای پیشرونده وجود ندارد، بنابراین درمان بر مدیریت علائم و نشانه ها متمرکز است.


علائم

علائم و نشانه های مشخص فلج فوق هسته ای پیشرونده عبارتند از:


  • از دست دادن سرعت حرکت در مقایسه با راه رفتن دیگران. عقب افتادن می تواند در اوایل بیماری رخ دهد.
  • ناتوانی در هدف گرفتن صحیح چشم ها. ممکن است مشکل را در نگاه کردن به سمت پایین داشته باشید یا تاری و دوبینی را تجربه کنید. این مشکل در چشم ها می تواند باعث شود برخی افراد به دلیل تماس چشمی ضعیف، غذا را بریزند یا به مکالمه بی علاقه به نظر برسند.

علائم و نشانه های دیگر فلج فوق هسته ای پیشرونده متفاوت است و ممکن است شبیه بیماری پارکینسون و زوال عقل باشد. معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • سفتی و حرکات ناهنجار

    افتادن

    مشکلات در گفتار و بلع

    حساسیت به نور

    اختلالات خواب

    از دست دادن علاقه به فعالیت های لذت بخش

    رفتار تکانشی، احتمالاً شامل خندیدن یا گریه بی دلیل

    مشکلات حافظه، استدلال، حل مسئله و تصمیم گیری

    افسردگی و اضطراب

    حالت چهره متعجب یا ترسیده که ناشی از سفت شدن عضلات صورت است

     

  • چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

    در صورت مشاهده هر یک از علائم و نشانه های ذکر شده در بالا، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.


علل 


علت فلج فوق هسته ای پیشرونده ناشناخته است. علائم و نشانه‌های این اختلال ناشی از تحلیل رفتن سلول‌ها در نواحی مغز است، به‌ویژه آنهایی که در کنترل حرکات بدن و تفکر کمک می‌کنند.

محققان دریافته اند که سلول های مغزی رو به زوال افراد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده دارای مقادیر غیر طبیعی پروتئینی به نام تاو هستند. توده‌های تاو در سایر اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر نیز یافت می‌شوند.

به ندرت، فلج فوق هسته ای پیشرونده در یک خانواده رخ می دهد. اما ارتباط ژنتیکی مشخص نیست و اکثر افراد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده این اختلال را به ارث نبرده اند.


 

عوامل خطر

تنها عامل خطر ثابت شده برای فلج فوق هسته ای پیشرونده سن است. این عارضه معمولاً افراد حدوداً 60 سال را تحت تأثیر قرار می دهد و در افراد زیر 40 سال تقریباً ناشناخته است.


 

عوارض

عوارض فلج فوق هسته ای پیشرونده عمدتاً ناشی از حرکات آهسته و دشوار عضلات است. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

افتادن، که می تواند منجر به آسیب سر، شکستگی و آسیب های دیگر شود

مشکل در تمرکز چشم ها، که همچنین می تواند منجر به آسیب شود

مشکل در خوابیدن

مشکل در نگاه کردن به نورهای روشن

مشکلات بلع، که می تواند منجر به خفگی یا استنشاق غذا یا مایعات در راه هوایی شود (آسپیراسیون)

ذات الریه که می تواند در اثر آسپیراسیون ایجاد شود و شایع ترین علت مرگ در افراد مبتلا به فلج فوق هسته ای پیشرونده است.

رفتارهای تکانشی - برای مثال، ایستادن بدون انتظار کمک - که می تواند منجر به زمین خوردن شود


برای جلوگیری از خطرات خفگی، پزشک ممکن است یک لوله تغذیه را توصیه کند. برای جلوگیری از صدمات ناشی از افتادن، ممکن است از واکر یا ویلچر استفاده شود.



مطالب مرتبط