شکستگی استرسی

شکستگی های استرسی ترک های ریز در استخوان هستند. آنها توسط نیروی تکراری، اغلب به دلیل استفاده بیش از حد - مانند بالا و پایین پریدن مکرر یا دویدن در مسافت های طولانی ایجاد می شوند. شکستگی‌های استرسی نیز می‌توانند در اثر استفاده عادی از استخوانی که در اثر بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان ضعیف شده است، ایجاد شوند.

شکستگی های استرسی بیشتر در استخوان های تحمل کننده وزن ساق پا و پا دیده می شوند. ورزشکاران دو و میدانی و سربازان تازه کار که کوله های سنگین را در مسافت های طولانی حمل می کنند در معرض خطر بالاتری قرار دارند، اما هر کسی ممکن است دچار شکستگی استرسی شود. برای مثال، اگر یک برنامه ورزشی جدید را شروع کنید، اگر خیلی زود انجام دهید، ممکن است دچار شکستگی های استرسی شوید.

علائم

در ابتدا ممکن است به سختی متوجه درد ناشی از شکستگی استرسی شوید، اما با گذشت زمان بدتر می‌شود. حساسیت معمولا از یک نقطه خاص شروع می شود و در هنگام استراحت کاهش می یابد. ممکن است در اطراف ناحیه دردناک تورم داشته باشید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد شدید شد یا حتی در هنگام استراحت یا در شب احساس درد کردید با پزشک خود تماس بگیرید.

علل

شکستگی‌های استرسی اغلب از افزایش سریع مقدار یا شدت یک فعالیت ناشی می‌شوند.

استخوان از طریق بازسازی به تدریج با بارهای افزایش‌یافته سازگار می‌شود، فرآیندی طبیعی که با افزایش بار روی استخوان سرعت می‌گیرد. در طول بازسازی، بافت استخوانی از بین می رود، سپس بازسازی می‌شود.

استخوان‌هایی که بدون زمان کافی برای بازیابی، تحت نیروی غیرعادی قرار می‌گیرند، سلول‌ها را سریع‌تر از آنچه بدن می‌تواند جایگزین کند، جذب می‌کند، که فرد را مستعد شکستگی‌های استرسی می‌کند.

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر شکستگی استرس را افزایش دهند عبارتند از:

ورزش های خاص. شکستگی‌های استرسی در افرادی که در ورزش‌هایی مانند دو و میدانی، بسکتبال، تنیس، رقص یا ژیمناستیک شرکت می‌کنند، شایع‌تر است.

افزایش فعالیت. شکستگی های استرسی اغلب در افرادی اتفاق می افتد که به طور ناگهانی از سبک زندگی بی تحرک به یک رژیم تمرینی فعال تغییر می کنند یا به سرعت شدت، مدت یا تعداد جلسات تمرین را افزایش می دهند.

جنسیت. زنان، به‌ویژه آن‌هایی که دوره‌های قاعدگی غیرطبیعی یا غایب دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به شکستگی‌های استرسی هستند.

مشکلات پا. افرادی که دارای کف پای صاف یا قوس های بلند و سفت هستند، بیشتر در معرض شکستگی های استرسی هستند. کفش های فرسوده به این مشکل کمک می کند.

استخوان های ضعیف شده. شرایطی مانند پوکی استخوان می تواند استخوان ها را ضعیف کند و شکستگی های استرسی را آسان تر کند.

شکستگی استرسی قبلی. داشتن یک یا چند شکستگی استرسی فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به شکستگی های بیشتر قرار می دهد.

کمبود مواد مغذی. اختلالات خوردن و کمبود ویتامین D و کلسیم می تواند استخوان ها را بیشتر در معرض شکستگی استرس قرار دهد.

عوارض

برخی از شکستگی های استرسی به درستی بهبود نمی یابند که می تواند باعث مشکلات مزمن شود. اگر به دلایل زمینه‌ای رسیدگی نشود، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای شکستگی‌های استرسی باشید.

جلوگیری

اقدامات ساده می توانددر جلوگیری از شکستگی استرسی کمک کند.

تغییرات را به آرامی انجام دهید. هر برنامه ورزشی جدیدی را به آرامی شروع کنید و به تدریج پیشرفت کنید. از افزایش بیش از 10 درصد ورزش در هفته خودداری کنید.

از کفش مناسب استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که کفش‌هایتان مناسب هستند و برای فعالیت شما مناسبند. اگر کف پای صافی دارید، از پزشک خود در مورد ساپورت های قوس کفش خود سوال کنید.

تغذیه مناسب داشته باشید. برای قوی نگه داشتن استخوان ها، مطمئن شوید که رژیم غذایی تان حاوی کلسیم، ویتامین D و سایر مواد مغذی کافی است.