بیماری بیماری لگ کالو پرتس (Legg-Calve-Perthes) یک بیماری دوران کودکی است که زمانی رخ می دهد که خون رسانی به قسمت توپی (سر استخوان ران) مفصل ران به طور موقت قطع می شود و استخوان شروع به مردن می کند.

این استخوان ضعیف شده به تدریج از هم می شکند و می تواند شکل گرد خود را از دست بدهد. بدن در نهایت جریان خون را به توپ باز می‌گرداند و توپ بهبود می‌یابد. اما اگر توپ پس از بهبودی دیگر گرد نباشد، می تواند باعث درد و سفتی شود. روند کامل مرگ، شکستگی و بازسازی استخوان ممکن است چندین سال طول بکشد.

 

برای اینکه قسمت توپی مفصل تا حد امکان گرد باشد، پزشکان از روش‌های درمانی مختلفی استفاده می‌کنند که آن را در قسمت سوکت مفصل محکم نگه می‌دارند. حفره به عنوان یک قالب برای سر تکه تکه شده استخوان ران در هنگام بهبودی عمل می کند.

 

علائم

علائم و نشانه های  این بیماری عبارتند از:

 

• لنگیدن
• درد یا سفتی در لگن، کشاله ران، ران یا زانو
• محدوده حرکتی محدود مفصل ران
• دردی که با فعالیت بدتر می شود و یا کم بهبود می یابد

این بیماری معمولا فقط یک لگن را شامل می شود. هر دو لگن در برخی از کودکان معمولاً در زمان‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر کودکتان شروع به لنگیدن کرد یا از درد لگن، کشاله ران یا زانو شکایت کرد، از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. اگر کودک تب دارد یا نمی تواند وزن خود را تحمل کند، به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید.

 

علل

این بیماری زمانی رخ می دهد که خون بسیار کمی به قسمت توپی مفصل ران (سر استخوان ران) وارد شود. بدون خون کافی، این استخوان ضعیف شده و به راحتی می‌شکند. علت کاهش موقت جریان خون به سر استخوان ران ناشناخته باقی مانده است.

 

عوامل خطر

عوامل خطر برای این بیماری عبارتند از:

• سن. اگرچه این بیماری می تواند کودکان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما معمولا بین سنین 4 تا 10 سالگی شروع می شود.
• جنسیت. این بیماری در پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران شایع است.
• نژاد. احتمال ابتلای کودکان سفید پوست به این اختلال بیشتر از کودکان سیاه پوست است.
• جهش های ژنتیکی. برای تعداد کمی از افراد، این بیماری به نظر می رسد با جهش در ژن های خاص مرتبط باشد، اما مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
•  

عوارض

کودکانی که به بیماری Legg-Calve-Perthes مبتلا بوده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتریت مفصل ران در بزرگسالی قرار دارند – به خصوص اگر مفصل ران به شکل غیر طبیعی بهبود یابد. اگر استخوان های لگن پس از بهبودی به خوبی روی هم قرار نگیرند، مفصل می تواند زود فرسوده شود.

به طور کلی، کودکانی که بعد از 6 سال مبتلا به این بیماری تشخیص داده می شوند، در آینده بیشتر در معرض مشکلات لگن قرار دارند. هر چه کودک در زمان تشخیص کوچکتر باشد، شانس بهبود عملکرد ران به شکل طبیعی و گرد بیشتر است.