نوریت اپتیک زمانی رخ می دهد که تورم (التهاب) به عصب بینایی آسیب می رساند - دسته ای از رشته های عصبی که اطلاعات بصری را از چشم به مغز منتقل می کند. علائم شایع نوریت اپتیک شامل درد همراه با حرکت چشم و از دست دادن موقت بینایی در یک چشم است.

 

علائم و نشانه‌های نوریت اپتیک می‌تواند اولین نشانه مولتیپل اسکلروزیس (MS) باشد، یا ممکن است بعداً در دوره ام اس رخ دهد. ام اس یک بیماری است که باعث التهاب و آسیب به اعصاب مغز و همچنین عصب بینایی می شود.

 

علاوه بر ام اس، التهاب عصب بینایی می تواند همراه با سایر بیماری ها از جمله عفونت ها یا بیماری های ایمنی مانند لوپوس رخ دهد. به ندرت، بیماری دیگری به نام نورومیلیت اپتیکا باعث التهاب عصب بینایی و نخاع می شود.

 

 

اکثر افرادی که تنها یک بار دچار نوریت اپتیک می شوند، در نهایت بدون درمان بینایی خود را بهبود می‌بخشند. گاهی اوقات داروهای استروئیدی ممکن است باعث تسریع بهبود بینایی پس از نوریت اپتیک شود.

 

 

علائم

نوریت اپتیک معمولاً یک چشم را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

درد. اکثر افرادی که به نوریت اپتیک مبتلا می شوند، درد چشمی دارند که با حرکت چشم بدتر می شود. گاهی اوقات درد مانند یک درد مبهم در پشت چشم است.

 

از دست دادن بینایی در یک چشم. اکثر افراد حداقل به طور موقت کاهش بینایی دارند، اما میزان کاهش بینایی متفاوت است. از دست دادن قابل توجه بینایی معمولاً در طی چند ساعت یا روز ایجاد می شود و طی چند هفته تا چند ماه بهبود می یابد. از دست دادن بینایی در برخی افراد دائمی است.

 

از دست دادن میدان بینایی. از دست دادن دید جانبی می تواند در هر الگویی رخ دهد، مانند از دست دادن بینایی مرکزی یا از دست دادن بینایی محیطی.

 

از دست دادن بینایی رنگ. نوریت اپتیک اغلب بر درک رنگ تأثیر می گذارد. ممکن است متوجه شوید که رنگ ها کمتر از حالت عادی زنده به نظر می رسند.

 

چراغ چشمک زن. برخی از افراد مبتلا به نوریت بینایی گزارش می دهند که با حرکات چشم، نورهایی چشمک یا سوسو می زنند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

بیماری های چشمی می تواند جدی باشد. برخی از آنها می توانند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شوند و برخی با سایر مشکلات پزشکی جدی مرتبط هستند. اگر:

 

علائم جدید مانند چشم درد یا تغییر در بینایی ایجاد می کنند.

 

علائم شما با درمان بدتر می شود یا بهبود نمی یابد.

 

 

علائم غیرمعمولی دارید، از جمله از دست دادن بینایی در هر دو چشم، دوبینی و بی حسی یا ضعف در یک یا چند اندام، که می تواند نشان دهنده یک اختلال عصبی باشد.

 

 

• علل

• علت دقیق نوریت اپتیک ناشناخته است. اعتقاد بر این است که زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن به اشتباه ماده ای را که عصب بینایی را پوشانده است هدف قرار می دهد و در نتیجه باعث التهاب و آسیب به میلین می شود.

   

  به طور معمول، میلین به تکانه های الکتریکی کمک می کند تا به سرعت از چشم به مغز بروند، جایی که آنها به اطلاعات بصری تبدیل می شوند. نوریت اپتیک این فرآیند را مختل می کند و بینایی را تحت تأثیر قرار می دهد.

   

  شرایط خود ایمنی زیر اغلب با نوریت اپتیک همراه است:

   

  مولتیپل اسکلروزیس. مولتیپل اسکلروزیس بیماری است که در آن سیستم خود ایمنی به غلاف میلین پوشاننده رشته های عصبی در مغز حمله می کند. در افراد مبتلا به نوریت اپتیک، خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس پس از یک دوره، حدود 50 درصد در طول زندگی است.

   

  اگر اسکن MRI ضایعاتی را در مغز نشان دهد، خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس بعد از نوریت اپتیک بیشتر افزایش می‌یابد.

   

  نورومیلیت اپتیکا. در این شرایط، التهاب عصب بینایی و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد. نورومیلیت اپتیکا شباهت هایی به مولتیپل اسکلروزیس دارد، اما نورومیلیت اپتیکا به اندازه مولتیپل اسکلروزیس به اعصاب مغز آسیب نمی رساند. با این حال، نورومیلیت اپتیکا شدیدتر از ام اس است و اغلب منجر به کاهش بهبودی پس از حمله در مقایسه با ام اس می شود.

   

  اختلال آنتی بادی گلیکوپروتئین الیگودندروسیت میلین (MOG). این وضعیت می تواند باعث التهاب عصب بینایی، نخاع یا مغز شود. مشابه ام اس و نورومیلیت اپتیکا، حملات التهابی مکرر ممکن است رخ دهد. بهبودی پس از حملات MOG معمولاً بهتر از بهبودی از نورومیلیت اپتیکا است.

   

   

  هنگامی که علائم نوریت اپتیک پیچیده تر است، سایر علل مرتبط باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

   

  عفونت ها. عفونت های باکتریایی، از جمله بیماری لایم، تب خراش گربه و سیفلیس، یا ویروس هایی مانند سرخک، اوریون و تبخال می توانند باعث التهاب عصب بینایی شوند.

   

  بیماری های دیگر. بیماری هایی مانند سارکوئیدوز، بیماری بهجت و لوپوس می توانند باعث عصب بینایی عود کننده شوند.

   

  داروها و سموم. برخی از داروها و سموم با ایجاد نوریت اپتیک مرتبط هستند. اتامبوتول، که برای درمان سل استفاده می شود، و متانول، یک عنصر رایج در ضد یخ، رنگ ها و حلال ها، با نوریت اپتیک مرتبط هستند.

•  

عوامل خطر

عوامل خطر برای ایجاد نوریت اپتیک عبارتند از:

 

• سن. نوریت اپتیک اغلب بزرگسالان 20 تا 40 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد.
• جنسیت. زنان بسیار بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به نوریت اپتیک هستند.
• نژاد. نوریت اپتیک بیشتر در افراد سفیدپوست رخ می دهد.
• جهش های ژنتیکی. برخی جهش های ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا به نوریت اپتیک یا مولتیپل اسکلروزیس را افزایش دهد.
•  

عوارض

عوارض ناشی از نوریت اپتیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسیب عصب بینایی. اکثر افراد پس از یک دوره نوریت اپتیک دچار آسیب دائمی عصب بینایی می شوند، اما این آسیب ممکن است علائم دائمی ایجاد نکند.
• کاهش بینایی. بیشتر افراد در عرض چند ماه بینایی طبیعی یا معمولی طبیعی را به دست می‌آورند، اما از بین رفتن نسبی تمایز رنگ ممکن است ادامه یابد. برای برخی افراد، از دست دادن بینایی ادامه دارد.
• عوارض جانبی درمان. داروهای استروئیدی که برای درمان نوریت اپتیک استفاده می‌کنند، سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند، که باعث می‌شود بدن نسبت به عوامل حساس‌تر شود. سایر عوارض جانبی شامل ایجاد تغییرات و افزایش وزن است.
•