بارداری مولار یک عارضه نادر بارداری است که با رشد غیر طبیعی تروفوبلاست ها، سلول هایی که به طور معمول به جفت تبدیل می شوند، مشخص می شود.

 

دو نوع بارداری مولار وجود دارد، حاملگی مولار کامل و حاملگی مولار جزئی. در حاملگی مولار کامل، بافت جفت غیرطبیعی و متورم است و به نظر می رسد کیست های پر از مایع را تشکیل می دهد. همچنین هیچ بافت جنینی تشکیل نمی شود. در حاملگی مولار جزئی، ممکن است بافت جفتی طبیعی همراه با بافت جفتی که به طور غیرطبیعی شکل می گیرد، وجود داشته باشد. ممکن است جنین نیز تشکیل شود، اما جنین قادر به زنده ماندن نیست و معمولاً در اوایل بارداری سقط می شود.

 

بارداری مولار می تواند عوارض جدی داشته باشد - از جمله یک نوع نادر سرطان - و نیاز به درمان اولیه دارد.

 

علائم

بارداری مولار ممکن است در ابتدا یک بارداری طبیعی به نظر برسد، اما اکثر حاملگی های مولار علائم و نشانه های خاصی دارند، از جمله:

 

خونریزی واژینال قهوه ای تیره تا قرمز روشن در سه ماهه اول بارداری

 

حالت تهوع و استفراغ شدید

 

گاهی اوقات عبور واژینال کیست های انگور مانند

 

فشار یا درد لگن

 

 

اگر علائم یا نشانه های بارداری مولار را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید. او ممکن است علائم دیگری از بارداری مولار را تشخیص دهد، مانند:

 

رشد سریع رحم 

 

فشار خون بالا

 

پره اکلامپسی - وضعیتی که باعث افزایش فشار خون و پروتئین در ادرار بعد از هفته 20 بارداری می شود

 

کیست های تخمدان

 

کم خونی

 

پرکاری تیروئید 

 

 

علل 

بارداری مولار ناشی از یک تخمک بارور غیرطبیعی است. سلول های انسان به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر و دیگری از مادر می آید.

 

در بارداری مولار کامل، یک تخمک خالی توسط یک یا دو اسپرم بارور می شود و تمام مواد ژنتیکی از پدر است. در این شرایط کروموزوم های تخمک مادر از بین می روند یا غیرفعال می شوند و کروموزوم های پدر تکثیر می شوند.

 

 

در حاملگی مولار جزئی یا ناقص، کروموزوم های مادر باقی می مانند اما پدر دو مجموعه کروموزوم را فراهم می کند. در نتیجه، جنین به جای 46 کروموزوم، 69 کروموزوم دارد. این اغلب زمانی اتفاق می افتد که دو اسپرم یک تخمک را بارور می کنند و در نتیجه یک کپی اضافی از ماده ژنتیکی پدر ایجاد می شود.

 

عوامل خطر

تقریباً از هر 1000 بارداری، 1 مورد به عنوان بارداری مولار تشخیص داده می شود. عوامل مختلف با بارداری مولار مرتبط هستند، از جمله:

• سن مادر. احتمال بارداری مولار در زنان بالای 35 سال یا کمتر از 20 سال بیشتر است.
• بارداری مولار قبلی. اگر یک بارداری مولار داشته باشد، احتمال دیگری وجود دارد. یک بارداری مولار تکراری به طور متوسط ​​در 1زن از هر 100 زن اتفاق می افتد.
•  

عوارض

پس از برداشتن بارداری مولار، بافت مولار ممکن است باقی بماند و به رشد خود ادامه دهد. به این نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری (GTN) می گویند. این در حدود 15 تا 20 درصد از بارداری های مولار کامل و تا 5 درصد از بارداری های مولار جزئی رخ می دهد.

 

یکی از نشانه های GTN پایدار، سطح بالای گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) - یک هورمون بارداری - پس از برداشتن بارداری مولار است. در برخی موارد، خال مهاجم هیداتی شکل به عمق لایه میانی دیواره رحم نفوذ می کند که باعث خونریزی واژن می شود.

 

GTN پایدار تقریباً همیشه می تواند با موفقیت درمان شود، اغلب با شیمی درمانی. یکی دیگر از گزینه های درمانی برداشتن رحم (هیسترکتومی) است.

 

 

به ندرت، یک نوع سرطانی از GTN که به نام کوریوکارسینوما شناخته می شود، ایجاد می شود و به سایر اندام ها گسترش می یابد. کوریوکارسینوما معمولاً با چندین داروی سرطان درمان می شود. احتمال بروز این عارضه در بارداری مولار کامل بیشتر از بارداری مولار جزئی است.

 

جلوگیری 

اگر قبلا بارداری مولار داشته اید، قبل از باردار شدن مجدد با پزشک خود صحبت کنید. او ممکن است توصیه کند قبل از اقدام به بارداری، شش ماه تا یک سال صبر کنید. خطر عود کم است، اما بیشتر از خطر برای زنان بدون سابقه قبلی بارداری مولار است.

 

در طول هر حاملگی بعدی، پزشک شما ممکن است سونوگرافی‌های اولیه را انجام دهد تا وضعیت را کنترل کند و از رشد طبیعی اطمینان دهد. پزشک همچنین ممکن است آزمایش ژنتیک قبل از تولد را که می تواند برای تشخیص بارداری مولار مورد استفاده قرار گیرد، مورد بحث قرار دهد.