دررفتگی آسیب به یک مفصل است - جایی که دو یا چند استخوان به هم می رسند - که در آن انتهای استخوان ها از موقعیت طبیعی خود خارج می شود. این آسیب دردناک به طور موقت مفصل را تغییر شکل داده و بی حرکت می کند.

 

دررفتگی بیشتر در شانه ها و انگشتان ایجاد می شود. قسمت های دیگر عبارتند از آرنج، زانو و باسن. اگر مشکوک به دررفتگی هستید، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید تا استخوان های خود را به موقعیت مناسب خود بازگردانید.

 

هنگامی که به درستی درمان شود، اکثر دررفتگی ها پس از چندین هفته استراحت و توانبخشی به عملکرد طبیعی خود باز می گردند. با این حال، برخی از مفاصل، مانند شانه، ممکن است خطر دررفتگی مجدد را افزایش دهند.

 

علائم

علائم دررفتگی می تواند:

• به‌طور مشهود تغییر شکل داده یا از جای خود خارج شود
• متورم یا تغییر رنگ دهد
• به شدت دردناک باشد
• غیر قابل حرکت باشد
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

تشخیص استخوان شکسته از استخوان دررفته ممکن است دشوار باشد. برای هر نوع آسیب، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید. در صورت امکان، روی مفصل را یخ گذاشته و در حالی که منتظر معاینه شدن هستید، بی حرکت نگه دارید.

 

 

علل 

 

دررفتگی می تواند در ورزش های تماسی مانند فوتبال و هاکی و در ورزش هایی که زمین خوردن در آنها رایج است مانند اسکی، ژیمناستیک و والیبال رخ دهد. بسکتبالیست ها و بازیکنان فوتبال نیز معمولاً مفاصل انگشتان و دستان خود را با ضربه تصادفی به توپ، زمین یا بازیکن دیگر از بین می برند.

ضربه سخت به مفصل در هنگام تصادف با وسیله نقلیه موتوری و فرود آمدن بر روی بازوی کشیده در حین سقوط از دیگر علل شایع است.

 

عوامل خطر

عوامل خطر برای دررفتگی مفصل عبارتند از:

 

استعداد ابتلا به سقوط. اگر از بازوهای خود برای ضربه زدن استفاده کنید یا اگر به شدت روی قسمتی از بدن مانند لگن یا شانه فرود بیایید، افتادن احتمال دررفتگی مفصل را افزایش می دهد.

 

وراثت. برخی از افراد با رباط هایی به دنیا می آیند که شل تر و مستعد آسیب بیشتری نسبت به سایر افراد هستند.

 

مشارکت ورزشی بسیاری از دررفتگی ها در حین ورزش های پر برخورد یا تماسی مانند ژیمناستیک، کشتی، بسکتبال و فوتبال رخ می دهد.

 

تصادفات وسایل نقلیه موتوری. اینها شایع ترین علت دررفتگی مفصل ران هستند، به خصوص برای افرادی که کمربند ایمنی نبندند.

 

 

عوارض

 

عوارض دررفتگی مفصل می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

پارگی عضلات، رباط ها و تاندون ها که مفصل آسیب دیده را تقویت می کند

 

آسیب عصبی یا عروق خونی در داخل یا اطراف مفصل 

 

در صورت دررفتگی شدید یا دررفتگی های مکرر، مستعد آسیب مجدد هستید

 

با افزایش سن، آرتریت در مفصل آسیب دیده ایجاد می شود

 

 

کشش یا پارگی رباط ها یا تاندون هایی که از مفصل آسیب دیده حمایت می کنند یا آسیب به اعصاب یا رگ های خونی اطراف مفصل ممکن است برای ترمیم این بافت ها نیاز به جراحی داشته باشد.

 

 

جلوگیری

 

برای کمک به جلوگیری از دررفتگی:

 

 

اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از سقوط انجام دهید. چشمان خود را به طور منظم چک کنید. از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا هر یک از داروهایی که مصرف می کنید ممکن است باعث سرگیجه شود. مطمئن شوید که خانه تان به خوبی روشن است و هرگونه خطر احتمالی زمین خوردن را از مناطقی که در آن پیاده روی می کنید حذف کنید.

 

با خیال راحت بازی کنید. هنگام انجام ورزش های تماسی از لباس های محافظ پیشنهادی استفاده کنید.

 

از عود جلوگیری کنید. هنگامی که یک مفصل در رفت، ممکن است در آینده بیشتر مستعد دررفتگی باشید. برای جلوگیری از عود، تمرینات قدرتی و ثباتی را طبق توصیه پزشک یا فیزیوتراپیست انجام دهید تا حمایت از مفاصل بهبود یابد.