پارگی تاندون آشیل (uh-KILL-eez) آسیبی است که پشت ساق پا را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری خطرناک است به خصوص برای کسانی که ورزش های تفریحی انجام می دهند، اما ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد.

اگر تاندون آشیل پاره شود، ممکن است صدای پارگی را بشنوید و به دنبال آن یک درد شدید فوری در پشت مچ پا و ساق پا ایجاد شود که احتمالاً بر راه رفتن صحیح تأثیر می گذارد. جراحی برای ترمیم پارگی انجام می شود. با این حال ، برای بسیاری از افراد، درمان غیرجراحی کمک کننده است.

 

علائم

اگرچه ممکن است هیچ  علامتی با پارگی تاندون آشیل نداشته باشید، اکثر افراد این موارد را دارند:

 

احساس لگد زدن به ساق پا

 

درد، احتمالاً شدید، و تورم در نزدیکی پاشنه پا

 

ناتوانی در خم کردن پا به سمت پایین پای آسیب دیده، هنگام راه رفتن

 

ناتوانی در ایستادن روی انگشتان پای آسیب دیده

 

صدای ترکیدن یا کوبیدن در هنگام آسیب دیدگی

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید

 

در صورت شنیدن صدای ترک در پاشنه خود، به خصوص اگر پس از آن نمی توانید به درستی راه بروید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

 

علل

تاندون آشیل کمک می کند تا پای خود را به سمت پایین بگیرید، روی انگشتان پا بلند شوید و هنگام راه رفتن پای خود را فشار دهید و تقریباً هر بار که راه می روید و پای خود را حرکت می دهید، به آن تکیه می‌کنید.

پارگی معمولاً در بخشی از تاندون رخ می دهد که در فاصله 2 1/2 اینچ (حدود 6 سانتی متر) از نقطه اتصال آن به استخوان پاشنه قرار دارد. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است که همچنین می تواند توانایی آن را برای بهبودی مختل کند.

پارگی ها اغلب به دلیل افزایش ناگهانی فشار روی تاندون آشیل ایجاد می شود. 

 

 

نمونه های رایج عبارتند از:

 

• افزایش شدت مشارکت ورزشی به ویژه در ورزش هایی که شامل پریدن است
• سقوط از ارتفاع
• قدم گذاشتن در یک چاله
•  

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش دهند عبارتند از:

 

سن. اوج سن پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 سالگی است.

 

جنسیت. احتمال پارگی تاندون آشیل در مردان تا 5 برابر بیشتر از زنان است.

 

ورزش های تفریحی. آسیب های تاندون آشیل بیشتر در طول ورزش هایی رخ می دهد که شامل دویدن، پریدن، و شروع و توقف ناگهانی است - مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس.

 

تزریق استروئید. پزشکان گاهی اوقات برای کاهش درد و التهاب، استروئید را به مفصل مچ پا تزریق می کنند. با این حال، این دارو می تواند تاندون های مجاور را ضعیف کند و با پارگی تاندون آشیل همراه است.

 

آنتی بیوتیک های خاص. آنتی بیوتیک های فلوروکینولون، مانند سیپروفلوکساسین یا لووفلوکساسین، خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند.

 

چاقی. اضافه وزن به تاندون فشار بیشتری وارد می کند.

 

 

 

جلوگیری

 

برای کاهش احتمال ابتلا به مشکلات تاندون آشیل، نکات زیر را دنبال کنید:

 

کشش و تقویت عضلات ساق پا. ساق پای خود را آنقدر بکشید که کشش قابل توجهی را احساس کنید اما درد نداشته باشید. در طول کشش پرش نکنید. تمرینات تقویت کننده ساق پا همچنین می‌تواند به عضلات و تاندون کمک کند تا نیروی بیشتری جذب کنند و از آسیب جلوگیری کنند.

 

تمرینات خود را تغییر دهید ورزش‌های پرتقابل، مانند دویدن را با ورزش‌های کم‌تأثیر مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا شنا را جایگزین کنید. از فعالیت هایی که استرس بیش از حد به تاندون آشیل وارد می کند، مانند دویدن در تپه و فعالیت های پرش خودداری کنید.

 

سطوح در حال اجرا را با دقت انتخاب کنید. از دویدن روی سطوح سخت یا لغزنده خودداری کنید یا آن را محدود کنید. برای تمرینات در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش های ورزشی مناسب با بالشتک مناسب در پاشنه بپوشید.

 

شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید. آسیب تاندون آشیل معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می دهد. فاصله، مدت و دفعات تمرین خود را حداکثر تا 10 درصد در هفته افزایش دهید.