سارکوم بافت نرم نوع نادری از سرطان است که در بافت هایی که سایر ساختارهای بدن را به هم متصل می کنند، حمایت می کنند و احاطه می کنند، شروع می شود. این شامل ماهیچه ها، چربی ها، رگ های خونی، اعصاب، تاندون ها و پوشش مفاصل می شود.

بیش از 50 زیرگروه سارکوم بافت نرم وجود دارد. برخی از انواع بیشتر کودکان را تحت تاثیر قرار می دهند، در حالی که برخی دیگر بیشتر بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهند. تشخیص این تومورها ممکن است دشوار باشد زیرا ممکن است با بسیاری از انواع دیگر تومورها اشتباه گرفته شوند.

سارکوم بافت نرم می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما شایع‌ترین انواع آن در بازوها و پاها و در شکم رخ می دهد. جراحی رایج‌ترین درمان است، اگرچه پرتودرمانی و شیمی‌درمانی نیز ممکن است توصیه شود - بسته به اندازه، نوع، محل و تهاجمی بودن تومور.

علائم

سارکوم بافت نرم ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامت و نشانه ای ایجاد نکند. با رشد تومور، ممکن است باعث علائم زیر شود:

یک توده یا تورم قابل توجه

درد، اگر تومور به اعصاب یا عضلات فشار بیاورد

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت داشتن موارد زیر از پزشک خود وقت ملاقات بگیرید:

توده ای که در حال افزایش است یا دردناک می شود

توده ای با هر اندازه ای که در عمق عضله قرار دارد

عود توده ای که برداشته شده است

علل

در بیشتر موارد، مشخص نیست که چه چیزی باعث سارکوم بافت نرم می شود.

به طور کلی، سرطان زمانی رخ می دهد که سلول ها دچار خطا (جهش) در DNA خود می شوند. این خطاها باعث رشد و تقسیم سلول ها خارج از کنترل می شود. سلول‌های غیرطبیعی تجمع یافته توموری را تشکیل می‌دهند که می‌تواند رشد کند تا به ساختارهای مجاور حمله کند و سلول‌های غیرطبیعی می‌توانند به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند.

 

نوع سلولی که جهش ژنتیکی را ایجاد می کند تعیین می کند که چه نوع سارکوم بافت نرم دارید. به عنوان مثال، آنژیوسارکوم از پوشش رگ های خونی شروع می شود، در حالی که لیپوسارکوم از سلول های چربی ایجاد می شود. برخی از انواع سارکوم بافت نرم عبارتند از:

آنژیوسارکوم

درماتوفیبروسارکوم پروتوبرانس

سارکوم اپیتلیوئیدی

تومور استرومایی دستگاه گوارش (GIST)

سارکوم کاپوزی

لیومیوسارکوم

لیپوسارکوم

تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی

میکسوفیبروسارکوم

رابدومیوسارکوم

تومور فیبری منفرد

سارکوم سینوویال

سارکوم پلئومورفیک 

تمایز نیافته 

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سارکوم را افزایش دهند عبارتند از:

سندرم های ارثی. خطر سارکوم بافت نرم می تواند از والدین به ارث برسد. سندرم های ژنتیکی که خطر ابتلا را افزایش می دهند شامل رتینوبلاستوما ارثی، سندرم Li-Fraumeni، پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی، نوروفیبروماتوز، توبروس اسکلروزیس و سندرم ورنر است.

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند علف کش ها، آرسنیک و دیوکسین ممکن است خطر سارکوم بافت نرم را افزایش دهد.

قرارگیری در معرض تشعشع. پرتودرمانی قبلی برای سایر سرطان ها می تواند خطر سارکوم بافت نرم را افزایش دهد.