عفونت کرم نواری در اثر خوردن غذا یا آب آلوده به تخم یا لارو کرم نواری ایجاد می شود. اگر تخم‌های خاصی از کرم نواری را بخورید، می‌توانند به خارج از روده مهاجرت کنند و کیست‌های لارو را در بافت‌ها و اندام‌های بدن تشکیل دهند (عفونت مهاجم). با این حال، اگر لارو کرم نواری را بخورید، در روده به کرم‌های نواری بالغ تبدیل می‌شوند (عفونت روده).

 

کرم نواری بالغ از یک سر، گردن و زنجیره ای از بخش هایی به نام پروگلوتید تشکیل شده است. هنگامی که عفونت کرم نواری روده دارید، سر کرم نواری به دیواره روده می‌چسبد و پروگلوتیدها رشد کرده و تخم تولید می‌کنند. کرم های نواری بالغ می توانند تا 30 سال در یک میزبان زندگی کنند.

 

عفونت کرم نواری روده معمولاً خفیف است و تنها یک یا دو کرم نواری بالغ وجود دارد. اما عفونت های تهاجمی لارو می تواند عوارض جدی ایجاد کند.

 

علائم

بسیاری از افراد مبتلا به عفونت کرم نواری روده علائمی ندارند. اگر مشکل عفونت دارید، علائم به نوع کرم نواری و محل آن بستگی دارد. علائم عفونت کرم نواری مهاجم بسته به جایی که لاروها مهاجرت کرده اند متفاوت است.

 

 

عفونت روده

 

علائم و نشانه های عفونت روده عبارتند از:

حالت تهوع

ضعف

از دست دادن اشتها

درد شکم

اسهال

سرگیجه

ولع نمک

 

کاهش وزن و جذب ناکافی مواد مغذی از غذا

 

عفونت تهاجمی

اگر لارو کرم نواری به خارج از روده مهاجرت کرده و در بافت های دیگر کیست ایجاد کرده باشد، در نهایت می تواند باعث آسیب اندام و بافت شود و در نتیجه باعث عوارض زیر شود:

 

سردرد

 

توده ها یا توده های کیستیک

 

واکنش های آلرژیک به لارو

 

علائم و نشانه های عصبی، از جمله تشنج

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم یا نشانه های کرم نواری را تجربه کردید، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

 

 

 

علل

 

عفونت کرم نواری پس از بلع تخم یا لارو کرم نواری شروع می شود.

 

بلع تخم. اگر غذا یا آب آلوده به مدفوع شخص یا حیوان مبتلا به کرم نواری بخورید، تخم کرم میکروسکوپی را می بلعید. به عنوان مثال، سگ آلوده به کرم نواری تخم‌های کرم را در مدفوع خود دفع می‌کند که به خاک می‌رود.

 

اگر خاک با منبع غذایی یا آب تماس پیدا کند، آلوده می شود. زمانی که چیزی از منبع آلوده می خورید یا می نوشید، می توانید آلوده شوید.

 

هنگامی که در روده قرار می گیرد، تخم ها به لارو تبدیل می شوند. در این مرحله لاروها متحرک می شوند. اگر آنها از روده مهاجرت کنند، یک کیست در کبد یا سایر بافت ها تشکیل می دهند.

 

بلع کیست لارو در گوشت یا بافت عضلانی. هنگامی که حیوانی به عفونت کرم نواری مبتلا می شود، در بافت ماهیچه ای خود لارو کرم نواری دارد. اگر گوشت خام یا نیم پز حیوان آلوده را بخورید، لاروها را می‌بلعید، که سپس به کرم های نواری بالغ در روده تبدیل می شوند.

 

کرم‌های نواری بالغ می‌توانند بیش از 80 فوت (25 متر) طول داشته باشند و تا 30 سال در یک میزبان زنده بمانند. برخی از کرم‌های نواری به دیواره‌های روده می‌چسبند، جایی که باعث تحریک یا التهاب خفیف می‌شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است از مدفوع عبور کرده و از بدن خارج شوند.

 

 

عوامل خطر

 

عواملی که ممکن است فرد را در معرض خطر بیشتر عفونت کرم نواری قرار دهند عبارتند از:

بهداشت ضعیف. شستشوی مکرر و حمام کردن، خطر انتقال تصادفی مواد آلوده به دهان را افزایش می‌دهد.

 

قرار گرفتن در معرض دام. این امر به ویژه در مناطقی که مدفوع انسان و حیوان به درستی دفع نمی شود مشکل ساز است.

 

سفر به کشورهای با بهداشت ضعیف. عفونت بیشتر در مناطقی با اقدامات بهداشتی ضعیف رخ می دهد.

 

خوردن گوشت خام یا نیم پز. پخت نادرست ممکن است تخم‌های کرم نواری و لارو موجود در گوشت  آلوده را از بین نبرد.

 

زندگی در مناطق بومی در مناطق خاصی از جهان. با زندگی در برخی از مناطق، احتمال قرار گرفتن در معرض تخم کرم نواری بیشتر است. 

 

عوارض

عفونت کرم نواری روده معمولاً عوارضی ایجاد نمی کند. در صورت بروز عوارض، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

انسداد گوارشی. اگر کرم های نواری به اندازه کافی بزرگ شوند، می توانند آپاندیس را مسدود کنند و منجر به عفونت (آپاندیسیت) شوند. مجاری صفراوی، که صفرا را از کبد و کیسه صفرا به روده منتقل می کند. یا مجرای پانکراس، که مایعات گوارشی را از لوزالمعده به روده می برد.

 

اختلال در مغز و سیستم عصبی مرکزی. این عارضه خطرناک عفونت تهاجمی کرم نواری گوشت، می تواند منجر به سردرد و اختلال بینایی و همچنین تشنج، مننژیت، هیدروسفالی یا زوال عقل شود. مرگ ممکن است در موارد شدید عفونت رخ دهد.

 

اختلال در عملکرد اعضای بدن. هنگامی که لاروها به کبد، ریه ها یا سایر اندام ها مهاجرت می کنند، تبدیل به کیست می شوند. با گذشت زمان، این کیست ها رشد می کنند، گاهی اوقات به اندازه ای بزرگ می‌شوند که قسمت های عملکردی اندام را شلوغ کنند یا جریان خون آن را کاهش دهند. کیست‌های کرم نواری گاهی پاره می‌شوند و لاروهای بیشتری آزاد می‌کنند که می‌توانند به اندام‌های دیگر حرکت کنند و کیست‌های اضافی تشکیل دهند.

 

کیست پاره شده یا نشتی می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک مانند، خارش، کهیر، تورم و مشکل در تنفس شود. در موارد شدید ممکن است به جراحی یا پیوند اعضا نیاز باشد.

 

 

 

جلوگیری

 

برای جلوگیری از عفونت کرم نواری:

 

قبل از خوردن یا دست زدن به غذا و بعد از استفاده از توالت دست های خود را با آب و صابون بشویید.

 

هنگام مسافرت به مناطقی که کرم نواری بیشتر است، همه میوه ها و سبزیجات را قبل از خوردن با آب سالم بشویید و بپزید. اگر ممکن است آب بی خطر نباشد، حتما آن را حداقل یک دقیقه بجوشانید و سپس قبل از استفاده بگذارید خنک شود.

 

با دفع صحیح مدفوع حیوانات و انسان، قرار گرفتن دام در معرض تخم کرم نواری را از بین ببرید.

 

گوشت را به طور کامل در دمای حداقل 145 فارنهایت (63 درجه سانتیگراد) بپزید تا تخم ها یا لاروهای کرم نواری از بین بروند.

 

گوشت را به مدت هفت تا 10 روز منجمد کنید و ماهی را حداقل 24 ساعت در فریزر با دمای -31 درجه فارنهایت (35- درجه سانتیگراد) بگذارید تا تخم‌ها و لاروهای کرم نواری از بین بروند.

 

از خوردن گوشت گاو و ماهی خام یا نیم پز خودداری کنید.

 

 

مطالب مرتبط