فیستول رکتوواژینال یک اتصال غیر طبیعی بین قسمت پایین روده بزرگ - راست روده - و واژن است. محتویات روده ممکن است از طریق فیستول نشت کند و اجازه دهد گاز یا مدفوع از واژن عبور کند.

 

 

فیستول رکتوواژینال ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

 

آسیب در هنگام زایمان

 

بیماری کرون یا سایر بیماری های التهابی روده

 

پرتودرمانی یا سرطان در ناحیه لگن

 

عارضه بعد از جراحی در ناحیه لگن

 

 

این وضعیت ممکن است باعث ناراحتی عاطفی و ناراحتی فیزیکی شود که می تواند بر عزت نفس و صمیمیت تأثیر بگذارد.

 

اگر علائم و نشانه های فیستول رکتوواژینال را دارید، حتی اگر خجالت آور است، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از فیستول های رکتوواژینال ممکن است خود به خود بسته شوند، اما بیشتر آنها نیاز به ترمیم جراحی دارند.

 

علائم

بسته به اندازه و محل فیستول، ممکن است علائم جزئی یا مشکلات قابل توجهی در زمینه کنترل و بهداشت داشته باشید. علائم و نشانه های فیستول رکتوواژینال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• خروج گاز، مدفوع یا چرک از واژن 
• ترشحات بدبو از واژن
• عفونت های مکرر واژن یا مجاری ادراری
• تحریک یا درد در ناحیه فرج، واژن و ناحیه بین واژن و مقعد (پرینه)
• درد هنگام مقاربت جنسی
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده هر گونه علائم فیستول رکتوواژینال به پزشک خود مراجعه کنید. فیستول ممکن است اولین هشدار در مورد یک مشکل جدی تر، مانند یک ناحیه عفونی، پر از چرک (آبسه) یا سرطان باشد. شناسایی علت فیستول می تواند به پزشک کمک کند تا یک برنامه درمانی را تعیین کند.

 

علل

فیستول رکتوواژینال ممکن است در نتیجه موارد زیر ایجاد شود:

 

 

صدمات در هنگام زایمان. آسیب های مربوط به زایمان شایع ترین علت فیستول های رکتوواژینال هستند. این شامل پارگی در پرینه است که تا روده گسترش می یابد، یا عفونت اپیزیوتومی - یک برش جراحی برای بزرگ شدن پرینه در هنگام زایمان واژینال. اینها ممکن است پس از یک زایمان طولانی، دشوار یا با انسداد اتفاق بیفتند. این نوع فیستول ها همچنین ممکن است شامل آسیب اسفنکتر مقعد باشد، حلقه های عضلانی در انتهای رکتوم که کمک می کند مدفوع را نگه دارید.

 

بیماری کرون. دومین علت شایع فیستول های رکتوواژینال، بیماری کرون یک بیماری التهابی روده است که در آن پوشش دستگاه گوارش ملتهب می شود. اکثر زنان مبتلا به بیماری کرون هرگز دچار فیستول رکتوواژینال نمی شوند، اما ابتلا به بیماری کرون خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

 

سرطان یا پرتودرمانی در ناحیه لگن. یک تومور سرطانی در رکتوم، دهانه رحم، واژن، رحم یا کانال مقعدی می تواند منجر به فیستول رکتوم واژینال شود. پرتودرمانی برای سرطان های این نواحی نیز می تواند فرد را در معرض خطر قرار دهد. فیستول ناشی از تشعشع معمولاً در عرض شش ماه تا دو سال پس از درمان ایجاد می شود.

 

جراحی شامل واژن، پرینه، رکتوم یا مقعد. جراحی قبلی در ناحیه تحتانی لگن، مانند برداشتن رحم (هیسترکتومی)، در موارد نادر می تواند منجر به ایجاد فیستول شود. فیستول ممکن است در نتیجه آسیب در حین جراحی یا نشت یا عفونتی که پس از آن ایجاد می شود ایجاد شود.

 

 

علل دیگر. به ندرت، فیستول رکتوواژینال ممکن است در اثر عفونت در مقعد یا راست روده ایجاد شود. عفونت کیسه های کوچک و برآمده در دستگاه گوارش (دیورتیکولیت)، التهاب طولانی مدت روده بزرگ و راست روده (کولیت اولسراتیو)، مدفوع خشک و سفت که در رکتوم گیر می کند (نهفتگی مدفوع) یا آسیب واژن که به زایمان ربطی ندارد.

 

عوارض

عوارض فیزیکی فیستول رکتوواژینال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

از دست دادن کنترل نشده مدفوع (بی اختیاری مدفوع)

مشکلات بهداشتی

عفونت های مکرر واژن یا مجاری ادراری

تحریک یا التهاب واژن، پرینه یا پوست اطراف مقعد 

فیستول عفونی که آبسه ایجاد می کند، مشکلی که در صورت عدم درمان می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

عود فیستول

 

در میان زنان مبتلا به بیماری کرون که دچار فیستول می شوند، احتمال بروز عوارض زیاد است. اینها می تواند شامل بهبودی ضعیف یا تشکیل فیستول دیگری باشد.