سندرم پس از فلج اطفال به مجموعه ای از علائم و نشانه های بالقوه ناتوان کننده اطلاق می شود که دهه ها - به طور متوسط ​​30 تا 40 سال - پس از بیماری اولیه فلج اطفال ظاهر می شوند.

فلج اطفال زمانی منجر به فلج و مرگ شد. با این حال، واکسن غیرفعال فلج اطفال تا حد زیادی شیوع فلج اطفال را کاهش داد.

امروزه، به لطف واکسن معرفی شده در سال 1955، تعداد کمی از مردم در کشورهای توسعه یافته به فلج اطفال فلج کننده مبتلا می شوند. با این حال، افرادی که در سنین جوانی فلج اطفال داشتند ممکن است به سندرم پس از فلج اطفال مبتلا شوند.

علائم

علائم و نشانه های رایج سندرم پس از فلج اطفال عبارتند از:

ضعف و درد پیشرونده عضلات و مفاصل

خستگی و فرسودگی عمومی با حداقل فعالیت

آتروفی عضلانی

مشکلات تنفسی یا بلع

اختلالات تنفسی مرتبط با خواب، مانند آپنه خواب

کاهش تحمل دماهای سرد

در بیشتر افراد، سندرم پس از فلج اطفال به آرامی پیشرفت می کند، با علائم و نشانه های جدید و به دنبال آن دوره هایی از ثبات.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر ضعف یا خستگی فزاینده ای دارید، به پزشک مراجعه کنید. مهم است که سایر علل علائم و نشانه های خود را رد کنید و مشخص کنید که آیا سندرم پس از فلج اطفال دارید یا خیر.

علل

تئوری های مختلفی در مورد علت ایجاد سندرم پس از فلج اطفال وجود دارد، اما هیچ کس به طور قطع نمی داند.

هنگامی که ویروس فلج اطفال بدن را آلوده می کند، بر سلول های عصبی به نام نورون های حرکتی – به ویژه آنهایی که در نخاع هستند – تأثیر می گذارد که پیام ها (تکانه های الکتریکی) را بین مغز و عضلات حمل می کنند.

 

هر نورون از سه جزء اصلی تشکیل شده است:

یک جسم سلولی

یک فیبر انشعاب اصلی (آکسون)

تعداد زیادی الیاف شاخه ای کوچکتر (دندریت)

 

عفونت فلج اطفال اغلب به بسیاری از این نورون های حرکتی آسیب می رساند یا از بین می برد. برای جبران کمبود نورون های ناشی از آن، نورون های باقیمانده الیاف جدید جوانه می زنند و واحدهای حرکتی باقی مانده بزرگ می شوند.

این کار باعث بهبود استفاده از ماهیچه‌ها می‌شود، اما همچنین بدن سلول‌های عصبی را برای تغذیه فیبرهای اضافی تحت فشار قرار می‌دهد. با گذشت سالها، این استرس ممکن است بیش از توانایی نورون باشد که منجر به زوال تدریجی الیاف جوانه زده و در نهایت خود نورون می شود.

عوامل خطر

عواملی که می توانند خطر ابتلا به سندرم پس از فلج اطفال را افزایش دهند عبارتند از:

 

شدت عفونت اولیه فلج اطفال. هر چه عفونت اولیه شدیدتر باشد، احتمال بروز علائم و نشانه های سندرم پس از فلج اطفال بیشتر می شود.

سن. شروع بیماری اولیه اگر در نوجوانی یا بزرگسالی به جای کودکی به فلج اطفال مبتلا شده اید، احتمال ابتلا به سندرم پس از فلج اطفال افزایش می یابد.

بهبود. هرچه بهبودی پس از فلج اطفال حاد بیشتر باشد، احتمال بروز سندرم پس از فلج اطفال بیشتر می‌شود، شاید به این دلیل که بهبودی بیشتر استرس بیشتری را بر نورون های حرکتی وارد می کند.

فعالیت بدنی بیش از حد. اگر اغلب تا حد خستگی خیلی زیاد ورزش می‌کنید، ممکن است روی نورون‌های حرکتی استرس‌زده بیش از حد کار کنید و خطر ابتلا به سندرم پس از فلج اطفال را افزایش دهید.

 

عوارض

سندرم پس از فلج اطفال به ندرت تهدید کننده زندگی است، اما ضعف شدید عضلانی می تواند منجر به عوارض شود:

 

سقوط. ضعف در عضلات ساق پا باعث می شود تعادل خود را از دست بدهید و زمین بخورید. سپس ممکن است استخوانی مانند لگن را بشکنید که منجر به عوارض دیگری شود.

سوء تغذیه، کم آبی بدن و ذات الریه. افرادی که فلج اطفال داشته اند، که بر اعصاب منتهی به ماهیچه های درگیر در جویدن و بلع تأثیر می گذارد، اغلب در این فعالیت ها مشکل دارند و سایر علائم سندرم پس از فلج اطفال را دارند.

مشکلات جویدن و بلع می تواند منجر به تغذیه ناکافی و کم آبی بدن و همچنین ذات الریه آسپیراسیون شود که در اثر استنشاق ذرات غذا در ریه ها (دمیدن) ایجاد می شود.

نارسایی مزمن تنفسی. ضعف در دیافراگم و عضلات قفسه سینه، تنفس عمیق و سرفه را سخت‌تر می‌کند، که می‌تواند باعث تجمع مایع و مخاط در ریه‌ها شود.

چاقی، سیگار کشیدن، انحنای ستون فقرات، بیهوشی، بی تحرکی طولانی مدت و برخی داروها می توانند توانایی تنفس را کاهش دهند و احتمالاً منجر به کاهش شدید سطح اکسیژن خون (نارسایی حاد تنفسی) شوند. سپس ممکن است برای کمک به تنفس به درمان نیاز داشته باشید (تهویه درمانی).

پوکی استخوان. عدم تحرک و بی حرکتی طولانی مدت اغلب با کاهش تراکم استخوان و پوکی استخوان در مردان و زنان همراه است. اگر سندرم پس از فلج اطفال دارید، با پزشک خود در مورد غربالگری تراکم استخوان صحبت کنید.