استئومیلیت یک عفونت در استخوان است. عفونت ها می توانند با عبور از جریان خون یا انتشار از بافت مجاور به استخوان برسند. در صورتی که آسیب استخوان را در معرض میکروب قرار دهد، عفونت می تواند از خود استخوان نیز شروع شود.

 

سیگاری ها و افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت یا نارسایی کلیه، بیشتر در معرض خطر ابتلا به استئومیلیت هستند. افرادی که دیابت دارند در صورت داشتن زخم پا ممکن است به استئومیلیت در پاهای خود مبتلا شوند.

 

اگرچه زمانی استئومیلیت غیرقابل درمان در نظر گرفته می شد، اما اکنون می توان آن را با موفقیت درمان کرد. اکثر افراد برای برداشتن قسمت هایی از استخوان که مرده به جراحی نیاز دارند. پس از جراحی، معمولاً به آنتی بیوتیک های قوی داخل وریدی نیاز است.

 

 

علائم

علائم و نشانه های استئومیلیت عبارتند از:

 

• تب
• تورم، گرما و قرمزی در ناحیه عفونت
• درد در ناحیه عفونت
• خستگی

گاهی اوقات استئومیلیت هیچ علامت و نشانه ای ایجاد نمی کند یا تشخیص علائم و نشانه ها از سایر مشکلات دشوار است. این ممکن است به ویژه برای نوزادان، افراد مسن و افرادی که سیستم ایمنی آنها به خطر افتاده است صادق باشد.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

در صورت تشدید درد استخوان همراه با تب به پزشک مراجعه کنید. اگر به دلیل یک وضعیت پزشکی یا جراحی یا جراحت اخیر در معرض خطر عفونت هستید، در صورت مشاهده علائم و نشانه های عفونت، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

 

بیشتر موارد استئومیلیت توسط باکتری استافیلوکوک ایجاد می شود، انواع میکروب هایی که معمولاً روی پوست یا بینی حتی افراد سالم یافت می شوند.

 

 

میکروب ها می توانند به روش های مختلفی وارد استخوان شوند، از جمله:

 

جریان خون. میکروب‌های سایر قسمت‌های بدن - به عنوان مثال، در ریه‌ها ناشی از ذات‌الریه یا در مثانه ناشی از عفونت دستگاه ادراری - می‌توانند از طریق جریان خون به یک نقطه ضعیف در استخوان منتقل شوند.

 

صدمات. زخم های سوراخ شدید می توانند میکروب ها را در اعماق بدن حمل کنند. اگر چنین آسیبی عفونی شود، میکروب ها می توانند به استخوان مجاور گسترش یابند. در صورتی که استخوانی به شدت شکسته باشد که بخشی از آن از طریق پوست بیرون زده باشد، میکروب ها نیز می توانند وارد بدن شوند.

 

عمل جراحی. آلودگی مستقیم با میکروب‌ها می‌تواند در حین جراحی برای جایگزینی مفاصل یا ترمیم شکستگی‌ها رخ دهد.

 

 

عوامل خطر

 

استخوان ها به طور معمول در برابر عفونت مقاوم هستند، اما این محافظت با افزایش سن کاهش می یابد. عوامل دیگری که می توانند استخوان ها را در برابر استئومیلیت آسیب پذیرتر کنند عبارتند از:

 

 

جراحات اخیر یا جراحی ارتوپدی

 

شکستگی شدید استخوان یا زخم سوراخ عمیق به باکتری ها مسیری برای ورود به استخوان یا بافت مجاور می دهد. یک زخم سوراخ عمیق، مانند گاز گرفتن حیوان یا سوراخ کردن ناخن در کفش نیز می تواند مسیری برای عفونت ایجاد کند.

 

جراحی برای ترمیم استخوان های شکسته یا جایگزینی مفاصل فرسوده نیز می تواند به طور تصادفی مسیری را برای ورود میکروب ها به استخوان باز کند. ابزار  ارتوپدی کاشته شده یک عامل خطر برای عفونت است.

 

 

 

اختلالات گردش خون

 

هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند یا مسدود می شوند، بدن در توزیع سلول های مبارزه کننده با عفونت مورد نیاز برای جلوگیری از بزرگتر شدن یک عفونت کوچک دچار مشکل می شود. چیزی که به عنوان یک برش کوچک شروع می شود می تواند به یک زخم عمیق تبدیل شود که ممکن است بافت عمیق و استخوان را در معرض عفونت قرار دهد.

 

بیماری هایی که گردش خون را مختل می کنند عبارتند از:

دیابت کنترل نشده

 

بیماری شریان محیطی که اغلب به سیگار کشیدن مربوط می شود

 

بیماری سلول داسی‌شکل

 

 

مشکلاتی که نیاز به خطوط داخل وریدی یا کاتتر دارند

تعدادی از شرایط وجود دارد که نیاز به استفاده از لوله پزشکی برای اتصال بیرون بدن با اندام های داخلی دارد. با این حال، این لوله همچنین می تواند به عنوان راهی برای ورود میکروب ها به بدن عمل کند و به طور کلی خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد که می تواند منجر به استئومیلیت شود.

 

 

نمونه هایی از زمانی که ممکن است از این نوع لوله استفاده شود عبارتند از:

لوله دستگاه دیالیز

کاتترهای ادراری

لوله های داخل وریدی طولانی مدت که گاهی اوقات خطوط مرکزی نامیده می شود

 

شرایطی که سیستم ایمنی را مختل می کند

اگر سیستم ایمنی بدن تحت تأثیر یک بیماری یا دارو قرار گرفته باشد، خطر ابتلا به استئومیلیت بیشتر است. عواملی که ممکن است سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند عبارتند از:

 

درمان سرطان

 

دیابت کنترل نشده

 

نیاز به مصرف کورتیکواستروئیدها یا داروهایی به نام مهارکننده های فاکتور نکروز تومور

 

مواد مخدر غیر قانونی

افرادی که داروهای غیرقانونی تزریق می کنند بیشتر در معرض ابتلا به استئومیلیت هستند زیرا ممکن است از سوزن های غیر استریل استفاده کنند و کمتر احتمال دارد پوست خود را قبل از تزریق استریل کنند.

 

عوارض

عوارض استئومیلیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

مرگ استخوان (استئونکروز). عفونت در استخوان می تواند گردش خون در استخوان را مختل کند و منجر به مرگ استخوان شود. مناطقی که استخوان مرده است باید با جراحی برداشته شوند تا آنتی بیوتیک ها موثر واقع شوند.

 

آرتریت سپتیک. گاهی اوقات، عفونت در استخوان ها می تواند به مفصل مجاور سرایت کند.

 

اختلال در رشد. اگر استئومیلیت در نواحی نرمتر به نام صفحات رشد در دو انتهای استخوانهای بلند بازوها و پاها رخ دهد، رشد طبیعی استخوانها یا مفاصل در کودکان ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد.

 

سرطان پوست. اگر استئومیلیت منجر به یک زخم باز شده باشد که چرک را تخلیه می کند، پوست اطراف در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی قرار دارد.

 

 

 

جلوگیری

 

اگر به شما گفته شده است که خطر ابتلا به عفونت افزایش یافته است، با پزشک خود در مورد راه های جلوگیری از بروز عفونت صحبت کنید. کاهش خطر عفونت به خطر ابتلا به استئومیلیت نیز کمک می کند.

 

به طور کلی، اقدامات احتیاطی را برای جلوگیری از بریدگی، خراشیدگی و خراش یا نیش حیوانات انجام دهید، زیرا میکروب ها به راحتی به بدن دسترسی دارند. اگر  آسیب جزئی دارید، فوراً محل را تمیز کنید و یک باند تمیز ببندید. زخم ها را مرتباً از نظر علائم عفونت چک کنید.

 

 

 

مطالب مرتبط