اسپوندیلوز گردن یک اصطلاح کلی برای ساییدگی و پارگی ناشی از افزایش سن است که بر دیسک های ستون فقرات در گردن  تأثیر می گذارد. با کم آبی و کوچک شدن دیسک ها، علائم آرتروز از جمله برآمدگی های استخوانی در امتداد لبه های استخوان ها (خارهای استخوانی) ایجاد می شود.

 

اسپوندیلوز گردن بسیار شایع است و با افزایش سن بدتر می شود. بیش از 85 درصد از افراد بالای 60 سال به این بیماری مبتلا هستند.

 

اکثر مردم هیچ علامتی از این مشکلات را تجربه نمی کنند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، درمان های غیر جراحی اغلب موثر هستند.

 

علائم

برای اکثر افراد، اسپوندیلوز گردن هیچ علامتی ایجاد نمی کند. زمانی که علائم ظاهر می شوند، معمولاً موجب درد و سفتی در گردن می شوند.

گاهی اوقات، اسپوندیلوز گردن منجر به باریک شدن فضای مورد نیاز نخاع و ریشه های عصبی می شود که از ستون فقرات به بقیه بدن می گذرد. اگر نخاع یا ریشه های عصبی گیر کرده باشند، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

 

• سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف در بازوها، دست ها یا پاها
• عدم تعادل و مشکل در راه رفتن
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر متوجه شروع ناگهانی بی حسی یا ضعف، یا از دست دادن کنترل مثانه یا روده شدید، به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

 

با افزایش سن، استخوان ها و غضروف هایی که ستون فقرات و گردن  را تشکیل می دهند، به تدریج دچار ساییدگی و پارگی می‌شوند. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:

• دیسک های خشک شده. دیسک ها مانند بالشتک بین مهره های ستون فقرات عمل می کنند. در سن 40 سالگی، دیسک‌های ستون فقرات اکثر افراد شروع به خشک شدن و کوچک شدن می‌کنند، که امکان تماس بیشتر استخوان به استخوان بین مهره‌ها را فراهم می‌کند.

   

  فتق دیسک. سن نیز بر بیرونی دیسک های ستون فقرات تأثیر می گذارد. ترک‌ها اغلب ظاهر می‌شوند که منجر به برآمدگی (فتق) دیسک‌ها می‌شود - که گاهی اوقات می‌تواند روی نخاع و ریشه‌های عصبی فشار بیاورد.

   

  خارهای استخوانی. انحطاط دیسک اغلب منجر به تولید مقادیر اضافی استخوان در ستون فقرات در تلاشی نادرست برای تقویت ستون فقرات می شود. این خارهای استخوانی گاهی اوقات می‌توانند نخاع و ریشه های عصبی را نیشگون بگیرند.

   

  رباط های سفت. رباط ها تارهای بافتی هستند که استخوان را به استخوان متصل می کنند. رباط های ستون فقرات می توانند با افزایش سن سفت شوند و  انعطاف پذیری گردن را کم کنند.

•  

عوامل خطر

عوامل خطر برای اسپوندیلوز گردنی عبارتند از:

 

• سن. اسپوندیلوز گردن بخشی طبیعی از پیری است.

   

  اشتغال. کارهایی که شامل حرکات تکراری گردن، قرار گرفتن در وضعیت نامناسب یا کار زیاد بالای سر هستند، فشار بیشتری به گردن وارد می کنند.

   

  آسیب های گردن. به نظر می رسد آسیب های قبلی گردن خطر ابتلا به اسپوندیلوز گردن را افزایش می دهد.

   

  عوامل ژنتیکی. برخی از افراد در خانواده های خاص در طول زمان بیشتر این تغییرات را تجربه می‌کنند، در حالی که برخی دیگر این تغییرات را تجربه نمی کنند.

   

  سیگار کشیدن. سیگار کشیدن با افزایش گردن درد مرتبط است.

   

عوارض

اگر طناب نخاعی یا ریشه های عصبی در نتیجه اسپوندیلوز گردنی به شدت فشرده شود، آسیب می تواند دائمی باشد.