شکستگی یا شکستگی مچ پا آسیبی به استخوان است. به عنوان مثال، ممکن است در اثر آسیب پیچشی ناشی از یک اشتباه ساده یا افتادن، شکستگی مچ پا را تجربه کنید.

 

شدت شکستگی مچ پا متفاوت است. شکستگی‌ها می‌توانند از ترک‌های ریز در استخوان‌ها تا شکستگی‌هایی که پوست را سوراخ می‌کنند، متغیر باشند.

 

درمان شکستگی مچ پا به محل دقیق و شدت شکستگی استخوان بستگی دارد. شکستگی شدید مچ پا ممکن است نیاز به جراحی برای کاشت صفحات، میله‌ها یا پیچ‌ها در استخوان شکسته داشته باشد تا موقعیت مناسب در طول بهبودی حفظ شود.

 

علائم

در صورت شکست مچ پا، ممکن است برخی از علائم و نشانه های زیر را تجربه کنید:

• درد فوری و ضربان دار
• تورم
• کبودی
• لطافت
• بدشکلی
• مشکل یا درد در راه رفتن یا تحمل وزن
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت وجود بدشکلی آشکار، اگر درد و تورم با خودمراقبتی بهتر نشد، یا اگر درد و تورم با گذشت زمان بدتر شد،  همچنین اگر جراحت باعث اختلال در راه رفتن شد، به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

 

شکستگی مچ پا معمولاً در نتیجه یک آسیب پیچ خوردگی است، اما می تواند در اثر ضربه مستقیم به مچ پا نیز ایجاد شود.

 

شایع ترین علل شکستگی مچ پا عبارتند از:

 

• تصادفات اتومبیل. صدمات له شدن رایج در تصادفات رانندگی ممکن است باعث شکستگی شود که نیاز به ترمیم جراحی دارد.
• سقوط. زمین خوردن می‌تواند استخوان‌های مچ پا را بشکند، همان طور که فرود آمدن روی پاها پس از پریدن از ارتفاع خفیف ممکن است.
• اشتباهات. گاهی اوقات تنها، اشتباه گذاشتن پا می تواند به آسیب پیچ خوردگی منجر شود که می‌تواند باعث شکستگی استخوان شود.
•  

عوامل خطر

ممکن است در معرض خطر بیشتری برای شکستگی مچ پا باشید، اگر:

 

 

• در ورزش های پرتحرک شرکت کنید. استرس‌ها، ضربه‌های مستقیم و آسیب‌های پیچشی که در ورزش‌هایی مانند بسکتبال، فوتبال، ژیمناستیک، تنیس و فوتبال رخ می‌دهد می‌تواند باعث شکستگی مچ پا شود.

   

  از تکنیک یا وسایل ورزشی نامناسب استفاده کنید. تجهیزات معیوب، مانند کفش‌هایی که بیش از حد پوشیده شده‌اند یا به درستی پوشیده نشده‌اند، می‌توانند منجر به شکستگی‌های استرسی و افتادن شوند. تکنیک های تمرینی نامناسب، مانند گرم نکردن بدن و کشش نیز می تواند باعث آسیب مچ پا شود.

   

  به طور ناگهانی سطح فعالیت خود را افزایش دهید. چه یک ورزشکار آموزش دیده باشید و چه فردی که به تازگی ورزش را شروع کرده است، افزایش ناگهانی دفعات یا مدت جلسات تمرینی می‌تواند خطر شکستگی استرس را افزایش دهد.

   

  خانه خود را به هم ریخته یا کم نور نگه دارید. قدم زدن در خانه‌ای با درهم‌ریختی زیاد یا نور کم ممکن است منجر به زمین خوردن و آسیب مچ پا شود.

   

  شرایط خاصی داشته باشد. کاهش تراکم استخوان (پوکی استخوان) می تواند شما را در خطر آسیب به استخوان های مچ پا قرار دهد.

   

  سیگار کشیدن. سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد. مطالعات همچنین نشان می دهد که بهبودی پس از شکستگی ممکن است در افرادی که سیگار می کشند بیشتر طول بکشد.

   

عوارض

عوارض شکستگی مچ پا غیر معمول است، اما ممکن است موارد زیر باشد:

 

• آرتروز. شکستگی هایی که به داخل مفصل کشیده می شوند می توانند سال ها بعد باعث آرتروز شوند. اگر مدت طولانی بعد از استراحت مچ پا شروع به درد کرد، برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنید.

   

  عفونت استخوان (استئومیلیت). اگر شکستگی باز دارید، به این معنی که یک انتهای استخوان از پوست بیرون زده است، ممکن است استخوان در معرض باکتری هایی قرار گیرد که باعث عفونت می شوند.

   

  سندرم کمپارتمان. این وضعیت به ندرت ممکن است با شکستگی مچ پا رخ دهد. باعث درد، تورم و گاهی ناتوانی در عضلات آسیب دیده پاها می شود.

   

  آسیب عصبی یا عروق خونی. ضربه به مچ پا می تواند به اعصاب و رگ های خونی آسیب برساند و گاهی اوقات آنها را پاره کند. در صورت مشاهده هرگونه بی حسی یا مشکلات گردش خون، فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید. کمبود جریان خون می تواند باعث مرگ و فروپاشی استخوان شود.

   

•  

پیشگیری 

 

این نکات اولیه ورزشی و ایمنی ممکن است به جلوگیری از شکستگی مچ پا کمک کند:

 

کفش مناسب بپوشید. از کفش های پیاده روی در زمین های ناهموار استفاده کنید. کفش ورزشی مناسب برای ورزش خود انتخاب کنید.

 

کفش های ورزشی را به طور مرتب تعویض کنید. به محض اینکه آج یا پاشنه کفش فرسوده شد یا کفش ها به طور ناموزون پوشیده شدند، کفش های کتانی را دور بیندازید. اگر دونده هستید، هر 300 تا 400 مایل کفش های ورزشی خود را تعویض کنید.

 

به آرامی شروع کنید. این برای یک برنامه تناسب اندام جدید و هر تمرین فردی اعمال می شود.

 

فعالیت های متناوب. فعالیت های متناوب می تواند از شکستگی های استرسی جلوگیری کند. دویدن چرخشی با شنا یا دوچرخه سواری.

 

استحکام استخوان را بسازید. کلسیم و ویتامین D کافی دریافت کنید. غذاهای غنی از کلسیم شامل شیر، ماست و پنیر است. از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز به مصرف مکمل های ویتامین D دارید یا خیر.

 

خانه خود را شلوغ نکنید. دور نگه داشتن وسایل از روی زمین می تواند در جلوگیری از زمین خوردن و سقوط کمک کند.

 

عضلات مچ پای خود را تقویت کنید. اگر مستعد پیچ ​​خوردن مچ پا هستید، از پزشک خود بخواهید تمریناتی بدهد تا به تقویت عضلات حمایت کننده مچ پا کمک کند.

 

•