پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و در مورد علائم و هر عاملی که شما را در معرض خطر ابتلا به بیماری شاگاس قرار می دهد می پرسد.

 

اگر علائم و نشانه های بیماری شاگاس را دارید، آزمایش خون می تواند وجود انگل یا پروتئین هایی را که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با انگل در خون ایجاد می کند (آنتی بادی) تایید کند.

 

اگر بیماری شاگاس تشخیص داده شود، احتمالاً آزمایشات بیشتری خواهید داشت. این آزمایشات ممکن است برای تعیین اینکه آیا بیماری وارد فاز مزمن شده و باعث ایجاد عوارض قلبی یا گوارشی شده است یا خیر، انجام شود. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

الکتروکاردیوگرام، آزمایشی که فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند.

 

اشعه ایکس قفسه سینه، یک آزمایش تصویربرداری که به پزشک اجازه می‌دهد ببیند که آیا قلب بزرگ شده است یا خیر

 

اکوکاردیوگرام، آزمایشی که از امواج صوتی برای گرفتن تصاویر متحرک قلب استفاده می کند و به پزشک اجازه می دهد هر گونه تغییر در قلب یا عملکرد آن را مشاهده کند.

 

اشعه ایکس شکم، آزمایشی که از اشعه برای گرفتن تصاویری از معده، روده و روده بزرگ استفاده می کند.

 

آندوسکوپی فوقانی، روشی که در آن یک لوله نازک و روشن (اندوسکوپ) را می بلعید که تصاویر مری را بر روی صفحه نمایش می فرستد.

 

رفتار

درمان بیماری شاگاس بر کشتن انگل و مدیریت علائم و نشانه ها متمرکز است.

 

در مرحله حاد بیماری شاگاس، داروهای تجویزی بنزنیدازول و نیفورتیموکس (لامپیت) ممکن است مفید باشند. هر دو دارو در مناطقی که بیشتر تحت تأثیر بیماری شاگاس قرار دارند در دسترس هستند.

 

هنگامی که بیماری شاگاس به مرحله مزمن می رسد، داروها بیماری را درمان نمی کنند. اما، این داروها ممکن است به افراد کمتر از 50 سال ارائه شود، زیرا ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری و جدی ترین عوارض آن کمک کنند.

 

 

درمان اضافی به علائم و نشانه های خاص بستگی دارد:

 

 

عوارض مربوط به قلب. درمان ممکن است شامل داروها، ضربان‌ساز یا دستگاه‌های دیگر برای کنترل ریتم قلب، جراحی یا حتی پیوند قلب باشد.

 

 

عوارض مربوط به گوارش. درمان ممکن است شامل تغییر رژیم غذایی، داروها، کورتیکواستروئیدها یا در موارد شدید جراحی باشد.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده شروع کنید. بسته به یافته های او، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص بیماری های عفونی ارجاع دهد.

این ایده خوبی است که برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده شوید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه چیزی از پزشک خود انتظار داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سفر به مناطق دیگر، استرس های شدید یا تغییرات مهم زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

تهیه فهرستی از سوالات کمک می کند از زمان خود با پزشک، نهایت استفاده را ببرید. برای بیماری شاگاس، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟
• چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
• آیا بیماری من مسری است؟ آیا دیگرانی که با من سفر کردند احتمالاً آلوده هستند؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی وجود دارد که با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایتی را توصیه می‌کنید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا به جایی مانند مکزیک که در آن بیماری تریاتومین یا بیماری شاگاس شایع است، زندگی یا سفر کرده اید؟