برای تشخیص لوسمی سلول مویی، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

 

• معاینه بدنی. با لمس کردن طحال - عضوی بیضی شکل در سمت چپ بالای شکم - پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا طحال بزرگ شده است یا خیر. بزرگ شدن طحال ممکن است باعث ایجاد احساس پری در شکم شود که باعث ناراحتی در خوردن می شود.

  Advertisement

   

  Mayo Clinic does not endorse companies or products. Advertising revenue supports our not-for-profit mission.

  Advertising & Sponsorship

  • Policy
  • Opportunities
  • Ad Choices

  پزشک همچنین ممکن است غدد لنفاوی بزرگ شده را که ممکن است حاوی سلول‌های سرطان خون باشند را بررسی کند.

   

• آزمایشات خون. پزشک از آزمایش‌های خون، مانند شمارش کامل خون، برای نظارت بر سطح سلول‌های خونی استفاده می‌کند.

   

  افراد مبتلا به لوسمی سلولی مویی سطوح پایینی از هر سه نوع سلول خونی دارند - گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت‌ها. آزمایش خون دیگری به نام اسمیر خون محیطی سلول‌های لوسمی، سلول‌های مودار را در نمونه‌ای از خون جستجو می‌کند.

   

• بیوپسی مغز استخوان. در طول بیوپسی، مقدار کمی از ناحیه لگن برداشته می شود. این نمونه برای جستجوی سلول‌های لوسمی سلول‌های مویی و نظارت بر سلول‌های خونی سالم استفاده می‌شود.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن تصاویر دقیقی از داخل بدن را نشان می دهد. پزشک ممکن است سی تی اسکن را برای تشخیص بزرگ شدن طحال و غدد لنفاوی تجویز کند.

•  

  تجزیه و تحلیل دقیق لوسمی سلول‌های مویی در نمونه‌های خون و مغز استخوان ممکن است تغییرات ژنتیکی و شیمیایی خاصی را نشان دهد که به پزشک ایده‌ای از پیش‌آگهی می‌دهد و در تعیین گزینه‌های درمانی نقش دارد.

   

رفتار

همیشه لازم نیست درمان لوسمی سلول مویی پس از تایید تشخیص شروع شود. از آنجایی که این سرطان بسیار کند پیشرفت می کند و گاهی اوقات اصلاً پیشرفت نمی کند، درمان می تواند به تعویق بیفتد.

برای نظارت بر پیشرفت لوسمی سلول مویی، قرار ملاقات منظمی با پزشک خود داشته باشید. اگر علائم و نشانه های سرطان را تجربه کنید، می توانید تصمیم بگیرید که درمان را انجام دهید. اکثر افراد مبتلا به لوسمی سلول مویی در نهایت نیاز به درمان دارند.

هیچ درمانی برای لوسمی سلول مویی وجود ندارد. اما درمان‌ها در بهبودی لوسمی سلول‌های مویی برای سال‌ها موثر هستند.

 

 

شیمی درمانی

پزشکان داروهای شیمی درمانی را اولین خط درمان لوسمی سلول مویی می دانند. اکثریت افراد با استفاده از شیمی درمانی بهبودی کامل یا نسبی را تجربه خواهند کرد.

 

 

دو داروی شیمی درمانی در لوسمی سلول مویی استفاده می شود:

 

• کلادریبین. درمان لوسمی سلول مویی معمولاً با کلادریبین شروع می شود. ممکن است انفوزیون مداوم دارو یا تزریق روزانه به داخل ورید را طی چند روز دریافت کنید.

  اکثر افرادی که کلادریبین دریافت می کنند، بهبود کاملی را تجربه می کنند که می توانند چندین سال طول بکشند. اگر لوسمی سلول مویی عود کرد، دوباره با کلادریبین درمان می‌شوید. عوارض جانبی کلادریبین ممکن است شامل عفونت و تب باشد.

• پنتواستاتین. پنتواستاتین (نیپنت) باعث بهبودی مشابه با کلادریبین می شود، اما در برنامه متفاوتی تجویز می شود. افرادی که پنتواستاتین مصرف می کنند هر بار به مدت سه تا شش ماه انفوزیون دریافت می کنند. عوارض جانبی پنتواستاتین ممکن است شامل تب، تهوع و عفونت باشد.

   

درمان های بیولوژیکی

درمان بیولوژیکی تلاش می کند تا سلول های سرطانی را برای سیستم ایمنی بدن بیشتر تشخیص دهد. هنگامی که سیستم ایمنی، سلول های سرطانی را به عنوان مهاجم شناسایی می کند، می تواند سرطان را از بین ببرد.

 

دو نوع درمان بیولوژیکی در لوسمی سلول مویی استفاده می شود:

 

• ریتوکسیماب. ریتوکسیماب (Rituxan) یک آنتی بادی مونوکلونال است که برای درمان لنفوم غیر هوچکین و لوسمی لنفوسیتی مزمن تایید شده است، گاهی اوقات در لوسمی سلولی مویی استفاده می شود.

  اگر داروهای شیمی درمانی برای درمان نبوده یا نمی توانید شیمی درمانی کنید، ممکن است پزشک ریتوکسیماب را در نظر بگیرید. پزشک ممکن است کلادریبین و ریتوکسیماب را نیز ترکیب کند. عوارض جانبی ریتوکسیماب شامل تب و لرز است.

• اینترفرون. در حال حاضر، نقش اینترفرون در درمان لوسمی سلول مویی محدود است. اگر شیمی درمانی موثر نبوده یا نمی توانید از شیمی درمانی استفاده کنید، ممکن است اینترفرون دریافت کنید.

   

  اکثر افراد با اینترفرون که به مدت یک سال مصرف می شود، بهبودی نسبی را تجربه می کنند. عوارض جانبی شامل علائم آنفولانزا مانند تب و خستگی است.

   

اگر سرطان عود کند یا به درمان های استاندارد پاسخ ندهد، داروهای دیگری که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهد ممکن است توصیه شود. کارآزمایی‌های بالینی در حال مطالعه درمان‌های بیولوژیکی جدید و درمان‌های هدفمند برای درمان لوسمی سلول‌های مویی هستند.

 

 

عمل جراحی

اگر طحال پاره یا بزرگ شود و باعث درد شود، جراحی برای برداشتن طحال ممکن است یک گزینه باشد. اگر برداشتن طحال نمی‌تواند سلول‌های مویی را درمان کند، اما معمولاً می‌توان خون طبیعی را بازگرداند.

اسپلنکتومی معمولا برای درمان لوسمی سلول مویی استفاده نمی شود، اما ممکن است در شرایط خاص مفید باشد. هر گونه جراحی خطر خونریزی و عفونت را به همراه دارد.

 

 

طب جایگزین

هیچ داروی جایگزینی برای درمان لوسمی سلول مویی یافت نشده است. اما طب جایگزین ممکن است در مقابله با استرس ناشی از تشخیص سرطان و عوارض جانبی درمان سرطان کمک کند.

 

 

با پزشک در مورد گزینه های خود صحبت کنید، مانند:

 

هنر درمانی

 

ورزش

 

مراقبه

 

موزیک درمانی

 

تمرینات آرامش بخش

 

معنویت

 

 

مقابله و حمایت

پزشکان لوسمی سلول مویی را شکل مزمن سرطان می دانند زیرا هرگز به طور کامل از بین نمی رود. حتی اگر به بهبودی دست پیدا کنید، احتمالاً برای نظارت بر سرطان و شمارش خون خود به ملاقات های بعدی با پزشک خود نیاز خواهید داشت.

 

دانستن اینکه سرطان در هر زمانی ممکن است عود کند می تواند استرس زا باشد. برای کمک به مقابله، ممکن است تلاش کنید:

 

• به اندازه کافی بیاموزید تا در تصمیم گیری در مورد مراقبت خود احساس راحتی کنید. در مورد لوسمی سلول مویی و درمان آن بیاموزید تا بتوانید در مورد تصمیم گیری در مورد درمان خود اطمینان بیشتری داشته باشید.

   

  داشتن ایده بهتر در مورد انتظارات از درمان و زندگی پس از درمان می تواند کمک کند که کنترل بیشتری بر سرطان خود داشته باشید. از پزشک، پرستار یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی خود بخواهید که برخی از منابع اطلاعاتی قابل اعتماد را برای شروع توصیه کنند.

   

• با سایر بازماندگان سرطان ارتباط برقرار کنید. در حالی که دوستان و خانواده شبکه پشتیبانی مهمی را در طول تجربه سرطان فراهم می کنند، آنها همیشه نمی توانند درک کنند که مواجهه با سرطان چگونه است. سایر بازماندگان سرطان شبکه ای منحصر به فرد از حمایت را ارائه می دهند.

   

  از پزشک یا یکی دیگر از اعضای تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد گروه ها یا سازمان های حمایتی در جامعه خود بپرسید که می توانند شما را با سایر بازماندگان سرطان مرتبط کنند. 

• مراقب خودت باشید. شما نمی توانید کنترل کنید که آیا لوسمی سلول مویی عود می کند یا خیر، اما می توانید سایر جنبه های سلامتی خود را کنترل کنید.

  با خوردن یک رژیم غذایی متعادل همراه با میوه ها و سبزیجات فراوان و با ورزش منظم از خود مراقبت کنید. بدن سالم می‌تواند راحت‌تر عفونت‌ها را دفع کند، و اگر دوباره نیاز به درمان سرطان داشته باشید، بهتر می‌توانید با عوارض جانبی درمان کنار بیایید.

•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. اگر پزشک مشکوک به لوسمی سلول مویی باشد، ممکن است به پزشک معالج بیماری های خون و مغز استخوان (هماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید:

 

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین زمان ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های اصلی یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی تهیه کنید از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک موقعیت زمانی دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان ملاقات با پزشک محدود است، بنابراین فهرستی از سوالات می تواند کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سوالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای لوسمی سلول مویی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر است:

 

• به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
• آیا برای لوسمی سلول مویی نیاز به درمان دارم؟
• اگر درمان نکنم، آیا سرطان من بدتر می شود؟
• اگر نیاز به درمان داشته باشم، چه گزینه هایی وجود دارد؟
• عوارض جانبی هر گزینه درمانی چیست؟
• آیا درمانی وجود دارد که فکر می کنید برای من بهترین است؟
• درمان سرطان چگونه بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که آن را با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سؤالات دیگر در حین ملاقات دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد.برای پاسخ به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•