نزدیک بینی یک بیماری رایج بینایی است که در آن می توانید اجسام نزدیک خود را به وضوح ببینید، اما اجسام دورتر تار هستند. زمانی اتفاق می‌افتد که شکل چشم باعث می‌شود اشعه‌های نور به‌طور نادرست خم شوند (انکسار) و تصاویر را به جای تمرکز بر روی شبکیه، جلوی شبکیه‌تان متمرکز کنند.

 

نزدیک بینی ممکن است به تدریج یا به سرعت ایجاد شود و اغلب در دوران کودکی و نوجوانی بدتر می شود. نزدیک بینی معمولا در خانواده ها دیده می شود.

 

یک معاینه اولیه چشم می تواند نزدیک بینی را تایید کند. می‌توانید تاری را با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی انکساری جبران کنید.

 

 

علائم

علائم نزدیک بینی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید هنگام نگاه کردن به اجسام دور

   

  نیاز به چشمک زدن یا بستن جزئی پلک ها برای دیدن واضح

   

  سردردهای ناشی از خستگی چشم

   

  مشکل بینایی در هنگام رانندگی به خصوص در شب (نزدیک بینی شبانه)

   

نزدیک بینی اغلب برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می شود و معمولاً بین سال های اولیه مدرسه تا نوجوانی تشخیص داده می شود. کودک مبتلا به نزدیک بینی ممکن است:

به طور مداوم چشمک بزنند

 

باید نزدیک‌تر به تلویزیون، صفحه فیلم یا جلوی کلاس بنشینند

 

به نظر می رسد از اشیاء دور بی خبرند

 

چشمان خود را مرتب مالش می دهند

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مشکل در دیدن واضح چیزهای دور (تاری فاصله) به اندازه ای  است که نمی توانید کارهایتان را آنطور که می خواهید انجام دهید، یا اگر کیفیت دید شما از لذت بردن از فعالیت ها می کاهد، به چشم پزشک مراجعه کنید. او می تواند میزان نزدیک بینی را تعیین کند و گزینه های شما را برای اصلاح بینایی توصیه کند.

 

 

اگر موارد زیر را تجربه کردید به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید:

 

ظهور ناگهانی بسیاری از شناورها - لکه های ریزی که به نظر می رسد در میدان دید حرکت می کنند.

 

جرقه های نور در یک یا هر دو چشم

 

 

سایه ای پرده مانند بر روی میدان بینایی 

اینها علائم هشدار دهنده جداشدگی شبکیه است که از عوارض نادر نزدیک بینی است. جداشدگی شبکیه یک اورژانس پزشکی است و زمان حیاتی است.

 

معاینات منظم چشم

 

 

از آنجایی که ممکن است همیشه به راحتی مشخص نباشد که با بینایی خود مشکل دارید، انجمن چشم پزشکی فواصل زمانی زیر را برای معاینه منظم چشم توصیه می کند:

 

 

بزرگسالان

 

اگر در معرض خطر ابتلا به برخی بیماری های چشمی مانند گلوکوم هستید، هر یک تا دو سال یک بار، از سن 40 سالگی، معاینه چشمی انجام دهید.

 

اگر از عینک یا لنز تماسی استفاده نمی‌کنید، علائم مشکل چشمی ندارید و در خطر کم ابتلا به بیماری‌های چشمی مانند گلوکوم هستید، در فواصل زمانی زیر معاینه چشم انجام دهید:

هر پنج تا 10 سال در 20 و 30 سالگی

 

هر دو تا چهار سال از 40 تا 54 سالگی

 

هر یک تا سه سال از 55 تا 64 سالگی

 

هر یک تا دو سال بعد از 65 سالگی

 

اگر از عینک یا لنز تماسی استفاده می‌کنید یا به بیماری‌هایی مانند دیابت مبتلا هستید که روی چشم‌هایتان تأثیر می‌گذارد، احتمالاً باید چشم‌هایتان را به طور مرتب چک کنید. از چشم پزشک خود بپرسید که هر چند وقت یکبار نیاز به برنامه ریزی قرار ملاقات دارید. اما، اگر متوجه مشکلی در بینایی خود شدید، در اسرع وقت با چشم پزشک خود قرار ملاقات بگذارید، حتی اگر اخیراً معاینه چشم انجام داده اید. برای مثال، تاری دید ممکن است نشان دهد که نیاز به تغییر نسخه دارید، یا می تواند نشانه مشکل دیگری باشد.

 

کودکان و نوجوانان

کودکان باید از نظر بیماری های چشمی غربالگری شوند و بینایی آنها توسط متخصص اطفال، چشم پزشک، اپتومتریست یا غربالگری آموزش دیده دیگر در سنین و فواصل زمانی زیر بررسی شود.

سن 6 ماهگی

 

سن 3 سالگی

 

قبل از کلاس اول و هر دو سال یک بار در طول سال های مدرسه یا از طریق مدرسه یا غربالگری عمومی

 

علل

چشم دارای دو بخش است که تصاویر را متمرکز می کند:

قرنیه. سطح جلویی شفاف و گنبدی شکل چشم است.

 

لنز. ساختاری شفاف به اندازه و شکل یک آب نبات کوچک است.

 

در یک چشم معمولی، هر یک از این عناصر متمرکز مانند سطح یک سنگ مرمر، انحنای کاملاً صافی دارند. قرنیه و عدسی با چنین انحنای تمام نور ورودی را خم می کنند تا تصویری با فوکوس واضح مستقیماً روی شبکیه، در پشت چشم ایجاد کنند.

 

 

یک عیب انکساری

 

اگر قرنیه یا عدسی به طور یکنواخت و صاف انحنا نداشته باشد، پرتوهای نور به درستی منکسر نمی شوند و دچار عیب انکساری می شوید.

 

نزدیک بینی معمولاً زمانی رخ می دهد که کره چشم طولانی تر از حد معمول باشد یا قرنیه خیلی تند خمیده باشد. به جای اینکه دقیقاً روی شبکیه متمرکز شود، نور در جلوی شبکیه متمرکز می شود و در نتیجه ظاهری تار برای اجسام دور ایجاد می کند.

 

 

سایر عیوب انکساری

 

 

علاوه بر نزدیک بینی، سایر عیوب انکساری عبارتند از:

 

دوربینی. این زمانی اتفاق می‌افتد که کره چشم کوتاه‌تر از حد معمول باشد یا قرنیه خیلی کم خمیده باشد. اثر برعکس نزدیک بینی است. در بزرگسالان، هم اجسام دور و هم نزدیک تار هستند.

 

 

آستیگماتیسم. این زمانی اتفاق می افتد که قرنیه یا عدسی در یک جهت خمیده تر از جهت دیگر باشد. آستیگماتیسم اصلاح نشده دید را تار می کند.

 

 

عوامل خطر

برخی از عوامل خطر ممکن است احتمال ابتلا به نزدیک بینی را افزایش دهند، مانند:

 

ژنتیک. نزدیک بینی معمولا در خانواده ها دیده می شود. اگر یکی از والدین نزدیک بین باشد، خطر ابتلا به این بیماری در فرد افزایش می یابد. اگر هر دو والدین نزدیک بین باشند، این خطر حتی بیشتر است.

 

 

شرایط محیطی. برخی از مطالعات از این ایده حمایت می کنند که گذراندن وقت در خارج از منزل ممکن است شانس ابتلا به نزدیک بینی را افزایش دهد.

 

 

عوارض

نزدیک بینی با عوارض از خفیف تا شدید همراه است، مانند:

• کاهش کیفیت زندگی. نزدیک بینی اصلاح نشده می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است نتوانید یک کار را آنطور که می خواهید انجام دهید. و دید محدود ممکن است لذت شما را از فعالیت های روزانه کاهش دهد.

   

  خستگی چشم. نزدیک بینی اصلاح نشده ممکن است باعث شود که چشمان خود را برای حفظ تمرکز فشار دهید. این می تواند منجر به خستگی چشم و سردرد شود.

   

  نقص ایمنی. اگر مشکل بینایی اصلاح نشده داشته باشید، ممکن است امنیت شما و دیگران به خطر بیفتد. اگر در حال رانندگی با ماشین هستید یا با تجهیزات سنگین کار می کنید، این می تواند بسیار جدی باشد.

   

  بار مالی. هزینه لنزهای اصلاحی، معاینه چشم و درمان‌های پزشکی می‌تواند افزایش یابد، به‌ویژه در شرایط مزمنی مانند نزدیک‌بینی. کاهش بینایی و از دست دادن بینایی نیز می تواند در برخی موارد بر پتانسیل درآمد تأثیر بگذارد.

   

  سایر مشکلات چشمی. نزدیک بینی شدید شما را در معرض افزایش خطر جداشدگی شبکیه، گلوکوم، آب مروارید و ماکولوپاتی نزدیک بینی (آسیب در ناحیه مرکزی شبکیه) قرار می دهد. بافت‌های کره چشم‌ بلند، کشیده و نازک می‌شوند و باعث پارگی، التهاب، رگ‌های خونی جدید که ضعیف هستند و به راحتی خونریزی می‌کنند و ایجاد زخم می‌شوند.

•