لوسمی حاد میلوژن (AML) یک سرطان خون و مغز استخوان - بافت اسفنجی داخل استخوان ها است که در آن سلول های خونی ساخته می شوند.

 

کلمه "حاد" در لوسمی حاد میلوژن، نشان دهنده پیشرفت سریع بیماری است. لوسمی میلوژن (my-uh-LOHJ-uh-nus) نامیده می شود زیرا گروهی از گلبول های سفید خون به نام سلول های میلوئیدی را تحت تاثیر قرار می دهد که به طور معمول به انواع مختلف سلول های خونی بالغ مانند گلبول های قرمز و گلبول های سفید و پلاکت ها تبدیل می شوند. 

 

 

علائم

علائم و نشانه های اولیه لوسمی حاد میلوژن ممکن است شبیه آنفولانزا یا سایر بیماری های رایج باشد.

 

 

علائم و نشانه های لوسمی حاد میلوژن عبارتند از:

 

• تب
• درد استخوان
• بی حالی و خستگی
• نفس تنگی
• پوست رنگ پریده
• عفونت های مکرر
• کبودی آسان

• خونریزی غیرمعمول، مانند خونریزی مکرر بینی و خونریزی از لثه

   

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت بروز هر گونه علائمی که غیرعادی به نظر می رسد یا شما را نگران می کند، با پزشک قرار ملاقات بگذارید.

 

 

علل

لوسمی حاد میلوژن زمانی رخ می دهد که یک سلول مغز استخوان تغییرات (جهش) در ماده ژنتیکی یا DNA خود ایجاد کند. DNA  سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. به طور معمول، DNA به سلول می گوید که با سرعت مشخصی رشد کند و در زمان مشخصی بمیرد. در لوسمی حاد میلوژن، جهش ها به سلول مغز استخوان می گویند که به رشد و تقسیم خود ادامه دهد.

 

وقتی این اتفاق می افتد، تولید سلول های خونی از کنترل خارج می شود. مغز استخوان سلول های نابالغی تولید می کند که به گلبول های سفید لوسمیک به نام میلوبلاست تبدیل می شوند. این سلول‌های غیرطبیعی قادر به عملکرد صحیح نیستند و می‌توانند سلول‌های سالم را ساخته و از بین ببرند.

مشخص نیست که چه چیزی باعث جهش های DNA می شود که منجر به سرطان خون می شود، اما پزشکان عواملی را شناسایی کرده اند که این خطر را افزایش می دهد.

 

 

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر لوسمی حاد میلوژن (AML) را افزایش دهند عبارتند:

 

• افزایش سن. خطر ابتلا به لوسمی میلوژن حاد با بالا رفتن سن افزایش می یابد. لوسمی حاد میلوژن در بزرگسالان 65 سال و بالاتر شایع است.
• جنسیت. مردان بیشتر از زنان در معرض لوسمی حاد میلوژن هستند.
• درمان سرطان قبلی. افرادی که انواع خاصی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را انجام داده اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به AML باشند.

   

• قرار گرفتن در معرض تشعشع. افرادی که در معرض سطوح بسیار بالایی از تشعشعات قرار دارند، مانند بازماندگان یک حادثه راکتور هسته ای، خطر ابتلا به AML را افزایش می دهند.

   

• قرار گرفتن در معرض خطر. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص، مانند بنزن، با خطر بیشتر AML مرتبط است.

   

• سیگار کشیدن. AML با دود سیگار که حاوی بنزن و سایر مواد شیمیایی است که سرطان زاست مرتبط است.
• سایر اختلالات خونی. افرادی که اختلالات خونی دیگری مانند میلودیسپلازی، میلوفیبروز، پلی سیتمی ورا یا ترومبوسیتمی داشته اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به AML هستند .
• اختلالات ژنتیکی. برخی از اختلالات ژنتیکی، مانند سندرم داون، با افزایش خطر ابتلا به AML مرتبط هستند.

بسیاری از افراد مبتلا به AML هیچ عامل خطر شناخته شده ای ندارند و بسیاری از افرادی که دارای عوامل خطر هستند هرگز به سرطان مبتلا نمی شوند.

 

 

مطالب مرتبط